Morgunblaðið - 01.02.2004, Síða 23

Morgunblaðið/Golli
Vötn og ár á Arnarvatnsheiði eru
pökkuð af fallegri bleikju.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. FEBRÚAR 2004 23
EINN morguninn var ég að ganga minn veg
(eða þannig) á göngubretti í heilsuræktinni og
sá þá Madonnu syngja í rósóttum kjól á
Popptívíi. Ég var ekki með heyrnartæki og
heyrði því ekki lagið en
horfði af því meiri athygli á
þessa kraftmiklu og glæsi-
legu söngkonu sem alltaf er
með á hreinu hvað er „hot“,
hverju sinni. Sem sagt – hún
var í stórrósóttum kjól með
munstri og sniði eins og var
í tísku um 1970. Af því ég
heyrði ekki lagið reikaði hugurinn víða meðan
ég horfði á Madonnu í allskyns stellingum á
myndbandinu. Ég fór að hugsa um hinn sér-
kennilega tíma í kringum 1970 þegar stúdenta-
óeirðirnar voru rétt um garð gengnar og öld-
urnar sem þær vöktu í hinum vestrænu
samfélögum voru enn að rísa og falla. Ég hugs-
aði um blómabörnin, afturhvarfið til náttúr-
unnar (konur máluðu sig ekki einu sinni), af-
neitun peningahyggjunnar, Víetnamstríðið,
mótmælagöngurnar, uppreisnarhuginn og
margt annað sem þá var í gangi. Svo fór ég að
bera þetta saman við nútímann. Ég fór að velta
því fyrir mér hvort fleira en rósótti kjóllinn
væri sambærilegt við þessa tíma nú, erlendis
og jafnvel hér. „Kannski að rósótti kjóllinn
hennar Madonnu sé aðeins lítil vísbending um
það sem í vændum kann að vera,“ hugsaði ég.
Við nánari umhugsun kom til mín sú hugsun
að engu sé líkara en smám saman sé að mynd-
ast jarðvegur fyrir volduga sveiflu til vinstri í
okkar umhverfi, án þess þó að séð verði að um
meðvitaðar aðgerðir eins eða neins sé að ræða,
miklu heldur virðast „öll vötn falla til Dýra-
fjarðar“ í þeim efnum. Svo er að heyra að
margir séu orðnir dálítið þreyttir á þeirri pen-
ingahyggju sem hefur sett mark sitt á sam-
félagið árum saman. Þá er misskipting auðs
talin af ýmsum mun meiri hér á landi nú en
verið hefur fram undir þetta. Óumdeilt er að
óvenjulega margir ganga hér atvinnulausir og
komið hefur f ram að öryrkjar og ýmsir aðrir
sem minna mega sín telja kjör sín lök. Óöryggi
og ótti eru af sumum sögð óvenjulega áberandi
í samfélaginu. Mikill niðurskurður er nú í
gangi í heilbrigðiskerfinu og saumað er nokkuð
að velferðarkerfinu á öðrum vettvangi einnig,
ef marka má fréttir og blaðaskrif. Gagnrýni
hefur verið uppi á helstu forystumenn okkar,
m.a. vegna frumvarps um bætt eftirlaunakjör
þingmönnum og fleiri frammámönnum til
handa. Samningar margra verkalýðsfélaga eru
lausir og ýmsir telja að þeir verði erfiðir, ekki
síst vegna fyrrgreinds frumvarps. Forystu-
menn ríkisstjórnarinnar hafa legið undir
ámæli fyrir að hafa stutt stríðsreksturinn í
Írak og Bandaríkjamenn njóta takmarkaðra
vinsælda sums staðar vegna forgöngu sinnar í
þeim stríðsrekstri, sem sýnist ætla að dragast
á langinn með tilheyrandi blóðsúthellingum.
Það má sem sé greina ýmis teikn á lofti um
að veðrabrigði kunni að vera í nánd, ef marka
má fyrri reynslu í þessum efnum. En ekki þar
fyrir, fátt endurtekur sig óbreytt og kannski
gerist eitthvað ófyrirséð sem breytir þessu
umhverfi. Eigi að síður bendir ýmislegt til að
óróleg atburðarás geti verið í nánd, fari svo
verður fróðlegt að fylgjast með hvert hún
stefnir.
ÞJÓÐLÍFSÞANKAR/Er voldug sveifla í vændum?
eftir Guðrúnu
Guðlaugsdóttur
Madonna og mótmælagöngur
UM FÁTT er meira talað veiði-
manna í millum þessa dagana held-
ur en meint leiga Lax-á á sunn-
anverðri Arnarvatnsheiði. Það mun
vera nokkuð orðum aukið að allt sé
klappað og klárt, en rétt er að fyr-
irtækið hefur gert Veiðifélagi Arn-
arvatnsheiðar tilboð sem stjórn þess
hefur samþykkt, en endanleg sam-
þykkt eða höfnun verður þó ekki
fyrr en á aðalfundi sem er á dagskrá
um næstu helgi.
Morgunblaðið hefur heimildir fyr-
ir því að verð veiðileyfa muni hækka
lítillega, eða úr 2.500 krónum pr.
dag í 3.000 krónur, og að samhliða
verði ráðist í stórfelldar samgöngu-
bætur og bættan aðbúnað fyrir
veiðimenn. Veiði í vötnum Arn-
arvatnsheiðar hefur til þessa dags
verið torsótt þar eð slóðir þangað
inn eftir eru aðeins á færi jeppa og
því meiri sem aukabúnaður þeirra
er, því betra. Hermt er að í það
minnsta hálfri milljón verði varið í
þessar umbætur á sumri hverju.
Nokkur hús eru á heiðinni, tvö smá-
hýsi við Úlfsvatn og leitarmannakof-
ar. Þar munu veiðimenn geta fengið
næturgistingu sem endranær.
Neðri hluti Arnarvatnsheiðar,
svæðið sem um ræðir, er afar víð-
feðmt og með mörgum vötnum og
ám. Víða frábærir veiðistaðir. Mest
er um 1-2 bleikju, stærri fiskar þó
ekki óalgengir og góður slangur er
einnig af urriða sem getur orðið
mjög vænn.
Hitt og þetta
Stjórn SVFR og landeiendur við
Gljúfurá í Borgarfirði hafa verið á
fundum í vetur til að leiða endanlega
til lykta vandamálið með ós árinnar.
Menn eru undir feldi þessa daganna,
en úr herbúðum SVFR hefur lekið að
„góðar“ og „nýjar“ hugmyndir séu
komnar á kreik. Þá er það haft fyrir
satt að áin, sem var nánast laxlaus
allt sumarið vegna þurrka og grynn-
inga í ósnum, hafi verið mjög lífleg
eftir veiðitíma, en þá hafði fiskur loks
getað gengið óhindraður upp.
Þá er því fleygt að erfitt sé nú að fá
veiðileyfi á urriðasvæðið í Laxárdal í
Suður Þingeyjarsýslu. Enskir aðilar
sem komu þangað í 3 daga í fyrra hafi
verið svo hrifnir að þeir hafi keypt 3-4
vikur að þessu sinni og nú sé ekki
pláss fyrir íslensk holl sem veitt hafa á
svæðinu um árabil. Englendingarnir
sem um ræðir veiddu yfir 200 fiska,
lentu í draumaaðstæðum og töldu sig
vera í himnaríki.
ERU
ÞEIR AÐ
FÁ’ANN?
Stefnt að stór-
felldum sam-
göngubótum á
Arnarvatnsheiði