Morgunblaðið - 11.08.2002, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 11.08.2002, Blaðsíða 35
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11. ÁGÚST 2002 35                                                 !             !      " # "# !$%&  &'#  ( )$%!$ & &'#  * + , $"!$" && '' -!$ & &'#   . & ./& $ & && 0  !$ 1 &'#    (  & && " 2  /)&'#  /+, $$/+ !                                                                 ! "  #       !   $ %              !" !# $ !"  % & !"   '#  (!                                                  !    " # $  !" #$ %&%'""(    &) * +( &%'""( ( $ ,  ( #&&)    # -  #' &%'""( + ,' . ( #%'""( +,/   ( #%'""( ( /0&,%&&)   . ) , / .                                                        !"  " #  $%        ! "#   $##   #   ✝ Ólafur Helgasonfæddist í Keflavík 12. ágúst 1924. Hann lést á Heilbrigðis- stofnun Suðurnesja 29. júní síðastliðinn. Foreldrar hans voru Helgi Guðmundsson læknir, f. 3.8. 1891, d. 29.4. 1949, og Sigur- björg Hulda Matthías- dóttir hjúkrunarkona, f. 14.9. 1891, d. 8.8. 1968. Börn þeirra voru átta: Guðmund- ur, f. 11.10. 1919, d. 14.11. 1984, Matthías, f. 12.4. 1921, d. 7.2. 1986, Haukur, f. 25.10. 1922, d. 15.10. 1990, Ólafur, sem hér er kvaddur, Ragnheiður, f. 7.9. 1927, d. 26.10. 1943, Guðrún Jóhanna, f. 7.9. 1927, María, f. 12.8. 1930, og Sigurlaug, f. 6.8. 1936, d. 27.4. 1985. Ólafur kvæntist Sig- urjónu Guðmunds- dóttur, f. 18.3. 1925, d. 6.12. 1995. Þau eiga sex börn: Guð- rún, f. 4.3. 1948, á einn son og þrjú barnabörn, Helgi, f. 8.4. 1950, á tvö börn og tvö barnabörn, Elsa, f. 27.5. 1952, á eina dóttur og tvö barnabörn, Jóhanna, f. 18.2. 1954, á þrjú börn og eitt barnabarn, Hulda, f. 18.1. 1957, á einn son, og Ólafía, f. 7.4. 1960, hún á tvo syni. Útför Ólafs var gerð frá Kefla- víkurkirkju 5. júlí síðastliðinn. Hann Óli frændi er dáinn. Segja má að hann hafi kvatt þennan heim á sinn hátt, búinn að vera á rölti á sjúkrahúsinu, lagðist upp í rúm og dó, fór. Við systkinin minnumst margra skemmtilegra heimsókna hans þar sem setið var og skrafað um allt milli himins og jarðar. Talað um pólitík þar sem hann og pabbi voru svo til alltaf ósammála, sagðar sög- ur, oft prakkarasögur, gamlar og nýjar með frábærum tilþrifum, tek- inn allur skalinn með leikrænni tjáningu, rödd, göngulag, handapat, hróp og köll. Mikið var hlegið og slegið sér á lær. Svo allt í einu var hann staðinn upp og sagði „Jæja, takk fyrir kaffið Stebba mín“ og með snaggaralegum hreyfingum fór hann í jakkann, stökk niður tröpp- urnar, út í bíl og brunaði í burtu. Eftir stóð pabbi á tröppunum með pípuna í munnvikinu, og hristi höf- uðið yfir asanum á litla bróður. Þekkt er sú saga þegar Óli frændi var á leið „eitthvað norður“ einn á ferð, kom við í bústaðnum við Meðalfellsvatn þar sem margir voru búnir að reyna við laxinn, lengi. Óli staldraði við í klukkutíma tók þrjá væna laxa og einn kaffi- bolla og var svo þotinn norður og þrátt fyrir ákafar tilraunir reyndari veiðimanna sást ekki í lax marga daga á eftir. Lengi vel héldu sum okkar að Óli héti Óli bror eða Óli bro, en það kallaði pabbi hann alltaf. Auðvitað var það frá þeim tíma er þau systk- in ólust upp á Túngötunni í Kefla- vík og fínt þótti að sletta dönsk- unni. Hér skal ekki tíundað æviskeið Óla. Hann, eins og margur á hans aldri, lifði tímana tvenna. Samverustunda okkar með Óla verður lengi minnst og stendur þá helst upp úr hláturinn og kætin í kringum þær. Sjálfsagt er engin lognmolla á þeim stöðum sem hann ferðast á núna. Við systkinin og móðir okkar Stefanía óskum Óla góðrar ferðar á framandi slóðum og um leið þökkum við kærum frænda samfylgdina og tryggðina gegnum tíðina. Börnum hans og fjölskyldum þeirra, Jónu vinkonu hans, systr- unum Maríu og Jóhönnu og öllum vinum Óla vottum við okkar dýpstu samúð og biðjum Guð að vera með ykkur á sorgar- og saknaðarstundu. Hulda, Stefán, Ingólfur, Magnús og Guðlaug. ÓLAFUR HELGASON ✝ Ágúst GuðjónHróbjartsson fæddist í Reykjavík 25. desember 1936. Hann lést á heimili sínu 18. júlí síðastlið- inn. Foreldrar hans voru Guðmundur Brynjólfsson, vörubíl- stjóri, og kona hans Sigurbjörg Ólafsdótt- ir, húsmóðir, og áttu þau alls níu börn. Ágúst var ættleiddur nýfæddur af Hró- bjarti Guðjónssyni, út- gerðarmanni í Keflavík, og þáver- andi konu hans, Guðríði Ágústsdóttur, sem lést úr berklum ári síðar, en þá hafði Ágúst smitast og lá lengi á Landakoti hjá nunn- unum sem sáu vel um hann og náði hann fullum bata. Síðar kvæntist Hróbjartur Guðrúnu Maríusdóttur og ólst Ágúst upp hjá þeim hjónum, fyrst í Reykjavík og síðar í Kefla- vík. Hinn 13. febrúar 1960 kvæntist Ágúst Sigrúnu Guðmunds- dóttur, f. 27. janúar 1934 og eru börn þeirra: 1) Guðmund- ur Daði, f. 26. febrúar 1956, börn hans: a) Ágúst Daði, f. 11. maí 1976, sambýliskona hans er Kristrún Þór- ey Markúsdóttir, f. 11. janúar 1977, og þeirra sonur er Sölvi Þór, f. 3. mars 2002. b) Sigrún, f. 5. ágúst 1981. 2) Guðrún, f. 23. janúar 1963, hennar maður Rúnar Oddgeirsson, f. 2. nóvember 1960, börn þeirra eru: a) Ágúst Hróbjartur, f. 17. júní 1983, b) Sturla, f. 8. júní 1984, c) Rúnar, f. 26. febrúar 1995. Ágúst var til sjós, verkstjóri í fiski, rak fasteignasölu í 18 ár og vann lengi við sölumennsku, síðast hjá Nathan & Olsen hf. Útför Ágústs fór fram í kyrrþey. Mig langar, með þessum orðum, að minnast vinnufélaga okkar hjá Nath- an & Olsen, Ágústs G. Hróbjartsson- ar, sem lést 18. júlí, langt um aldur fram. Gústi, eins og við kölluðum hann, hóf störf hjá Nathan & Olsen 1. ágúst 1998 og hafði því unnið hjá okkur sem sælgætissölumaður í fjögur ár þegar hann lést. Á þeim tíma hafði Nathan & Olsen tekið við fjölmörgum sæl- gætisumboðum frá Hans Petersen og með umboðunum fylgdi besti kostur- inn, Gústi og bíllinn hans. Hann hafði þá áður unnið hjá Þýsk-íslenska við sælgætissölu úr bílnum sínum en fylgdi sælgætinu eftir þegar Hans Petersen fékk umboðin. Gústi var ákaflega glaðvær og skemmtilegur vinnufélagi. Hann sá alltaf jákvæðu hliðarnar á öllum mál- um og var alltaf tilbúnn að hlusta á út- skýringar okkar á hinum ýmsu mál- um sem upp komu. Hann var mjög fær sölumaður og frábær starfskraft- ur. Hann var einn af þessum sölu- mönnum af Guðs náð. Hann var sölu- maður af gamla skólanum, sem mat heiðarleika mjög mikils og að standa við gefin loforð og gerða samninga var eitthvað sem hann hafði mjög í heiðri. Hann fylgdist með söluárangri sínum dag frá degi og hafði mikinn metnað til að standa við þær áætlanir sem gerðar höfðu verið. Ef áætlanir viðkomandi mánaðar virtust ekki ætla að ganga eftir, fór hann af stað og bætti við nokkrum sölum til þess að áætlunin stæðist og auðvitað vildi hann helst gera miklu betur, sem oft tókst. Hann bar ávallt hag viðskiptavin- arins sérstaklega fyrir brjósti, ekki síður en hag fyrirtækisins og kunni þá aðferð að láta þessa hagsmuni falla mjög vel saman. Viðskiptavinirnir, sem margir hverjir höfðu þekkt Gústa frá upphafi starfs hans við sæl- gætissölumennsku, voru hans per- sónulegu vinir, hann færði þeim blóm á tyllidögum og sumum bauð hann út að borða, bara til að efla vináttu- tengslin. Við höfum heyrt það síðustu mán- uðina, meðan Gústi lá veikur, að við- skiptavinirnir sakna hans sárt ekki síður en við vinnufélagarnir. Þegar Gústi frétti að hann hefði greinst með krabbamein og ætti eingöngu eftir fáa mánuði ólifaða vildi hann strax ganga frá sínum málum hjá fyrirtæk- inu. Hann aðstoðaði okkur við að finna eftirmann sinn og kenndi hon- um það sem hann gat af sinni tækni og setti hann inn í persónulegar þarfir hvers viðskiptavinar. Hann var samt ekki hættur að starfa sem sölumaður þótt hann væri kominn heim í veik- indafrí heldur hélt hann áfram að hringja í viðskiptavinina og selja þeim sælgæti og notaði síðan tækifærið og lét þá vita að hann væri að hætta af óviðráðanlegum orsökum. Nokkrir viðskiptavinanna heimsóttu hann á spítalann þegar hann var þangað kominn og ennþá hélt hann áfram að selja þeim og hringdi svo til okkar og bað okkur að skrifa út reikninginn. Einn viðskiptavinurinn bað um það að við sæjum til þess að hann hefði ekki með sér farsíma þegar hann færi í ferðina löngu því þá myndi hann eilíf- lega halda áfram að hringja í sig og selja sér. Gústi hafði gaman af því að spila við vinnufélagana, þegar tækifæri gafst. Hann mætti í vinnuna löngu áður en viðskiptavinirnir voru komnir á kreik og notaði hann þá oft tækifærið til að spila þangað til tími var kominn til að fara út í bæ. Þegar við hin mættum í vinnuna á skikkanlegum tíma, mættu okkur oft hlátrasköllin hans Gústa sem bentu til þess að núna hefði hann snúið á spilafélagana eða þá að hann hefði verið að segja strákunum ein- hverja skemmtisöguna. Hann hafði sérstaklega gaman af að segja frá ýmsum atvikum úr eigin lífi og ann- arra og sennilega hefur stundum ver- ið krítað liðugt í þeim eina tilgangi að gera söguna ennþá meira krassandi og þá var oft hlegið dátt, enda hafði Gústi mjög háværan og smitandi hlát- ur. Hann gat verið mjög stríðinn og hafði sérstakt dálæti á að metast við hinn sælgætissölumanninn okkar og oft hringdust þeir á og stríddu hvor öðrum, en alltaf var þetta græsku- laust grín og verður ekki erft. Við stúlkurnar á skrifstofunni átt- um mjög gott samstarf við Gústa. Hann prentaði reikningana út úr tölvu í bílnum sínum og gekk frá greiðslum við viðskiptavinina um leið. Hann kom til okkar á hverjum degi með uppgjör dagsins og lagði mikla áherslu á að skila því af sér snyrtilegu og algjörlega réttu og mátti þar aldrei skeika svo mikið sem einni krónu. Hann fylgdist stöðugt með því hvort viðskiptavinirnir stæðu í skilum og kæmi það fyrir að þeir gerðu það ekki, skrapp hann til þeirra og sótti greiðsluna. Einu atviki man ég samt eftir sem hann hafði lengi áhyggjur af. Hann hafði verið að koma út úr einni sælgætisversluninni með reikn- inginn og ávísun í höndunum þegar sterk vindhviða skall á honum og reif af honum pappírana. Hann hljóp af stað á eftir þeim og auðvitað tók hann stefnuna á eftir ávísuninni. Honum tókst að handsama hana en reikning- urinn hvarf á braut og hefur ekki sést síðan. Hann var í öngum sínum þegar hann kom til okkar en tók gleði sína á ný þegar við sögðum honum að eng- inn skaði væri skeður þar sem hann hefði náð ávísuninni. Ég bið Guð að blessa ástvini Ágústs í þeirra miklu sorg. Ég veit að hann bar hag þeirra mjög fyrir brjósti alla tíð og kom það enn og aftur skýrt fram í síðasta símtali mínu við hann tveimur dögum áður en hann lést. Fyrir hönd stjórnar og starfs- manna Nathan & Olsen þakka ég Ágústi frábærlega vel unnin störf og mjög gott og skemmtilegt samstarf. Hanna Dóra Haraldsdóttir, starfs- mannastjóri Nathan & Olsen. ÁGÚST GUÐJÓN HRÓBJARTSSON                                              !"  #     $ !"  % &  '
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.