Morgunblaðið - 30.05.2003, Síða 32

32 FÖSTUDAGUR 30. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ






 
 


  
 

  

  
 

 
 
!"  
  #

"$   %  

$
& 
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Í MORGUNBLAÐINU 25. maí er
grein eftir Sonju B. Helgason. Í
þessari grein hvetur hún eldri borg-
ara til þess að leggja ökuskírteini
sitt inn og hætta að aka bíl og Morg-
unblaðið sá sérstaka ástæðu til þess
að vekja athygli á þessari grein á
baksíðu blaðsins.
Það er að sjálfsögðu hverjum og
einum heimilt að hætta að aka bíl
hvenær sem er á ævinni en ég tel
það rangt að láta það hafa fordæm-
isgildi fyrir ákveðinn hóp manna.
Það er rétt að hafa það í huga þegar
rætt er um akstur eldri borgara að
þeir þurfa, eftir sjötugt, að endur-
nýja ökuskírteinið á tveggja ára
fresti og eftir áttrætt verða þeir að
endurnýja skírteinið árlega og til
þess þurfa þeir að fá læknisvottorð
um sjón og heyrn. Sé um sérstaka
hreyfihömlun að ræða þurfa menn
að fá sérstakt læknisvottorð. Ég sé
ekki að lögregla hafi meiri hæfni til
þess að meta ástand manna en
læknar. Aftur á móti er rétt að vekja
athygli á því að fjöldi fólks er van-
hæfur til aksturs bifreiða frá 17 ára
aldri, eins og hraðakstur, stórslys og
dauðsföll í umferðinni sýna. Því er
mikil þörf á að lögreglan snúi sér að
því að bjarga lífi fólks, heldur en að
þjóna áróðri ökuníðinga sem hafa
staðið fyrir hraðakstri og umferð-
arómenningu sem einkennir um-
ferðina bæði innanbæjar og utan.
Það eru ekki eldriborgarar sem
standa fyrir þeirri lífshættulegu
ómenningu.
Einn landsþekktur ökumaður
sagði í sjónvarpsviðtali fyrir stuttu
að hann hefði aðeins tvisvar á æv-
inni lent í umferðaróhappi og það
hefði verið vegna þess að hann ók
svo hægt að hann var glápandi á
umhverfið í stað þess að hugsa um
aksturinn. Ég ætla ekki að dæma
um skynsemina á bak við svona yf-
irlýsingu, en verður ekki að gera þá
kröfu til ökumanna að þeir geri sér
grein fyrir því að þeir eru að aka bíl,
hvort heldur þeir aka hægt eða
hratt. Þetta er einmitt sá áróður
sem ökuníðingar hafa stundað all-
lengi og kostað hefur fjölda barna
og fullorðinna lífið.
Það sem fer mest í taugarnar á
ökuníðingum er það að eldri borg-
arar aka hægar en þeir yngri. Flest-
um eldri borgurum hentar vel að
aka á 70 —90 km. hraða í utanbæj-
arakstri og það er ekkert í umferð-
arlögum sem bannar það. Það er
heldur ekkert sem bannar þeim að
fara framúr sem hafa leyfi lögreglu
til þess að aka hraðar en umferð-
arlög heimila, þá sennilega til að
tryggja góða vertíð líkkistusmiða,
þeir ökumenn þurfa bara að gefa sér
tíma til að komast framúr.
GUÐVARÐUR JÓNSSON,
Hamrabergi 5,
111 Reykjavík.
Akstur eldri borgara
Frá Guðvarði Jónssyni:
FRAMSÓKNARFLOKKURINN
var lengst af liðinnar aldar höfuð-
andstæðingur Sjálfstæðisflokksins.
Allt er betra en íhaldið var lands-
þekkt setning, sem lýsti vel afstöðu
framsóknarmanna til stjórnarsam-
starfs við Sjálfstæðisflokkinn. Mál-
efnaleg afstaða þessara flokka til
hinna ýmsu þjóðmála var ólík og
skýrar línur skildu þá m.a. í efna-
hags- og atvinnumálum, félags- og
tryggingamálum, heilbrigðismálum
o.fl. Þá var Samvinnuhreyfingin
stoð og stytta Framsóknarflokksins
sem m.a.stóð fyrir öflugri atvinnu-
uppbyggingu í sjávarútvegi, land-
búnaði, verslun, fjármálareksri o.fl.
Þegar SÍS fór að standa höllum
fæti í samkeppni við hlutafélög og
einkarekin fyrirtæki fór hinn póli-
tíski og málefnalegi ágreiningur
íhaldsins og framsóknarmanna
minnkandi. Forustumenn þessara
flokka sáu að hagsmunum flokk-
anna yrði best borgið að slíðra
sverðin, þeir gætu átt greiða sam-
leið í ýmsum veigamestu atvinnu-
greinum landsins og fjársýslustofn-
unum. Óþarfi er að lýsa þeirra
pólitíska tilhugalífi síðari ára, kær-
leikar núverandi formanna flokk-
anna þeirra Halldórs og Davíðs eru
áður óþekktir í íslenskri stjórnmála-
sögu. Davíð hefur í tveimur síðustu
alþingiskosninum hvatt kjósendur
að styðja Framsóknarflokkinn og
hefur enginn af hans eigin flokks-
mönnum fengið annað eins traust
og lof eins og Halldór Ásgrímsson.
Davíð endurtekur sífellt að milli
flokkanna sé góð samvinna í öllum
málaflokkum, gagnkvæmt traust og
vinátta sé á stjórnarheimilinu. Við-
ræður flokkanna um nýjan stjórn-
arsáttmála og skiptingu ráðherra
var nánast formsatriði, löngu
ákveðið ef flokkarnir héldu meiri-
hluta. Davíð er að takast ætlunar-
verk sitt að innbyrða Framsókn-
arflokkinn í heilu lagi. Gefur l7%
flokki eftir forsætisráðuneytið og
Halldór og þingflokkur hans kok-
gleypa beituna, en virðast ekkert
vita hvar þeir verða dregnir á land.
Meistaralegt útspil hjá bridsspilar-
anum. Hinir leikrænu pólitísku
hæfileikar Davíðs þrælvirka, vel æft
og þrauthugsað skipulag hans að
láta Framsóknarflokkinn hægt og
hljótt líða inn í sæluríki íhaldsins á
komandi kjörtímabili. Stíga til hlið-
ar úr sæti forsætisráðherra til að
auðvelda harðsoðnum framsóknar-
mönnum sameininguna.
Það hlýtur að vera mörgum
sanntrúuðum framsóknarmönnum
nánast ofraun að horfa í sjónvarpi á
hina föðurlegu umhyggju Davíðs
fyrir Framsóknarflokknum. Þetta
fósturhlutverk íhaldsins á viðheng-
inu tryggði þeim þó áframhaldandi
stjórnarsetu. Allt er betra en íhald-
ið er því fyrri aldar kenning Fram-
sóknarflokksins sem aldnir fram-
sóknarbændur héldu í heiðri.
Framsóknarflokkurinn er aðeins
skuggi af sjálfum sér, kannski tíma-
skekkja í íslenskum stjórnmálum.
Reyndar staðfestir 11% flokksfylgi
formannsins í Reykjavík norður að
svo sé.
KRISTJÁN PÉTURSSON,
fyrrv. deildarstj.
Allt er betra en íhaldið
Frá Kristjáni Péturssyni: