Morgunblaðið - 23.03.2003, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 SUNNUDAGUR 23. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jóhanna Jakobs-dóttir fæddist á
Þverá í Núpsdal í
Miðfirði V-Hún. 26.
nóvember 1919. Hún
andaðist á Landspít-
alanum í Fossvogi 11.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jakob Skarp-
héðinsson, f. 26. júní
1891, d. 21. október
1941, og kona hans
Ástríður Pálsdóttir, f.
26. september 1892,
d. 25. maí 1983. Jó-
hanna var elst fimm
systkina. Systkini hennar eru:
Lára Þuríður, f. 9. mars 1921, d.
17. nóvember 1978, Páll Ingvar, f.
14. janúar 1924, d. 9. september
1978, Sigríður Sveinbjörg, f. 27.
janúar 1927, búsett í Reykjavík og
Sigurborg, f. 6. júní 1931, búsett í
Reykjavík.
Á afmælisdegi sínum 26. nóvem-
ber 1944 giftist Jóhanna eftirlif-
andi eiginmanni sínum Helga Hós-
eassyni, f. 21. nóvember 1919, og
hann því aðeins fimm
dögum eldri en hún.
Helgi er ættaður frá
Höskuldsstaðaseli í
Breiðdal á Austur-
landi, sonur hjón-
anna Hóseasar
Björnssonar og Ingi-
bjargar Bessadóttur.
Systkin Helga eru
þau Kristinn, Ragn-
heiður og Sigrún.
Helga og Jóhönnu
varð ekki barna auð-
ið, en fósturbörn
þeirra eru tvö systur-
börn Jóhönnu, þau
Gísli Jónsson sonur Láru Þuríðar
og Sigrún Harðardóttir dóttir Sig-
urborgar, og síðan Ástríður Emma
dóttir Sigrúnar og barnabarn Sig-
urborgar. Auk þess var heimili
þeirra Jóhönnu og Helga alltaf op-
ið vinum og vandamönnum og
veittu þau mörgum öðrum athvarf,
ástúð og umhyggju á lífsleiðinni.
Útför Jóhönnu var gerð frá
Langholtskirkju fimmtudaginn 20.
mars.
Jóhanna systir er fallin frá. Andlát
hennar kom okkur aðstandendum þó
ekki alveg á óvart, þar sem Jóhanna
hafði háð harða lífsbaráttu um nokk-
urt skeið vegna heilsufarsbrests. Jó-
hanna ólst upp á Þverá í Miðfirði und-
ir styrkri handleiðslu foreldra okkar,
þar sem hún gekk til allra starfa jafnt
við sveitastörfin sem við uppeldi
yngri systkina. Laun erfiðis síns á
þessum tíma uppskar Jóhanna við að
sjá systkin sín, hest sinn og öll hin
dýrin vaxa úr grasi.
Jóhanna hlaut hefðbundna barna-
skólamenntun á heimaslóðum en um
tvítugt hleypti hún heimdraganum,
seldi hest sinn og hélt til náms við
Héraðsskólann í Reykholti, Borgar-
firði. Ári síðar féll Jakob faðir okkar
frá og flutti Jóhanna þá aftur heim í
sveitina til að aðstoða Ástríði móður
okkar við búskapinn og uppeldið um
stundarsakir en hélt síðan til Reykja-
víkur til frekari starfa, fyrst á sauma-
verkstæði og síðan í mötuneyti Há-
skóla Íslands þar sem hún kynntist
Helga Hóseassyni trésmið. Hófu þau
búskap í bragga í Kleppsholtinu og
gengu síðan í hjónaband á afmælis-
degi Jóhönnu 26. nóv. 1944.
Um vorið sama ár brá móðir okkar
búi á Þverá og flutti síðan um haustið
með yngri börnin suður á mölina í
braggann góða hjá Jóhönnu og
Helga. Nokkru síðar fluttu foreldrar
Helga, þau Ingibjörg og Hóseas,
einnig til þeirra og bjuggu Jóhanna
og Helgi því mörgum gott heimili í
bragganum góða þar sem allir voru
aufúsugestir.
Um 1950 byggði Helgi fjölskyldun-
um stærra og betra heimili er hann
reisti þriggja íbúða hús á lóðinni við
Skipasund 48 og hafa Jóhanna og
Helgi því búið þar í meira en hálfa öld.
Á rishæðina fluttu foreldrar Helga en
sjálf bjuggu þau á miðhæðinni. Þrem-
ur árum síðar flutti Ástríður, móðir
okkar Jóhönnu, og stofnaði heimili á
Laugavegi 49 með Sigríði systur okk-
ar og hefur neðsta hæðin í Skipasund-
inu síðan staðið ýmsum til afnota og
að jafnaði verið góður samgangur
milli íbúa þar.
Þar sem Jóhönnu og Helga varð
ekki barna auðið tóku þau í fóstur
systrabörn og -barnabarn Jóhönnu
enda barngóð bæði tvö og öllum
stundum tilbúin að láta gott af sér
leiða og hjálparhellur öllum þeim,
sem til þeirra leituðu. Hafa margir
ættingjar þeirra ungir sem aldnir
notið góðs af velvilja og rausn þeirra í
gegnum tíðina, einnig bjuggu þau
öldruðum foreldrum sínum áhyggju-
lausa ævidaga fram í háa elli. Auk áð-
urgreindra starfa vann Jóhanna við
ræstingar í Langholtsskóla og heim-
ilishjálp á nokkrum stöðum.
Um haustið 1987 fór heilsu Jó-
hönnu að hraka er hún fékk alvarlega
heilablæðingu, lamaðist að hluta og
missti málið, en sakir einstaks lífsvilja
og baráttuþreks náði hún sér á strik
að nýju. Annað áfall dundi yfir nokkr-
um árum síðar og nú í byrjun mars-
mánaðar lagðist Jóhanna inn á Land-
spítalann í Fossvogi vegna sams
konar blæðinga. Þaðan átti Jóhanna
ekki afturkvæmt og lést hún þar 11.
mars síðastliðinn.
Helga og öðrum aðstandendum og
ástvinum votta ég innilega samúð
mína og megi trú, von og kærleikur
veita okkur öllum huggun og ró.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ég kveð Jóhönnu systur með hlý-
hug, þakklæti og virðingu. Blessuð sé
minning hennar.
Sigurborg Jakobsdóttir.
JÓHANNA
JAKOBSDÓTTIR
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími 567 9110 • 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Útfararþjónustan
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Elsku Jónas minn.
Frá því á mánudags-
morguninn 10. mars
hef ég verið eins og
slegin í framan og
ekki rankað við mér
aftur.
Ég trúði þessu ekki og er ekki
nærri því búin að átta mig á að þú
sért farinn.
Ég heyri röddina þína klingja í
hausnum á mér í hvert skipti sem
ég hugsa til þín og sárt er að hugsa
JÓNAS EINARSSON
WALDORFF
✝ Jónas EinarssonWaldorff fæddist
í Reykjavík 1. apríl
1989. Hann lést í um-
ferðarslysi á Reykja-
nesbraut 9. mars síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Kefla-
víkurkirkju 18.
mars.
til þess að eiga ekki
eftir að sjá þitt fallega
bros aftur.
Lífsgleði þín gladdi
marga og var ofboðs-
lega gaman að setjast
með þér og spjalla um
hitt og þetta, þú hafðir
ótrúleg svör við öllu og
alltaf voru þau jákvæð.
Jákvæðni þín mun
lifa í hjörtum allra
sem þekktu þig og hún
mun hjálpa þeim að
fara sína leið áfram í
lífinu og einnig mun
hún leiða þig áfram
þína leið ef ég þekki þig rétt.
Guð geymi þig, kallinn minn, og
alla þína fjölskyldu.
Skilaðu kveðju til pabba. Ein af
þínum 99 kærustum, kær kveðja,
Ragnheiður Guðfinna
Guðnadóttir frænka.
Kveðja frá Sam-
Frímúrarastúkunni
Ými nr. 724
Horfinn er til hins
eilífa austurs bróðir
okkar í Sam-Frímúr-
arareglunni Pétur Magnússon.
Hann gekk í stúkuna Ými nr. 724
árið 1948. Pétur var góður félagi,
sem gott var að ræða við, enda af-
ar fróður um andleg mál. Hann
var víðlesinn og þekking hans á
andlegum málum var því mikil.
Honum voru falin mörg trúnaðar-
störf innan reglunnar, sem öll voru
leyst af einstakri ljúfmennsku og
kærleika. Pétur var glæsimenni og
PÉTUR
MAGNÚSSON
✝ Pétur Magnús-son fæddist í
Reykjavík 10. októ-
ber 1915. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 11. mars
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Neskirkju 19. mars.
hafði einstaklega góða
dómgreind og var
fljótur að sjá kjarn-
ann í flestum málum.
Með hógværð sinni,
visku og ljúfmann-
legri framkomu
kenndi hann okkur
hinum hvernig öðlast
ætti þekkingu á boð-
skap reglunnar. Þar
má segja, að Pétur
hafi verið fremstur
meðal jafningja í regl-
unni okkar.
Við viljum með
þessum fáu orðum
þakka Pétri fyrir öll hans góðu
störf í okkar þágu. Með þakklæti
og virðingu kveðjum við góðan
dreng og bróður. Við þökkum hon-
um samfylgdina og biðjum honum
blessunar á æðri leiðum.
Konu hans, Guðmundu Dag-
bjartsdóttur, biðjum við blessunar
Guðs, svo og öllum eftirlifandi ást-
vinum hans.
Ása Jörgensdóttir.
Fyrstu árin eftir að
ég flutti úr Mýrdalnum
til Reykjavíkur bjó ég á
heimili Hjartar og
Jónu systur minnar.
Síðar, eftir að ég flutti til Færeyja
ásamt eiginmanni og syni, bjuggum
HJÖRTUR
ELÍASSON
✝ Hjörtur Elíassonfæddist í Saurbæ
í Holtahreppi í Rang-
árvallasýslu 22. maí
1923. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 18. febrúar
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Árbæjarkirkju 25.
febrúar.
við ávallt á heimil
þeirra er við heimsótt-
um mitt kæra fóstur-
land. Var ég því vel
kunnug heimilisbrag
hjá þeim. Þar ríkti ein-
stök snyrtimennska
bæði innandyra sem ut-
an og gestrisni húsráð-
enda rómuð af þeim
sem sóttu þau heim. Í
því sem öllu öðru voru
þau hjónin svo samhent
að eftir var tekið og
hæfir vel um þau orð-
takið: ,,Þar sem annað
var, þar var hitt.“ Oft
skiptumst við Hjörtur á skoðunum
um þjóðfélagsmál. Vorum við þar á
öndverðum meiði og risu bylgjurnar
oft nokkuð hátt. Þótti Jónu stundum
nóg um hve hávær við vorum. Þá
kyrrðust öldurnar og hafði oftast
lægt í umræðulok. Það var gaman að
sjá Hjört ganga að vinnu. Allt var
fyrirfram skipulagt og vel og traust-
lega staðið að verki, hvort sem um
var að ræða, smíðar, flísalagnir eða
annað, allt lék í höndum hans. Vinna
þeirra hjónanna í sumarbústaða-
landi þeirra var ómæld og með
þrautseigju gerðu þau það að unaðs-
reit, er stækkaði með hverju ári og
vakti aðdáun þeirra sem að komu.
Þar fá börn þeirra og barnabörn
stórt hlutverk að halda utan um
þann arf. Já, margt kemur í hugann
er kær mágur og vinur er kvaddur.
Fyrir u.þ.b. tveimur árum fór ég til
Íslands að leita mér heilsubótar. Ný-
komin heim í Laxakvíslina uppgötva
ég að önnur handtaskan var ekki
með. Þarna voru í heilmikil verð-
mæti sem ætluð voru til að greiða þá
hjálp er ég var að sækja, svo þetta
leit nú ekki vel út. Hjörtur tók málið
í sínar hendur og kvaðst hafa tilfinn-
ingu fyrir því að taskan fyndist. Eftir
nokkrar hringingar út í flugstöð
fannst taskan. Þetta ásamt ómældri
hjálpsemi í þessari Íslandsferð er
mér ógleymanlegt.
Friður sé með minningu Hjartar.
Guð styrki Jónu, Steina, Siggu og
fjölskyldu, eftirlifandi bræður hans
og öll skyldmenni.
Auðbjörg Þorsteinsdóttir.
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning-
@mbl.is, svar er sent sjálf-
virkt um leið og grein hefur
borist) eða á disklingi. Ef
greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsyn-
legt er að tilgreina símanúm-
er höfundar og/eða sendanda
(vinnusíma og heimasíma).
Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.
Um hvern látinn einstak-
ling birtist ein aðalgrein af
hæfilegri lengd á útfarardegi,
en aðrar greinar séu um 300
orð eða 1.500 slög (með bil-
um) en það eru um 50 línur í
blaðinu (17 dálksentimetrar).
Tilvitnanir í sálma eða ljóð
takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Einnig er hægt að
senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess
að það sé gert með langri
grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina