Morgunblaðið - 09.11.2002, Síða 72

72 LAUGARDAGUR 9. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Á LANGRI ævi hef ég ekki lagt í
vana minn að skrifa í blöð, en nú
freistast ég, að gefnu tilefni, að biðja
Mbl. fyrir fáeinar línur.
Ég vil taka heilshugar undir grein
Indriða á Skjaldfönn í blaðinu 19.
okt. „Rjúpuna þarf að friða“. Sér-
staklega þó þar sem hann bendir á
frekju og lögbrot svokallaðra sport-
veiðimanna sem „fari sem logi yfir
akur“ hvar sem rjúpna er von án
þess að fá fyrst leyfi landeigenda.
Hér á Vestfjörðum eru engin af-
réttarlönd eða almenningar, fjall-
garðar og heiðar tilheyra aðliggjandi
lögbýlum svo sem landamerkjabréf
greina frá.
Veiðistjóri gefur út almenn veiði-
kort m.a. til fuglaveiða en þau gefa
engan rétt til lögbrota svo sem að
fara heimildarlaust í eignarland mitt
eða annarra. Rjúpnaveiði er óað-
skiljanleg hlunnindi jarðar ekkert
síður en lax- og silungsveiði, réttur
sem ekki er véfengdur og klárt lög-
brot ef óviðkomandi eru staðnir að
veiðum í ám og vötnum án leyfis.
Samt mun nú svo að á námskeið-
um Skotvíss suður í Reykjavík eru
nýgræðingarnir hvattir til „að láta
reyna á“ hvað langt þeir komast í yf-
irgangi og lögbrotum gagnvart
bændum og öðrum landeigendum.
Afleiðingar þessarar „menntunar“
fáum við dreifbýlismenn svo að sjá
og heyra fyrstu daga hvers rjúpna-
veiðitímabils þegar sportveiðimenn-
irnir að sunnan þyrpast á jeppum
sínum hingað á Steingrímsfjarðar-
og Þorskafjarðarheiði stundum á
alauðri jörð, með hunda og labb-
rabb-tæki og eru skotdrunurnar þá
svo samfelldar að engu er líkara en
brostin sé á alheimsstyrjöld. Erfið-
lega gengur að smala þessum skot-
dólgum niður enda lögregla fáliðuð
hér og skal að sögn enn skera þá
þjónustu niður. Eftir 2ja–3ja daga
hernað af þessu tagi er rjúpa svo
gersamlega uppurin að helst minnir
á frásagnir úr Biblíunni af afleiðing-
um engisprettuplágna úti í Gyðinga-
landi.
Uppi á Steingrímsfjarðarheiði
liggur vegarslóði frá þjóðvegi að
endurvarpsstöð sjónvarps og síma.
Fyrir nokkrum árum var reynt að
loka þessum slóða fyrir óviðkomandi
með keðju, vegna síendurtekinna
skemmdarverka m.a. á rafgeymum í
stöðinni. En til að komast nokkrum
bíllengdum hærra á rjúpnatímanum
létu veiðiþjófarnir ekki slíkt stoppa
sig, brutu fyrst gildan hliðstólpa með
því að toga hann niður og þegar nýr
og enn sverari var settur var festing
keðjunnar ýmist sprengd út úr
staurnum, hengilás spenntur upp
eða keðja söguð sundur.
Þetta eru þeir „mannasiðir“ sem
þessir þokkapiltar ástunda og er
ekki vonum fyrr að brugðist sé við
slíkum heimsóknum af fullri hörku,
svo sem Djúpbændur hafa gert í
haust. Eiga þeir heiður skilinn fyrir
það.
Rjúpnastofninn hér um slóðir er
aðeins brotabrot af því sem var á
mínum uppvaxtarárum og virðist
fátt annað geta orðið þar til viðreisn-
ar en friðun um eitthvert árabil.
GUÐMUNDUR BJÖRNSSON,
Höfðagötu 5, Hólmavík.
Veiðiþjófaplágan
Frá Guðmundi Björnssyni:
ÉG MÁ til með að leggja orð í belg
vegna skrifa í blaðinu um bólusetn-
ingu við heilahimnubólgu C. Ég hef
þá trú að flestir foreldrar og for-
ráðamenn barna og unglinga láti
bólusetja þau en mig langar að segja
frá minni reynslu ef það verður til
þess að þeir sem efast skipti um
skoðun.
Dóttir mín, sem er nýorðin 15 ára,
veiktist í mars sl. af heilahimnu-
bólgu C. Ég hefði aldrei trúað því
hvað sýkingin var fljót að berast út.
Hún kom heim með hita kvöldið áð-
ur og var mjög slöpp en náði að sofa
vel um nóttina. Morguninn eftir vek
ég hana þegar ég er að fara til vinnu,
þá kvartar hún um höfuðverk, ég gef
henni verkjalyf og fer að heiman
gjörsamlega grunlaus um hversu al-
varleg veikindi voru framundan.
Rétt fyrir hádegi heyri ég í henni og
þá segir hún mér að höfuðverkurinn
sé alltaf að versna og hún sé búin að
kasta upp. Ég var nú ekki alveg sátt
við þetta og ákveð að biðja föður
minn að kíkja til hennar, sem hann
gerir ásamt móður minni. Þau
hringja í mig um leið og þau sjá hana
og leist greinilega ekkert á ástandið,
þannig að það var ekkert annað fyrir
mig að gera en drífa mig heim. Það
hafa liðið u.þ.b. 25–30 mín. frá því ég
tala við hana og þangað til ég er
komin heim. Þá er hún að kasta upp,
með höfuðið reygt aftur og rauð út-
brot á fótleggjum og bringu, sem
mér skilst að séu blæðingar út í húð.
Foreldrar mínir voru búnir að ná
sambandi við hjúkrunarfræðing og
þegar hún heyrir hvaða einkenni
voru komin fram var hringt strax á
sjúkrabíl. Þegar á sjúkrahús var
komið tók við löng og erfið bið, að
horfa á hrausta unglinginn sinn
berjast fyrir lífi sínu í tæpan sólar-
hring og hún var ein af þeim heppnu,
hún náði heilsu. Þetta var erfiðasti
sólarhringur sem ég hef lifað og ég
vona að hvorki ég né aðrir þurfi að
takast á við svona lífsreynslu nú
þegar hægt er að koma í veg fyrir
það með bólusetningu. Ég geri mér
fullkomlega grein fyrir að við vorum
mjög heppnar og veit að margar fjöl-
skyldur hafa ekki verið eins heppnar
og við og viljum við senda þeim
bestu kveðjur frá okkur. Að lokum
langar mig að þakka öllu því frá-
bæra heilbrigðisstarfsfólki sem kom
að veikindum dóttur minnar með
einum eða öðrum hætti fyrir frá-
bæra þjónustu og umönnun.
ÁGÚSTA VALDIMARSDÓTTIR,
Spóahólum 20, 111 Reykjavík.
Bólusetning gegn
heilahimnubólgu C
Frá Ágústu Valdimarsdóttur: