Vísir - 04.04.1981, Qupperneq 12

Laugardagur 4. aprll, 1981
Brunaö
• REO
Speedwagon
t.f.v. Alan
Gratzer, Bruce
Hall, Kevin
Kronin, Gary
Richrath og Nea
Doughty.
Þaðer ekki bara nafnið REO Speedwagon sem minnir
á að samnefnd hljómsveit ber heiti gamallar tegundar
slökkvibila, heldur er það hin stöðuga keyrsla þeirra
sem minnir á að REO Speedwagon hefur tekið
ákveðna stefnu á hraðbraut rokksins. Þeir ferðast
mikiðt spila mikiðog á 10 ára ferli hljómsveitarinnar
eru plötur þeirra orðnar ellefu talsins. Það er loksins
núna eftir lOára þrautsegjuað REOrenndi sér á topp-
inn i Bandarikjunum og hvíldi þar lúna hljólbarða um
stund í hita leiksins.
SlökkvíbílI í rigningu
Það var þunga rokkiö sem
heillaði strákana í REO I upp-
hafi, hávaöinn, krafturinn og
geggjað liferni rokkara. Þeir
tóku nafn sitt frá kraftmikilli
s lö kk v ib if reið, öxluðu
hljóðfærin, drifu sig í gallana og
héldu af stað i leit að eldsvoöa,
sem annað hvort mætti slökkva
i eða magna svo upp að úr yrði
óslökkvandi bál. Það blés ekki
byrlega til aö byrja með þvi aö á
tónleikum i Preoria á nýbyrj-
uðum áttunda áratugnum léku
þeir á Utitónleikum i grenjandi
slagveðri. Náungi að nafni Paul
Leka hafði komið um langan
veg til að hlusta á þá og Alan
Gratzer trommara segir um
þetta atvik: „Okkur langaði
ekkert til að koma fram en
hljómsveitinni fannst að þar
sem þessi náungi hafði ferðast
alla leiðina hingað gætum við
allt eins spilað fyrir hann. Við
lékum 4 lög i þrumum og elding-
um og við héldum að við mynd-
um drepast. Hvort sem þið trúið
þvi eða ekki þá vorum við
klappaöir upp, fólkiö vildi heyra
meira”.
Náunginn i rigningunni vildi
lika meira og tók upp fyrstu
plötuna með REO. Þar með
tóku sólaðir hljólbarðarnir á
gamla slökkvibilnum að snúast.
A næstu plötu var kominn nýr
söngvari til liös við REO Kevin
Cronin að nafni. Hann passaði i
hlutverkið, en eftir árs samstarf
ákvað hann að taka gitarinn
sinn og reyna fyrir sér sem
sóloisti.
Brennt á milliborga
Hann þvældist um og lék um
tima á tónleikum ýmissa hljóm-
sveita. Hann gekk einn fram á
sviðiö meö kassagitarinn og
söng fyrir þúsundir manna á
méban hljómsveitir eins og
Eagles voru I óða önn baksviðs
að undirbúa upptroöslu sina.
Þetta var oft einmanalegt og
vanþakklátt starf. En á meðan
fengu REO menn sér nýjan
söngvara og brunuðu borg úr
borg tii að spila fyrir ört
stækkandi hóp aödáenda. t
fyrstu þóttu REO góðir sem
upphitunargrúppa en fljótlega
stóðu þeir einir undir tónleikum.
St. Luis var þeirra fyrsta stóra
vigi og það gaf þeim sjálfstraust

Gang of Four — Solid
Gold EMI EMC 3364.
Gang of Four er I hópi
þeirra bresku hljómsveita
sem láta sig stöðu manna I
þjóðfélaginu mjög skipta og
kemur afstaða þeirra til
ýmissa mála mjög fram I tón-
listinni. Þeir taka skýra af-
stöðu með litilmagnanum og
voru þeir á meðal helstu bar-
áttumanna hreyfingarinnar
Rock Against Racism strax I
upphafi ferils slns.
A plötunni Solid Gold er um
greinilega framförað ræöa frá
þeirra fyrstu plötu Enter-
tainment.og „soundið” er allt
mun betra. Tónlistin byggist
upp á taktföstum trommuleik,
góðum þungum leikandi
bassaleik og sargandi skærum
og allt að þvi þrúgandi gltar-
leik I sama dúr og á plötu
Captains Beefheart, Trout
Mask Replica. t heildina
minnir tónlist Gang of Four á
tónlist Beefhearts en einnig er
greinileg áhrif yngri hljóm-
sveita s.s. Pere Ubu, P.I.L. og
Talking Heads.
Jónatan Garðarsson.
REO Speedwagon þykja lang-
bestir á tónleikum og þegar þeir
hljóðrituðu loksins hljómleika
sina og gáfu út á plötu árið 1977
þótti aðdáendum þeirra sem
hinn rétti andi heföi loksins
verið festur i plast.
Hlutur þeirra sjálfra i upptöku-
stjórninni var nú meiri en
nokkru sinni áður og á næstu
plötu þeirra tóku þeir stjórnina
algerlega i sinar hendur og hafa
haldið I taumana siöan.
Eins og sönnum rokkurum
sæmir eru meðlimir REO
Speedwagon óstýrlátir mjög.
Þeir eru ekki aufúsugestir á
hótelum, þvi það getur ýmislegt
gerst. Tómatsósan lendir oft á
veggjum hótelanna, sjónvarpið
flýgur út um gluggann og I eitt
skiptið er þeir dvöldu á hóteli I
Tennessee héldu þeir picnic á
bilastæöum hótelsins. Er lög-
reglan mætti á staðinn til að
kanna málið, kom þyrla
að finna aö þeir gátu fyllt 12.000
sæta höll og þeir léku á 200
tónleikum að meðaltali fyrstu
árin. Þessi mikla afkastageta
hljómsveitarinnar vann þeim
hylli unglinga og mottóið var að
fólk fengi „að heyra þá tónlist
sem þaö kom til að heyra ” sama,
á hverju gengi.
Gómaöir lifandi
Arið 1976 hringdi rótari
hljómsveitarinnar i Kevin
Cronin aö undirlagi gitar-
leikarans Neil Dogherty. Kevin
var að spila i klúbbi i Chicago og
Joegar rótarinn sagði við
Kevin: „Viö vorum að pæla i
hvaöa möguleikar væru á að þú
kæmir i hljómsveitina að nýju”.
Svaraði Kevin eftir
stundarþögn: „Af hverju voruð
Jxð svona lengi að koma ykkur
að þvi að spyrja?” Þar með var
hann kominn i REO á nýjan
leik.
Að mlnu mati er hér á ferð-
inni mjög athyglisverð hljóm-
sveit sem á örugglega eftir aö
láta þó nokkuö að sér kveða I
framtlðinni.
Live Wire — Changes
Made A&M AMLH
68522.
Live Wire var i fyrstunni likt
við Dire Straits er þeir sendu
svifandi niður á stæöið og þustu
drengimir inni hana og kvöddu
pent. Þar var kominn umboðs-
maður þeirra sem vildi tryggja
að tónleikar hljómsveitarinnar
hæfust á réttum tima.
Átoppnum
A nýjustu plötu sinni hefur
hljómsveitin aðeins slakað á
þunganum i rokkinu og flytur
poppaðri tónlist en áður. Þetta
hefur greinilega hrifiö þvi að 8
vikum eftir útgáfu plötunnar Hi
Infidelity, tyllti hún sér á
topp b r e i ð s k I f u 1 is t a n s
Bandariska. Að vonum eru
strákarnir ánægðir og þakka
aðdáendum sinum dyggan
stuðning. Kevin Cronin segir um
þessa plötu: „Við gerðum allt
rétt svona til tilbreytingar. Við
fengum nógan tima til að vinna
plötuna og þurftum ekki aö
halda strax I hljómleikaferð.
Við slógum i gegn á einni nóttu
eftir 10 ára strit”. — jb
sina fyrstu plötu á markaðinn.
A annari plötu sinni mörkuðu
þeir sér sinn eigin farveg og
með þriðju plötunni má segja,
að þeir haldi stefnunni. Live
Wire eru þó orðnir nokkuð
poppaðri en áður og einkennin
sem þeir sköpuðu sér á siðustu
plötu eru ekki eins áberandi á
Changes Made og maður átti
von á.
Breytingarnar eru samt
ekki stórvægilegar og er þetta
hin ágætasta poppplata sem
sækir á við hverja hlustun.
Allur hljóöfæraleikur er pott-
þéttur og lipur. Bassaleikur-
inn er nokkuð i ætt við
jazz-fönkið bandariska,
trommuleikarinn er fjöl-
breyttur og liflegur og gitar-
leikurinn er lýriskur en ekki
sérlega átakamikill. Söngur
Mike Edwards er það sem
skapar Live Wire helst þau
einkenni að maður vill heyra
meira þegar einu sinni hefur
verið bundinn trúss við plötur
þeirra.
1 heildina er Changes Made
góö plata þó ég telji hana ekki
eins góða og No Fright,siðustu
plötu þeirra.
— JG
-