Morgunblaðið - 13.10.2003, Side 22

MINNINGAR
22 MÁNUDAGUR 13. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ólöf Karlsdóttirfæddist í Haf-
steini á Stokkseyri
12. janúar 1927.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 5. október
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Karl Frímann
Magnússon, f. 4.10.
1886, d. 30.1. 1944,
og Kristín Tómas-
dóttir, f. 4.6. 1888,
d.12.2. 1967. Systk-
ini Ólafar eru Karl
Magnús, f. 1.9. 1911,
d. 17.3. 1938, Sigríður Bjarney, f.
1.3. 1913, d. 16.9. 1998, Karítas, f.
12.3. 1914, d. 18.5. 2001, Svan-
laug, f. 10.7. 1915, d. 14.6. 1920,
Margrímur Svanur, f. 2.8. 1922,
Tómas, f. 20.11. 1923. Jóhanna
Pálína, f. 21.11. 1925, og Sesselja
Margrét, f. 19.1. 1929.
Ólöf giftist, 16. júní 1945, eft-
irlifandi eiginmanni sínum Víg-
10.11. 1949, maki Júlíus Sævar
Baldvinsson, f. 28.8. 1947, d. 27.5.
1997. Börn þeirra eru Kristín Jó-
hanna, Anna Hulda, Karl og Júl-
íus. 5) Sverrir, f. 1.11. 1951, maki
Hallfríður Anna Matthíasdóttir, f.
1.2.1953. Börn þeirra eru Víg-
lundur Laxdal og Ólöf Magnea. 6)
Jóhann Sigurður, f. 23.1. 1954,
maki Halla Sjöfn Hallgrímsdóttir,
f. 11.4. 1954. Börn þeirra eru
Guðmundur Örn, Rakel Sólrós og
Andri Þór. 7) Íris, f. 24.4.1958,
maki Böðvar Bjarnason, f. 17.3.
1956. Börn þeirra eru Bjarni,
Haukur, d. 2003, og Símon. 8)
Lilja, f. 24.4. 1958, maki Njáll
Karlsson, f. 7.6. 1957. Börn þeirra
eru: Elín, Karl og Tómas. 9)
Ragnheiður, f. 15.7. 1960, maki
Kristján Valur Guðmundsson f.
15.10. 1955. Börn þeirra eru Ólaf-
ur Ingi og Guðrún Jóna.
Ólöf og Víglundur bjuggu á
Stokkseyri til 1964 en þá fluttu
þau til Keflavíkur. Aðalstarf
Ólafar var húsmóðurstarfið, en
auk þess starfaði hún við fisk-
vinnslu og síðustu 16 ár starfs-
ævinnar við Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja.
Útför Ólafar fór fram í kyrr-
þey, að ósk hinnar látnu.
lundi Guðmundssyni,
f. 16.2. 1922. Foreldr-
ar hans voru Guð-
björg Sveinsdóttir, f.
12.9. 1889, d. 1937 og
Guðmundur Sæ-
mundsson, f. 10.2.
1891, d. 1966. Ólöf og
Víglundur eignuðust
níu börn, þau eru: 1)
Guðbjörg Kristín, f.
6.11. 1945, maki Guð-
mundur Ingi Guð-
jónsson, f. 24.9. 1942.
Börn þeirra eru Hjör-
dís, Guðjón og Víg-
lundur. 2) Guðmund-
ur Karl, f. 15.11. 1946, d. 7.10.
1993, maki Aðalheiður Sigtryggs-
dóttir, f. 3.6. 1939, d. 3.6. 2001.
Börn þeirra eru Melkorka, Ellý
Halldóra, Halla, Olgeir, d 1998,
og Jóhann. 3) Magnea Inga, f. 3.3.
1948, maki Gunnar Magnús
Magnússon, f. 12.1. 1948. Börn
þeirra eru Unnur Ólöf, Bylgja Dís
og Sævar. 4) Hafrún Ólöf, f.
Hinsta kveðja til minnar elsku-
legu eiginkonu og vinar í 58 ár.
Ég minnist þín um daga og dimmar nætur,
mig dreymir þig svo lengi hjartað slær,
og þegar húmið hylur allt sem grætur
mín hugarrós á leiði þínu grær.
Þín kærleiksbros mér aldrei, aldrei
gleymast.
Þitt allt, þitt bænarmál og hvarms þíns tár.
Hvert ráð, hvert orð, hvert armtak skal
geymast.
Þín ástar minning græðir, græðir lífs
míns sár.
Ein friðarstjarna á fagurhimni glitrar,
eitt friðarblys í sölum uppheims skín.
Það veitir sælu og ró, er tárið titrar,
á tæru auga draums við náðarlín.
Þín ljúfa minning lifir mér í hjarta,
og ljóma slær á ævi minnar braut.
Ég á þig enn, svo fagra, blíða og bjarta
og bíð sem fyrr við töfra þinna skaut.
(Ásmundur Jónsson.)
Takk fyrir samfylgdina, elsku
Olla mín. Þinn
Víglundur.
Ef öndvert allt þér gengur
og undan halla fer,
skal sókn í huga hafin,
og hún mun bjarga þér.
Við getum eigin ævi
í óskafarveg leitt
og vaxið hverjum vanda,
sé vilja beitt.
Þar einn leit naktar auðnir,
sér annar blómaskrúð.
Það verður, sem þú væntir.
Það vex, sem að er hlúð.
Þú rækta rósir vona
í reit þíns hjarta skalt,
og búast við því bezta,
þó blási kalt.
Þó örlög öllum væru
á ókunn bókfell skráð,
það næst úr nornahöndum,
sem nógu heitt er þráð.
Ég endurtek í anda
þrjú orð við hvert mitt spor:
Fegurð, gleði, friður –
mitt faðirvor.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Það er erfitt að sætta sig við að
hún mamma sé dáin. Hún var svo
stór hluti af lífi mínu. Lífið verður
öðruvísi án hennar.
Þessi erindi eftir Kristján frá
Djúpalæk hjálpa mér þessa dagana
til að takast á við sársaukann og
sorgina sem fylgir því að kveðja
hana. Þetta eru einmitt þau orð
sem hún hefði sagt við mig.
Mamma var yndisleg manneskja,
jákvæð, bjartsýn, tillitssöm og ein
kærasta manneskja sem ég hef átt
að. Hún var alltaf tilbúin til að
hlusta, styðja, styrkja og hvetja
okkur systkinin í öllu sem við tók-
um okkur fyrir hendur. Söknuður-
inn er því mikill og sár.
Minningarnar hafa streymt í
gegnum hugann á síðustu dögum
þær eru margar eins og t.d. öll árin
sem ég og Baui bjuggum í Dan-
mörku. Mamma og pabbi komu á
hverju sumri og dvöldu hjá okkur í
3–4 vikur og strákarnir okkar vissu
ekkert betra en að hafa ömmu og
afa hjá okkur, þá voru bakaðar
kleinur og pönnukökur á íslenska
mátann. Þetta eru dýrmætar
stundir sem við gleymum aldrei.
Mamma og Pabbi höfðu mikla
ánægju af að ferðast erlendis en
ferðirnar urðu ekki fleiri eftir að
mamma greindist með MND-sjúk-
dóminn fyrir tæpu ári, tók hún
þeim dómi með mikilli ró og æðru-
leysi.
Hún var alltaf boðin og búin að
hjálpa, hugga og stappa í mann
stálinu þrátt fyrir eigin veikindi.
Þegar sorgin sótti okkur heim og
við misstum hann Hauk okkar var
yndislegt að eiga mömmu að.
Hvernig mamma barðist við þenn-
an skelfilega sjúkdóm á sama tíma
og hún undirbjó að hluta til eigin
útför var aðdáunarvert. Kvartaði
aldrei, þakkaði fyrir hvern dag og
alltaf tilbúin að gantast og hlæja og
sjá björtu hliðarnar.
Elsku pabbi, það er frábært
hvernig þú hefur annast mömmu
og umvafið hana kærleik og hlýju í
veikindum hennar, reyndar kemur
það ekki á óvart því þið hafið alltaf
verið svo náin og samstiga. Guð
hjálpi þér að takast á við söknuðinn
og sorgina.
Takk fyrir allt, elsku mamma,
minning þín lifir.
Þín dóttir,
Íris.
Hún bar þig í heiminn og hélt þér að sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og
þér helgaði sitt líf.
Með landnemum sigldi’hún um svarrandi
haf.
Hún sefaði harma. Hún vakti’er hún svaf.
Hún þerraði tárin. Hún þerraði blóð.
Hún var íslenska konan, sem allt á að
þakka vor þjóð.
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og gaf
þér sitt líf.
(Ómar Ragnarsson.)
Elsku mamma mín.
Mikið er þetta sárt að þú skulir
vera farin burt úr þessu lífi, en ég
veit að nú líður þér betur eftir að
vera búin að glíma við þennan
hræðilega MND-sjúkdóm í eitt ár.
Þetta var mikið högg þegar þú
kvaddir þennan heim og maður er
aldrei tilbúinn að missa ástvin. En
ég get alltaf yljað mér við það að
við áttum svo margar góðar stund-
ir saman og betri vinkonu en þig er
ekki hægt að eiga. Þú varst bæði
yndisleg og ástrík móðir og frábær
vinkona. Ég gat sagt þér allt og
alltaf fengið góð ráð hjá þér. Þakka
þér fyrir allar þær ferðir sem við
fórum til Reykjavíkur í innkaupa-
leiðangur og allt sem við gerðum
saman eins og að baka, gera slátur,
já, og bara fara út í búð saman. Ég
vil þakka þér fyrir allan þann tíma
sem ég, Óli og Guðrún fengum að
vera hjá ykkur pabba þegar Valur
var úti á sjó og hvað heimili ykkar
hefur alltaf verið opið fyrir okkur
öll. Þú ert algjör hetja í okkar aug-
um, búin að ala upp níu börn í svo
miklum kærleika og ástúð, eins og
sést best á því hvað við erum öll
samrýnd. Síðasta ár er búið að
vera erfitt fyrir okkur öll en við
höfum líka átt góðar stundir sam-
an.
Elsku mamma, við pössum
pabba fyrir þig eins og þú baðst
okkur um, umvefjum hann kær-
leika og hlýju af bestu getu. Þið
voruð alltaf svo frábær saman, eins
og eitt, það sást best í veikindunum
hvað pabbi hugsaði alltaf vel um
þig.
Elsku pabbi, missir þinn er mik-
ill og erfiðir tímar fram undan, ég
bið góðan Guð að veita þér styrk og
blessun í þinni miklu sorg. Kæru
systkini, megi Guð styrkja og
blessa ykkur.
Ég sakna þín, elsku mamma.
Minning þín er ljós í lífi okkar,
Guð geymi þig, þín dóttir,
Ragnheiður.
Elsku mamma mín, ég veit að þú
kærðir þig ekki um að ég færi að
skrifa einhverja lofræðu um þig.
En samt get ég ekki annað, því ef
þú átt það ekki skilið þá veit ég
ekki hver ætti það. Minningarnar
streyma um huga minn frá því að
ég var lítil í Ásbyrgi á Stokkseyri
og við systkinin lékum okkur í
dýrabúinu sem við bjuggum til úr
leggjum, kjálkum, skeljum og
steinum. Á bryggjunni að fylgjast
með þegar verið var landa og í fjör-
unni að veiða hornsíli, í drullupoll-
unum og öllu byggingarefninu sem
myndaðist þegar veghefillin var
búin að fara framhjá, við að smíða
kofa og safna í brennu fyrir gaml-
árskvöld og alltaf var ég jafn hissa
þegar fólk gaf okkur notaðan jóla-
pappír í brennuna, því ég var alin
upp við að brjóta hann saman og
geyma til næstu jóla. Við vorum
ekki alltaf hrein þegar við komum
heim á kvöldin en þá vorum við
bara sett í bað í stóra þvottabal-
anum á þvottahúsgólfinu og þá var
nú oft glatt á hjalla.
Það hefur ekki verið nein smá
vinna að þvo fötin af níu barna hóp,
sauma og prjóna á okkur öll, bæta
allar buxurnar og stoppa í alla
sokkana, enda sofnaði ég oft útfrá
hljóðinu í saumavélinni. En samt
höfðuð þú og pabbi alltaf tíma til að
umvefja okkur með kærleika og
væntumþykju, syngja og lesa fyrir
okkur, leika við okkur og leyfa okk-
ur að taka þátt í heimilishaldinu
sem er sá dýrmætasti skóli sem ég
hef gengið í. Ég man svo vel eftir
rósótta náttsloppnum sem þið gáf-
uð mér í fermingagjöf, engin gjöf
hefur glatt mig meira, mér fannst
ég vera eins og prinsessa þegar ég
var komin í hann.
Elsku mamma, nú er komið að
kveðjustund, tilfinningar mínar eru
svo blendnar að ég skil þær varla
sjálf, ég get ekki annað en sam-
glaðst þér að vera laus frá þessum
skelfilega sjúkdómi og vera komin í
faðm Jesú, því það er ég svo sann-
færð um að hann tók á móti þér
með útbreiddan faðminn og leiðir
þig til endurfunda við ástvinina
sem eru farnir á undan okkur. En
samt er svo ólýsanlega sárt að hafa
þig ekki hérna. Ég sakna þín.
Þakka þér fyrir allt og þá ekki
síst fyrir síðastliðið ár sem er búið
að vera ómetanlegur tími fyrir mig.
Það eru mikil forréttindi að fá að
taka þátt í lífinu með fólki eins og
þér og pabba sem tekst á við fjör-
brot lífsins án þess að bugast.
Hvert áfallið ofan í annað og nú
síðast í mars þegar elskulegi
ömmu- og afastrákurinn ykkar
hann Haukur dó, allt þetta hafið
þið gengið í gegnum með ólýsan-
legum styrk. Í mínum augum eruð
þið algerar hetjur.
Guð varðveiti þig, elsku mamma,
og megi æðruleysi þitt og kjarkur
gefa pabba og okkur öllum styrk til
að halda áfram og finna gleðina yf-
ir lífinu.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku pabbi minn, missir þinn er
mikill, þú varst alltaf mikilvægasti
hlekkurinn í keðjunni sem við
mynduðum í kringum veikindi
mömmu, þú vékst aldrei frá henni
ekki einu sinni þegar hún lagði sig
á daginn þá sast þú í stólnum við
rúmið hennar svo að þú heyrðir
örugglega þegar hún þurfti að fá
hjálp. Enda treysti mamma alltaf á
þig og það síðasta sem ég heyrði
hana segja var „Lúlli minn“. Þín
dóttir
Hafrún.
Elsku amma.
Þó að það sé sárt að missa þig þá
vitum við að þú hefur það gott
núna. Þú getur gert allt sem þig
langar til, farið út að ganga, bakað,
eldað, borðað góðan mat o.s.frv.
Hafðu það sem allra best.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Elsku afi og allir aðrir sem eiga
um sárt að binda. Guð veri með
ykkur og gefi ykkur styrk. Mundu
afi að þú verður aldrei einn, við
verðum alltaf með þér.
Elín, Karl og Tómas.
Það er erfitt að kveðja hana
ömmu. Það er svo stutt síðan að ég
var hjá henni. Ég á margar góðar
minningar um ömmu og það eru
þær sem ég leita í þegar sorgin og
söknuðurinn hellist yfir mig.
Við amma eyddum mörgum
stundum saman, ég man t.d. þegar
amma fékk hjónalaxinn í Brenn-
unni og þegar amma var að prjóna
vesti á mig í jólagjöf og sagði að
það væri brú yfir til Njarðvíkur og
því trúði ég alveg.
Við áttum góðar en erfiðar
stundir saman þegar hann Haukur
okkar dó, þá vorum við hvor ann-
arri til halds og trausts því við gát-
um ekki farið norður til þess að
kveðja hann. Þessi tími tengdi okk-
ur ömmu enn meira og ég tala nú
ekki um þegar ég fetaði í fótspor
hennar og eignaðist tvíbura rétt
eins og hún gerði fyrir 45 árum. Ég
var svo stolt þegar amma sá stelp-
unar mínar í fyrsta skipti, við
skildum hvor aðra svo vel.
Amma var kjarnakona og það
eru margir sem munu sakna henn-
ar. Elsku afi, Guðbjörg, Inga, Haf-
rún, Siggi, pabbi, Íris, Lilja og
Ragnheiður, haldið áfram að vera
hvert öðru stoð og stytta eins og
þið hafið alltaf verið. Hugur okkar
er hjá ykkur, megi Guð vera með
ykkur.
Ólöf Magnea.
Amma á Grenó, hvar er hún nú?
Skrýtið. Svona spyr fjögurra ára
drengur sem var vanur að skreppa
í heimsókn til ömmu og afa á Grenó
eftir leikskóla og fá svo góðar mót-
tökur, spjalla um allt og syngja
með afa fyrir ömmu.
Elsku amma mín, þá er þrauta-
göngu þinni lokið og ég veit að það
er flottur hópur sem hefur tekið á
móti þér með stóran rósavönd. Ég
gæti sagt svo margt, við áttum svo
margar yndislegar stundir en það
ætla ég að geyma í hjarta mínu.
Ég er svo þakklát elsku amma
mín fyrir að hafa komið til þín að-
eins fjórum stundum áður en þú
kvaddir því ég gat sagt þér allt sem
mig langaði að segja þér.
Elsku langömmustrákarnir,
Skarphéðinn, sem gerði þig gamla
eins og þú sagðir alltaf, Júlíus Rún-
ar og Víglundur, ætla að vera dug-
legir að koma í heimsókn á Grenó
ÓLÖF
KARLSDÓTTIR
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heimasíma).
Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi Morg-
unblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgunblaðsins
Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrifuðum grein-
um.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð og
klukkan hvað. Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr. Ef útför er á sunnudegi,
mánudegi eða þriðjudegi þurfa greinarnar að berast fyrir hádegi á föstu-
degi. Berist greinar hins vegar ekki innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist á réttum tíma.
Birting afmælis- og
minningargreina