Morgunblaðið - 11.08.2002, Blaðsíða 32

Morgunblaðið - 11.08.2002, Blaðsíða 32
MINNINGAR 32 SUNNUDAGUR 11. ÁGÚST 2002 MORGUNBLAÐIÐ Útfararþjónustan ehf. Stofnuð 1990 Rúnar Geirmundsson útfararstjóri Önnumst allt er lýtur að útför. Hvítar kistur - furukistur - eikarkistur. Áratuga reynsla. Símar 567 9110 & 893 8638 utfarir.is                                                !"   !#$$   ! "  !    #  !   $   " % $  ! " & ' ()  * &  ! " $ +,     -!   ! %+  ! " $  #  ! "   .  !  / 0! " 1",2 3  ! "  '  ,  $ *  ! () 1")! " 22"222                               !  "    #  !"  #! $ %# &&! '"#! "(!  "%%)"  *! %# &&!  "" % *("%)"  #% !"# %# &&! +!%&"" !%%)"  "" ,!-""'"#%%)"$                      ✝ Grétar Norð-fjörð, fyrrver- andi aðalvarðstjóri í Reykjavík, var fædd- ur í Flatey á Breiða- firði hinn 5. febrúar 1934. Hann lést á líknardeild Landspít- alans í Kópavogi hinn 29. júlí síðastliðinn. Foreldrar hans voru Sigurður Sigurðsson Norðfjörð, sjómaður frá Neskaupstað, og Guðrún Björg Ólafs- dóttir. Grétar ólst upp í Reykjavík hjá fósturforeldrum, þeim Jóni Jak- obi Jónssyni og Ingibjörgu Ólafs- dóttur. Árið 1956 kvæntist hann Jóhönnu Runólfs- dóttur, f. 28.11. 1936. Dætur þeirra eru Erla B. Norð- fjörð, f. 15.6.1953, og Alda Björg Norð- fjörð, f. 8.9. 1955. Barnabarn Grétars er Manuela Ósk Harðardóttir, f. 29.8. 1983. Grétar hóf störf í Lögreglunni í Reykjavík árið 1959 og starfaði þar til ársins 2001. Útför Grétars verður gerð frá Hallgrímskirkju á morgun, mánudaginn 12. ágúst og hefst athöfnin klukkan 13.30. Fallinn er frá stórbrotinn og öfl- ugur félagi langt um aldur fram. Okkur setti hljóða, fyrrum sam- starfsmenn hjá lögreglunni í Reykja- vík, þegar við fréttum að vinur okkar og fyrrum samstarfsmaður væri al- varlega veikur og stuttu síðar að hann væri fallinn frá. Þessi fríski og öflugi maður sem ætlaði svo sannar- lega að njóta eftirlaunaáranna. „En maðurinn upphugsar veg sinn en Guð stýrir honum.“ Það var auðvelt að kynnast Grétari enda var hann áberandi persóna inn- an lögreglunnar og ekki síður áber- andi vegna þeirrar þjónustu sem hann veitti okkur með því að reka samhliða starfi sínu í lögreglunni verslun sem sá okkur fyrir hluta ein- kennisfatnaðarins. Ég kynntist Grét- ari fljótlega eftir að ég byrjaði sem lögreglumaður í Vestmannaeyjum 1976. Honum var umhugað um okkur landsbyggðarlögreglumennina og lét okkur aldrei fara tómhenta frá sér. Þessi lipurð og þjónustulund við fé- laga sína, en í hans augum voru allir lögreglumenn vinir hans, var ein- kennandi í fari hans. Sterk kynni urðu okkar á milli þegar ég fluttist til lögreglunnar í Reykjavík 1992 og störfuðum við í nokkur ár saman á sömu vaktinni. Hann og Hjörtur Sæ- mundsson varðstjóri voru mjög nánir samstarfsmenn og hvor á sinn hátt urðu mínir traustu samherjar. Grétar hafði mikinn metnað í garð lögreglunnar og skildi nauðsyn for- varnarstarfs og var hann frum- kvöðull á því sviði hjá lögreglunni í Reykjavík. Innbrotavarnir áttu hug hans allan og var hann ötull við að brýna almenning á að gæta vel að sér og ganga vel frá hurðum og gluggum. Hann kom með hagnýtar ábendingar sem dugðu og eins var áhugi hans svo mikill að hann vakti yfir þekktum innbrotastöðum til að góma þjófana áður en þeir næðu að valda tjóni. Hann var keppnismaður og hætti ekki keppni fyrr en hann hafði náð settu marki og séð árangur erfiðis síns. Grétari voru falin mörg ábyrgðar- störf innan lögreglunnar og síðustu ár hans í starfi gegndi hann aðalvarð- stjórastarfi á miðborgarstöð lögregl- unnar í Reykjavík. Hann naut sín í miðborginni enda lagði hann sig allan fram, ásamt lögreglumönnunum sem unnu undir hans stjórn, að fegra borgarlífið með því að efla eftirlit og grípa inn í þar sem það átti við. Eftir að Grétar fór á eftirlaun fyrir um tveimur árum, lagði hann mikla rækt við sína gömlu félaga. Það var gott að fá hann í heimsókn og heyra hvað hann hafði til málanna að leggja. Ekki var allt samþykkt en áhugi hans og eldmóður var smitandi og sýndi að honum var umhugað um löggæsluna í Reykjavík. Þessi hugur gladdi okkur og var okkur mikið í mun að vinur okkar gæti notið lífsins með Jóhönnu eiginkonu sinni, sem var hans stoð og stytta alla tíð. Í góðu spjalli okkar á milli síðustu ævidaga hans tjáði hann mér hvað það hefði verið sér mikilvægt í öllum hans störfum að eiga svo traustan lífsföru- naut sem Jóhanna var alla tíð. Dætur hans tvær og dótturdóttir voru hans augasteinar. Stoltið og þakklætið skein úr veikum augum hans en gaf honum kraft til að bugast aldrei í hans erfiðu veikindum. Ég vil þakka vini mínum Grétari fyrir samleiðina, án hans stuttu sam- leiðar hefði lífsmunstrið mitt orðið öðruvísi. Hvatning hans og gagnrýni var fram borið af heilum hug og það var mikilsvert. Ég veit að ég get mælt fyrir hönd okkar lögreglumanna hjá embætti lögreglustjórans í Reykjavík að góð- ur drengur og traustur félagi er fall- inn frá langt um aldur fram. Hafðu þökk fyrir allt og allt. Guð blessi minningu þína. Geir Jón Þórisson, yfirlögregluþjónn í Reykjavík. Mig langar að minnast góðs vinar míns með nokkrum orðum. Þótt við höfum ekki þekkst lengi notuðum við tímann vel og áttum margar stundir saman. Vil ég þakka þér fyrir allar þessar stundir, sem voru okkur báð- um mikils virði. Þá er helst að minn- ast þeirra stunda þegar við vorum er- lendis. Hvað þú varst fróður um alla hluti í Bandaríkjunum, meðal annars þegar við vorum í Atlanta ’96 og síð- an allar þær ferðir sem við fórum til Flórída, þar sem við mæðgurnar átt- um athvarf í íbúðinni þinni, jafnt á jólum sem á öðrum tíma. Fyrst þótti okkur allt svo amerískt í íbúðinni, en því var hægt að venjast, rósótta sófa- settið, perulita stellið og diskamott- urnar og grænlita rúmteppið, fyrir utan allt annað þar. Einnig vorum við í hálfgerðum vandræðum með að venjast hvíta bílnum með rauða áklæðinu og öryggisbeltunum sem vöfðu sig utan um mann. Þetta vand- ist allt með þinni hjálp og vorum við mæðgurnar í sjöunda himni. Stutt er síðan við sátum saman og skemmtum okkur konunglega við að rifja upp liðnar stundir, svo sem ferð- irnar þrjár sem við fórum til Eng- lands til að versla inn fyrir búðina á sínum tíma og sumarið sem við dvöldum mikið í íbúðinni á Hring- brautinni. Hvað við hlógum innilega að ýmsu þar, gömlu gluggunum, ör- bylgjuofninum fyrir ofan eldavélina, gula ganginum, dyrunum að her- berginu sem lokuðust varla fyrir rúminu og svo kisunum, sem hvor- ugri okkar var vel við. Einnig þegar við brutum aðra kertakúluna á borð- inu í sólstofunni hjá þér þegar við duttum út úr gráa sófanum. Þar var einnig brallað mikið. Við dóttir mín og ég viljum þakka þér samferðina og alla hjálpina þegar þú lést skipta um innréttingu í íbúðinni okkar núna fyrir skömmu. Megir þú hvíla í friði og blessun guðs vera með þér. Þín vinkona Kristbjörg og dóttir. Mig setti hljóðan er mér barst sú fregn að góður vinur minn og félagi, Grétar Norðfjörð, væri látinn. Hug- urinn reikaði aftur í tímann og ég minntist margra góðra stunda sem við áttum saman. Það var ætíð mikill kraftur í Grét- ari. Þegar hann starfaði sem knatt- spyrnudómari lét hann það ekki nægja að dæma heldur var hann á fullum krafti að sinna félagsmálum dómara. Oft kom hann með róttækar hugmyndir sem mönnum þóttu vera vonlausar en það liðu ekki mörg ár þar til aðrir komu með þessar „von- lausu“ hugmyndir og þóttu þær þá mjög góðar. Við höfum oft rifjað þetta upp og haft gaman af. Það sem Grétar tók að sér gerði hann með miklum sóma. Ég minnist þess sér- staklega þegar hann sá um móttöku á erlendum knattspyrnudómurum. Voru hinir erlendu gestir mjög ánægðir með þátt Grétars, sem sást best á þeim mikla fjölda þakkarbréfa sem kom frá þeim. Grétar starfaði sem knattspyrnudómari vel á fjórða áratuginn og er með einn lengsta starfsferil knattspyrnudómara á Ís- landi og er það mjög fátítt í knatt- spyrnuheiminum að menn starfi svona lengi. Það var gott að eiga Grétar sem vin, hann var hjálpfús og góður félagi. Það væri hægt að segja svo mikið og gott um Grétar en ég ætla að láta þetta nægja. Að leiðar- lokum vil ég færa vini mínum og fé- laga þakklæti fyrir alla vináttuna og ánægjulega samfylgd. Far þú í friði góði vinur. Við Ásta færum Jóhönnu og fjöl- skyldu hugheilar samúðarkveðjur á þessari kveðjustund. Guðmundur Haraldsson. Góður félagi úr Knattspyrnufélag- inu Þrótti er fallinn frá, Grétar Norð- fjörð lögregluvarðstjóri. Grétar kom til starfa í Þrótti strax í upphafi þess góða félags sumarið 1949. Þá var hann unglingur sem gustaði af. Hann hafði orku og athafnaþrá og hann hafði þá þegar sterkar skoðanir á málefnum og mönnum. Ég minnist Grétars sérstaklega sumarið 1955, rigningarsumarið mikla. Þá tók hann að sér að þjálfa okkur strákana í 3. flokki félagsins, hann bara eilítið eldri en nemendurn- ir. Það sumar var varla þurr þráður á þjálfara og nemendum hans á æfing- unum. En þetta endaði með eftir- minnilegri og árangursríkri utan- landsferð til Danmerkur, Svíþjóðar og Noregs síðla sumars. Þar skein sólin glatt. Þar lagði Þróttur bestu lið Danmerkur eins og ekkert væri sjálf- sagðara. Hann einn í hópnum talaði norræn tungumál, hafði verið í sigl- ingum með norskum, og þekkti lífið og tilveruna á norrænum slóðum. Grétar kom fram sem dómari í nafni Þróttar og náði þar hæstu tind- um, hann var mjög dugmikill dómari, fyrst hjá yngri flokkum, síðan í meistaraflokki, og loks varð hann milliríkjadómari. Í félagsmálum dómara vann Grétar mikil þrekvirki og setti dómarastéttina á sinn verð- uga stall. Þegar Grétar, Jóhanna kona hans og dætur bjuggu í New York þar sem Grétar gætti öryggis valdamanna hjá Sameinuðu þjóðunum vann hann ágæt störf fyrir Dagblaðið Vísi, þar sem ég starfaði sem fréttastjóri. Ég hitti Grétar þegar ég var á ferð um stórborgina og naut traustrar leið- sagnar hans. Alla tíð fylgdist Grétar náið með málefnum Þróttar, gladdist þegar vel gekk, en hafði oft áhyggjur af gangi mála. Að kvöldi dánardags Grétars léku Þróttarar gegn ÍR með sorgar- borða á handleggjum. Og það kvöld léku þeir sinn besta leik í sumar. Það hefur áreiðanlega glatt Grétar Norð- fjörð að sjá slíkan stórleik. Ég mæli áreiðanlega fyrir munn fjölmargra félaga minna þegar ég kveð Grétar Norðfjörð, okkar góða félaga. Fjölskyldu hans sendi ég mín- ar samúðaróskir og bið almættið að vernda hana og styrkja. Jón Birgir Pétursson. Kveðja frá KSÍ Með Grétari S. Norðfjörð er geng- inn einn merkasti forystumaður í dómaramálum innan knattspyrnu- hreyfingarinnar á Íslandi. Grétar tók dómarapróf árið 1950 og sinnti dóm- arastörfum allt til ársins 1988. Á löngum ferli sínum dæmdi Grétar 1.276 leiki en hann dæmdi fyrir Þrótt í Reykjavík. Hann var milliríkjadóm- ari í 17 ár og auk þess starfaði hann sem knattspyrnudómari bæði í Nor- egi og í Bandaríkjunum. Grétar beitti sér mjög í félagsmál- um dómara og átti þátt í stofnun dómarafélaga vítt og breitt um land- ið. Þegar Knattspyrnudómarasam- band Íslands var stofnað árið 1970 var það einkum að þakka frumkvæði og atorku Grétars, því hann hafði allt frá árinu 1960 beitt sér fyrir stofnun þess. Grétar var líka frumkvöðull í þeirri baráttu að dómarar fengju laun fyrir störf sín sem nú þykir sjálfsagt. Hann starfaði í fjölda ára sem kennari í knattspyrnudómara- fræðum og um langt árabil annaðist hann móttöku fyrir KSÍ á erlendum dómurum sem komu til starfa í landsleikjum. Það gerði Grétar á óaðfinnanlegan hátt og sparaði hvergi tíma eða fyrirhöfn til að gleðja þessa erlendu gesti. Þetta sýnir vel hversu miklu og merkilegu starfi Grétar skilaði í íslenskri knatt- spyrnuhreyfingu og er þó margt ótalið. Grétar S. Norðfjörð var einn af þessum merku forystumönnum sem berjast fyrir sínum málstað hvað sem á gengur og oft blés á móti. Hann átti ekki alltaf samleið með meirihlutan- um, hann var oft umdeildur fyrir skoðanir sínar og oft var hann fyrst- ur til að vekja máls á óþægilegum málum, en aldrei var efast um dugn- að hans og ósérhlífni við þann mál- stað sem hann trúði á af einlægni. Grétars verður sannarlega minnst sem stórmennis í hópi íslenskra knattspyrnudómara. Knattspyrnusamband Íslands minnist látins leiðtoga í dómarastétt og um leið góðs félaga. Minning hans mun lengi lifa innan knattspyrnu- hreyfingarinnar á Íslandi. Innilegar samúðarkveðjur og þakkir færum við eiginkonu hans og fjölskyldu. Eggert Magnússon, formaður KSÍ. GRÉTAR NORÐFJÖRÐ                                 !    "!   #!   $%   #!  "!       &    & $$  #!  ' '( $ $ '( )
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.