Morgunblaðið - 13.10.2003, Síða 23

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. OKTÓBER 2003 23
✝ Bjarnveig BorgPétursdóttir
fæddist í Reykjavík
15. desember 1946.
Hún andaðist á
heimili sínu í Hafn-
arfirði 30. september
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Aðalheiður Dís
Þórðardóttir, f.
24.11. 1923, d. 2.6.
2002, og Pétur Stef-
ánsson, f. 17.10.
1920, d. 6.12. 1988.
Bróðir hennar var
Borgþór Ómar, f.
24.2. 1949, d. 19.6. 2003, kvæntur
Elísabetu Ó. Ellerup, f. 14.3.
1950.
Bjarnveig giftist 14.12. 1968
Eyjólfi Halldórssyni rafvéla-
virkja, f. 26.8. 1943, d. 18.9. 2001.
Foreldrar hans eru Hulda Heið-
rún Eyjólfsdóttir f. 30.5. 1919, og
Halldór B. Ólason, f. 29.12. 1920.
Synir Bjarnveigar
og Eyjólfs eru: 1)
Pétur Bergmann, f.
16.4. 1965.
2) Garðar Rafn, f.
20.8. 1969, kvæntur
Guðmundu Matt-
híasdóttur, f. 24.4.
1970, dóttir þeirra
er Þóra Dís, f. 15.1.
2003.
3) Þorri Freyr, f.
7.2. 1973.
Bjarnveig vann
við afgreiðslustörf
um árabil hjá Kron
en lengst af vann
hún við skrifstofustörf í fjöl-
skyldufyrirtækinu Drift, Dals-
hrauni 10, Hafnarfirði.
Þá var hún til margra ára virk-
ur félagi í systrafélagi Víðistaða-
sóknar.
Útför Bjarnveigar verður gerð
frá Víðistaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Í dag minnumst við Baddýjar
mágkonu minnar og frænku. Við
viljum þakka henni fyrir góðar sam-
verustundir, þá sérstaklega jólanna
hjá ömmu Dídí í Blómvangnum. Þar
var fjölskyldan öll saman komin til
að gleðjast og borða góðan mat.
Meðan Baddý hafði heilsu til hafði
hún unun af alls kyns föndri og
handavinnu. Hún föndraði marga
fallega hluti fyrir jólin og fengu þá
allir sinn jólapoka sem hún saumaði
og myndskreytti.
Baddý hafði mjög gaman af því að
ferðast innanlands sem utan. Þær
voru ófáar ferðirnar til London þar
sem kvenfólkið í fjölskyldunni lagði
land undir fót og skemmti sér vel við
búðaráp og nutu góðra veitinga á
veitingahúsum borgarinnar. Minnist
Libbý, mágkona þín, hve þessar
ferðir voru skemmtilegar og hefðu
þær mátt verða fleiri.
Við viljum votta Pétri, Þorra,
Garðari, Guðmundu og Þóru Dís
samúð okkar.
Elísabeth Ellerup og fjölskylda.
Ef öndvert allt þér gengur
og undan halla fer,
skal sókn í huga hafin,
og hún mun bjarga þér.
Við getum eigin ævi
í óskafarveg leitt
og vaxið hverjum vanda,
sé vilja beitt.
Þar einn leit naktar auðnir,
sér annar blómaskrúð.
Það verður, sem þú væntir.
Það vex, sem að er hlúð.
Þú rækta rósir vona
í reit þíns hjarta skalt,
og búast við því bezta,
þó blási kalt.
Þó örlög öllum væru
á ókunn bókfell skráð,
það næst úr nornahöndum,
sem nógu heitt er þráð.
Ég endurtek í anda
þrjú orð við hver mitt spor:
Fegurð, gleði, friður –
mitt faðirvor.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Elsku Baddý mín.
Nú ert þú horfin yfir móðuna
miklu og komin í faðm ástvina þinna.
Ég er harmi slegin, þú kvaddir svo
fljótt. Á síðastliðnum tveimur árum
eru farin á undan þér móðir þín,
maðurinn þinn og eini bróðurinn
sem þú áttir. Söknuðurinn við fráfall
þeirra var þér mjög sár, en ég vona
og veit að þau hafa tekið vel á móti
þér. Nú ertu ekki einmana lengur
eins og þú sagðir oft við mig. Það
rökkvar óneitanlega þegar það
slökknar á svo skæru ljósi svona
fljótt.
Við töluðum oft saman um ferða-
lög og fórum í eitt slíkt saman til
London fyrir stuttu og skemmtum
okkur konunglega. Þú ert yndisleg-
ur ferðafélagi og ég veit að við eigum
eftir að ferðast miklu meira saman.
Ég geymi í hjarta mínu allar mín-
ar björtu minningar um þig um ald-
ur og ævi, Baddý mín.
Megir þú hvíla í friði, elsku vina
mín.
Þín frænka
Dagbjört Borg.
Nú er elsku frænka mín, hún
Baddý, farin eftir erfið veikindi síð-
ustu árin. Hún fæddist á heimili
mínu, í Grjótagötunni, og bjó þar
fyrstu æviárin. Þessi litla hnáta varð
mér strax mjög kær, því þær voru
ófáar ánægjustundirnar, sem hún
veitti mér. Hún var einstaklega
fjörugt og skemmtilegt barn með
skopskynið strax í lagi. Var henni oft
mikið niðri fyrir og þurfti að fá
mörgum spurningum svarað. Var
ekki frítt við að maður bæri stundum
svolítinn kvíðboga fyrir spurningum
hennar um samferðamennina, sem
hún bar fram hátt og snjallt. Eins og
t.d. þegar hún spurði mig, hvort skít-
uga konan, sem stóð við hlið okkar,
ætti enga sápu til að þvo sér með.
Vesalings konan var mjög freknótt
og tók þessari athugasemd svo illa,
að hún fór að háskæla.
Það var ætíð mikill samgangur á
milli fjölskyldna okkar og lengst af
komið saman á hátíðis- og tyllidög-
um. Einnig fórum við oft saman í
skemmtileg og eftirminnileg ferða-
lög, bæði utanlands- og innan. Var
aldrei nein lognmolla kringum
Baddý.
Blessuð sé minning þín.
Sigurbjörg.
Kvödd er í dag kær vinkona mín
,,Baddý“ sem látin er langt um aldur
fram aðeins 56 ára.
Kynni okkar fylltu fjóra áratugi
en við kynntumst á unglingsárum
við sumarstörf í Ísbirninum. Þarna
hófst okkar vinátta sem hélst nær
óslitin alla tíð, komu þó þeir tímar að
við slökuðum á en aldrei rofnaði
sambandið alveg. Margt var brallað
á þessum árum. Minnisstæðast er
sumarið 1964 er við tókum okkur
saman einar átta ungmeyjar og
héldum á vit ævintýranna, fórum á
síld til Siglufjarðar en engin kom
síldin þær 3 vikur sem stoppað var
þar. En við létum ekki deigan síga
og héldum frá Sigló til Seyðisfjarðar
en svipað var ástandið þar lítil síld
en en þó nokkrum sinnum ræstar út.
Þarna kynntumst við betur og kom
þá í ljós hve skemmtilegur og góður
félagi hún var. Mikill dugnaðarfork-
ur var hún til allrar vinnu, enda átti
hún ekki langt að sækja það, það sá
ég best er ég kynntist foreldrum
hennar Dídí og Pétri sem bjuggu í
Barmahlíð 1, ásamt Baddý og bróð-
ur hennar Ómari. Þetta var á þeim
árum er þau hjónin voru að byggja
upp fjölskyldufyrirtækið Drift. Því-
líkur kraftur og dugnaður.
Er ég hugsa til baka koma upp í
hugann margar minningar liðinna
ára þá fyrst minningin um gleðina
sem skein úr augum hennar þegar
hún hélt á Pétri nýfæddum og síðan
yngri drengjunum Garðari og Þorra.
Ekki má hjá líða að nefna hversu
roggin hún var þegar sonardóttirin
fæddist.
Þá er minningin um hrífandi frá-
sagnargáfu hennar, en gaman var að
sitja með henni í góðra vina hóp og
hlusta á ferðasögur bæði af ferðum
innanlands sem utan. Einnig má
minnast á að aldrei kom maður að
tómum kofunum hjá henni er þjóð-
málin voru rædd. Kom þá í ljós
hversu vel hún var inni í málefnum
lands og þjóðar. Þá lék öll handa-
vinna í höndum hennar, að prjóna,
sauma, mála á tau, allt voru þetta
hennar áhugamál. Systrafélag Víði-
staðakirkju átti hug hennar allan en
með því vann hún fórnfúst starf um
langan tíma. Þá stundaði hún nám
við Tölvuskóla Reyjavíkur árið 1987
og lauk þaðan prófi í skrifstofu-
tækni. Baddý giftist Eyjólfi Hall-
dórssyni rafvélavirkja árið 1968 en
hann lést 2001. Bjuggu þau lengst af
með sonum sínum í Hafnarfirði og
störfuðu þar við fjölskyldufyrirtækið
Drift.
Elsku Pétur, Þorri, Garðar, Guð-
munda og Þóra Dís, megi góður Guð
vera með ykkur.
Blómin sig beygja
og blunda nú rótt,
því friðsælu býður
hin fjölstirnda nótt.
(Undína.)
Guð varðveiti sálu minnar kæru
vinkonu.
Guðríður (Gauja.)
Kveðja frá systrafélagi
Víðistaðasóknar
Ein af félagskonum í systrafélagi
Víðistaðasóknar er látin.
Við kveðjum hana Baddý eins og
hún var nefnd meðal okkar, með
þökk og virðingu. Í félagsskap eins
og okkar sem hefur að markmiði að
vinna að verkefnum í þágu kirkjunn-
ar er framlag hvers félaga mikil-
vægt, þar munum við ávallt minnast
framlags Baddýjar sem var af mikl-
um myndarskap.
Það var áður fyrr í okkar félagi
öllu meir um sameiginlega vinnu við
basarmuni og þess háttar en tíðkast
í seinni tíma, og var það einmitt þeg-
ar Baddý okkar starfaði hvað mest
með okkur. Eru munir hennar og
vinkvennanna, eins og eftirsóttu
handmáluðu lukkupokarnir vel út-
búnir með lakkrísnum og dótinu
okkur minnisstæðir. Hún var sann-
arlega ein af þeim sem áttu óeig-
ingjarnt framlag í föndurhópnum.
Við minnumst hennar Baddýjar
sem nú er kvödd með hlýhug og virð-
ingu.
Megi Guð veita afkomendum
hennar huggun og styrk á erfiðum
tímum við fráfall hennar.
Með innilegri samúðarkveðju fé-
lagssystra,
Helga R. Stefánsdóttir
formaður.
BJARNVEIG BORG
PÉTURSDÓTTIR
til afa með mér, við pössum hann
fyrir þig amma mín. Það er mikið
áfall þegar stór hlekkur dettur úr
keðjunni. Þín er sárt saknað.
Elsku afi, missir þinn er mikill,
algóður guð styrki þig og blessi.
Ó, hve heitt ég unni þér!
Allt hið besta í hjarta mér
vaktir þú og vermdir þinni ást.
Æskubjart um öll mín spor
aftur glóði sól og vor,
og traust þitt var það athvarf,
sem mér aldrei brást.
(Tómas Guðmundsson.)
Guð veri með okkur öllum.
Kristín.
Elsku amma.
Nú þegar þú ert horfin á braut,
langar okkur að minnast þín með
nokkrum orðum um allar stundirn-
ar sem við áttum saman. Kleinu-
baksturinn er okkur efst í huga og
einnig allar heimsóknirnar sem
enduðu stundum með gistingu.
Það var alveg sama hvort við
komum til þín í vinnuna eða á þitt
glæsilega heimili, alltaf tókst þú á
móti okkur með opnum örmum.
Tilbúin að spjalla um heima og
geima.
Árið 2000 rennur okkur seint úr
minni en þá bjuggum við hjá ykkur
í þrjá mánuði.Við viljum þakka
kærlega fyrir þann tíma.
Ég er þakklátur fyrir það, amma
mín, að þegar ég og Njóla byrj-
uðum að búa í desember 2002 kom-
uð þú og afi í heimsókn til okkar,
þrátt fyrir að þú hafir verið orðin
mjög veik. Og þessi fallega út-
saumaða mynd, sem þú sjálf saum-
aðir fyrir mörgum árum, komst í
okkar hendur og prýðir nú svefn-
herbergið okkar.
Það var gaman að sjá hvað þú
varst stolt af Guðrúnu Jónu þegar
hún ákvað að gerast au-pair í Par-
ís.
Elsku afi, megi góður Guð hjálpa
þér og varðveita í gegnum þessa
erfiðu sorg.
Blessuð sé minning ömmu.
Guðrún Jóna og Ólafur Ingi.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Að setjast niður og skrifa minn-
ingarorð um ömmu mína er erfitt,
það er svo margs að minnast.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum – eins og þú.
(Davíð Stefánsson.)
Það breytti engu hvort við létum
vita hvenær við kæmum, eða kom-
um óvænt frá Eyrarbakka til afa
og ömmu á Grenó, það var alltaf
hlaðborð. Það var alveg sama hvað
amma mín tók sér fyrir hendur,
það var allt svo létt og fallegt í
hennar höndum.
Síðasti rúnturinn okkar var í
sumar þegar við fjórar fórum til
Grindavíkur. Auðvitað fórum við í
fatabúð. Það var í ágúst á góðum
degi, þegar við sátum úti í garði á
Grenó að borða var köttur að snigl-
ast í kringum okkur, að sjálfsögðu
vildi amma mín gefa kisa að borða.
Það var svo gaman hjá okkur, það
var verið að kvikmynda og vorum
við beðin um að hafa ekki svona
hátt því hláturinn í okkur heyrðist í
upptökunni.
Ég veit að vel er tekið á móti
þér, elsku amma mín.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku afi, mamma, pabbi, systk-
ini og fjölskyldur, megi góður guð
gefa ykkur styrk á þessum sorg-
arstundu
Hjördís Guðmundsdóttir,
Eyrarbakka.
Elsku Olla mín – kæra systir.
Mig langar svo mikið að kveðja
þig á þennan hátt, skrifa þér
nokkrar línur svo sjá megi hvað
mér þótti vænt um þig – hvað ég
mat þig mikils.
Það er nú svo í þessu lífi að
margir skila stórkostlegu ævistarfi
hávaðalaust. Ég segi ekki átaka-
laust – því það hlýtur að þurfa
styrka hendi og stjórn til að koma
upp 9 börnum, sem eru hverju öðru
betur gerð. Það hlýtur líka að vera
mikil hamingja fyrir foreldrana að
hafa staðið að þessu eins samhent
og þið Víglundur.
Það var alltaf sérstök ánægja að
koma á ykkar heimili. Það var ein-
stakt að sjá hvílík röð og regla var
á öllum hlutum og hvað allt virtist
ganga átaka- og hávaðalaust.
Stúlkurnar ykkar sem voru að vaxa
úr grasi hjálpuðust að í eldhúsi og
allt gekk eitthvað svo ljúft.
Ég var nú ekki mikið í landi með-
an börnin þín voru ung og kynntist
þeim því lítið fyrr en seinna. Þann-
ig hefur það verið með mín ágætu
systkinabörn, að okkar kynni hafa
verið alltof fátækleg fyrir mig, en
þó hef ég séð nóg til þess að átta
mig á að þar fer mannkostafólk og
hefur það verið mér mikil ánægja.
Ég er með mynd fyrir framan
mig sem tekin var af okkur systk-
inunum við sjógarðinn heima.
Þetta er ágæt mynd. Við kunnun
auðsjáanlega lítið að sitja fyrir og
erum með ýmsu móti. En mér
finnst, Olla mín, þú skera þig úr að
einu leyti. Strax þarna sé ég róleg-
heitin – æðruleysið, sem mér finnst
alltaf stafa af þér og speglast svo
vel í dætrum þínum – börnunum
ykkar öllum.
Víglundur mágur. Ég þakka þér
fyrir allt sem gengið er. Kynnin við
þig hafa verið mér mikil ánægja og
hamingjuauki. Það fór hlýja um
mann, þegar hún móðir mín talaði
um hann „Lúlla hennar Ollu ...“ Já.
Ég hef margt að þakka. Ég á hérna
mynd af henni ömmu minni. Mynd
sem var tekin hjá ykkur í Ásbyrgi
á Stokkseyri. Ég hef alltaf séð það
að hún nafna þín, Olla mín, átti hjá
ykkur gott ævikvöld.
Víglundur, vinur minn, kæru
frændsystkin mín, öll ég bið al-
máttugan guð að blessa ykkur öll
og gefa ykkur frið í hjarta.
Svanur Karlsson.
Eldhúsið hennar ömmu hefur
alltaf verið fasti og öruggi punkt-
urinn í lífi mínu, allt frá því ég var
smápolli man ég eftir samveru-
stundunum þar, aldrei fórum við
pabbi í Sandgerði nema koma við í
kaffi hjá ömmu og aldrei var það
svo að við hittum ekki einhvern
annan úr fjölskyldunni þar, í þessu
einu af gestkvæmustu eldhúsum
landsins.
Eftir að ég fullorðnaðist skildi ég
betur ástæðu þessara kaffiheim-
sókna til ömmu og afa, það var ekki
eingöngu til að fá gott kaffi og í
gogginn, heldur að hlaða lífsbat-
teríin og tæma hugann.
Sama hvort ástæða væri til að
segja gleðifréttir, sækja huggun,
góð ráð eða hjálp, liggur leiðin allt-
af á þennan indæla samastað fjöl-
skyldunnar.
Bjartsýni afa og raunsýni þín
voru ávallt leiðin að hinu rétta
svari.
Elsku amma, ég kveð þig með
þessum fátæklegu orðum, söknuð-
ur okkar verður mikill, en ég veit
að drengirnir okkar að handan
hafa tekið vel á móti þér og að þeir
eru nú í tryggum höndum þínum.
Elsku afi, pabbi, Íris, Lilja,
Ragnheiður, Siggi, Inga, Hafrún
og Guðbjörg, Guð verði með ykkur
og styrki ykkur í sorginni.
Víglundur Sverrisson.
Eiginkona mín,
SIGRÍÐUR JÓHANNSDÓTTIR,
Ljósheimum 18,
lést á Landspítalanum að morgni laugar-
dagsins 11. október.
Henning Finnbogason.