Vísir - 17.08.1981, Page 9

Mánudagur 17. ágúst 1981
VÍSIR
9
Hér á eftir fer útdráttur úr
grein i NATO Review, timariti
Atiantshafsbandalagsins frá
október 1980, sem hætt er við að
sumum þyki full hægrisinnuð,
og ógnvekjandi dæmi um þann
hugsjónaofsa sem þrifst innan
vébanda lýðræöislegs varnar-
bandalags. Yfirlýst stefna tima-
ritsins er að skapa „uppbyggj-
andi umræður um vandamál
Altantshafsrikja”, og verða
greinar þess að hljóta blessun
æösta yfirmanns NATO. Þó fer
meira fyrir sleggjudómum hér
en rökstuðningi með dæmum,
og keyrir um þverbak, ef slikt
telst til „uppbyggjandi um-
ræðna” i þeim hópi. Það að höf-
undur greinarinnar er Paul
Johnson, fyrrverandi ritstjóri
New Statesman, eins virtasta
breska fréttatimaritsins, gerir
manni sist hugarhægra.
Þó er hér fjallað á kjarnyrtan
hátt um eitt mesta vandamál
samtimans i grein, sem heitir
Hinar sjö dauðasyndir
hermdarverkastefnu.
„Vandamálið á sér ekki
hliðstæður"
Johnson álitur að hermdar-
Everk eigi ekkert skylt við venju-
leg félagsleg vandamál, og aö
nauðsynlegt sé að gera sér það
® ljóst til aö taka skelegga afstöðu
■ gegn þessum glæpamönnum.
„Rangt er að llta á hermdar-
verkasinni sem einn af hinum
mörgu sjúkdómum.sem eiga sér
djúpar rætur i okkar vestræna
samfélagi, svosem unglingaaf-
brota, vaxandi glæpatiðni,
stúdentaóeirðir, skemmdar-
■ verk, knattspyrnuslagsmál,
os.frv. Ekki er það heldur I ætt
við kjarnorkusprengjuógnina,
vaxandi skilnaðartiðni, ónógar
atvinnuleysisbætur eða fátækt.
Slikar skilgreiningar leiða
| vanalega til þeirrar merkingar-
lausu og uppgjafalegu niöur-
■ stöðu aö þjóöfélaginu sjálfu sé
■ um að kenna: að við séum öll
H samábyrg fyrir þessu, að „við
■ séum öll sek”.”
,/Hættan fer vaxandi"
Glæpir
hermdarverkasinna
vaxa hraðar en andspyrna
rikisvaldsins gegn þeim. Sem
dæmi um það má taka starf-
semi IRA á Irlandi:
„1 ágúst 1979 drápu meðlimir
i varaliöi IRA Mountbatten lá-
varð og starfsliö hans, og I
annarri árás þann sama dag
drápu þeir 18 breska hermenn.
Sjálfir misstu þeir enga menn.
Er slikur árangur nú oröinn al-
gengur. Hið gamla, viðvanings-
lega IRA er nú orðiö nútimalegt,
leynilegt liö, vel skipulagt og vel
út búið, meö sigildu smáhópa-
kerfi sem nær ómögulegt er að
rjúfa eða splundra.
A einni nóttu gat IRA komiö
fyrir 49 sprengjum i 22 bæjum á
við og dreif um Noröur-lrland,
sem að áliti varnarmálafrétta-
manns BBC hlýtur að hafa
krafist samræmingar á háu
stigi”.
„Þeir dýrka ofbeldi"
Hermdarverkasinninn getur
aldrei verið eiginlegur hug-
sjónamaöur, þvi i hermdar-
verkasinni felst þaö að fremja
„visvitandi og kerfisbundið
morð, meiðsli og ógn til þess að
ná fram stjórnmálalegum
markmiðum.
Nútimahermdarverkasinninn
beitir ofbeldi ekki af illri nauð-
syn, heldur sem æskilegasta
kostinum.
Hugmyndafræðilega sprettur
hermdarverkasinni ekki ein-
ungis frá lenískri og trotskyiskri
réttlætingu á ofbeldi, heldur
einnig frá ofbeldisheimspeki
eftirstriðsáranna sem rekja má
frá Nietzsche, gegnum Heid-
egger, og sem Sartre geröi vin-
sæla. í formála að áhrifamikilli
bók lærisveins sins Fanon, sem
hvetur til hermdarverka i
Suöur-Ameriku, skrifar
existentialski heimspekingur-
inn Jean-Paul Sartre: „Fyrir
blökkumann sem skýtur hvitan
mann niöur er það eins og að slá
tvær flugur i einu höggi: að eyða
kúgara sinum og kúgaða mann-
inum I sjálfum sér um leið”.
Þannig verður hermdarverka-
sinninn endurfæddur, frjáls.
Fanon segir ennfremur: „Fyrir
einstaklinginn er ofbeldi hreins-
andi afl. Það frelsar”. Þetta
minnir óneitanlega á sibylju
Hitlers: „Sjálfsviröing felst i
þvi aö úthella blóöi”.”
Þjálfun hermdarverka-
mannsins miðast við að gera
liðsmennina samseka I morö-
um, og þannig að eyða öllum
siðferöisviðmiðum nema skil-
yrðislausri hlýöni i hermdar-
verkum.
„Ofbeldi kemur í stað
stjórnmála"
Ofbeldi er eina lausnin sem
hermdarverkasinninn eygir.
„Hermdarverkamenn hafa
aldrei sýnt neina viðleitni til að
taka þátt i lýðræðislegum
neöanmóls
Tryggvi V. Líndal segir
frá grein i Nato Review
sem f jallar um sjö dauða-
syndir hermdarverka-
mannsins. I greininni er
leitast við aö skilgreina
eðli og tilgang hermdar-
verka. I niðurstöðum
greinarinnar segir:
„Lausnin i baráttunni
gegn hermdarverka-
mönnum er sú að gera al-
menningi Ijóst, að at-
hafnir þeirra eiga ekkert
skylt við lýðræði, og því
eigi þeir ekki rétt á lýð-
ræðislegri meðhöndlun".
stjórnmálum, hvorki fyrir botni
Miðjaröarhafs né i ttallu, hvorki
japanskar fylkingar, Rauðu
herdeildirnar, Baader-Meinhof
né IRA.
„Þeir eru studdir af ein-
ræðisríkjum"
Hermdarverkasinni leiöir
ekki til anarkisma að lokum,
heldur til einræöis. „Það eru
undantekningarlaust einræðis-
riki sem fjármagna og viðhalda -
alþjóöasamtökum hermdar-
verkasinna, sem veita þeim
húsaskjól og vernd, þjálfunar-
búöir og aðsetur, peninga, vopn
og diplómatiskan stuöning, sem
hluta af visvitandi stjórnar-
stefnu. Stjórnir allra þessara
rikja stjórna með her- og lög-
regluvaldi.
Sú hugmynd aö hermdar-
verkastefna sé I andstöðu við
„þvingunaröflin” i þjóöfélögum
yfirleitt, á sér ekki stoð. Reynd-
in er hið gagnstæða. Alþjóöa
hermdarverkasinnið og hinar
ýmsu undirhreyfingar sem það
þjónar, eru algerlega komin
undir velvilja og virkum
stuöningi lögreglurikja.
Hermdarverkasinnanum er
haldið uppi af gerræðislegum
þáttum. svosem skriödrekum,
pyntingum og leynilögreglu.
Hann nýtur beinna hagsmuna af
Gulag-eyjaklasanum og öllu
sem hann hefur I för með sér”.
„ Einræðisríkin kunna ráð
við hermdarverkastarf-
semi"
„Alþjóða hermdarverkastarf-
semi ógnar ekki einræöisrikj-
um. Slik riki geta alltaf variö sig
meö dómsmoröum, handtökum
á grundvelli óstaðfests gruns,
pyntingum á föngum og grun-
uðum glæpamönnum, og algerri
ritskoðun. Þau þurfa ekki að
fylgja lögum eða öörum
mannúðar- eða siðferðissjónar-
miðum.”
„ Hermdarverka menn
hindra lýðræðisþróun"
Barátta lýðræðisrikja gegn
hermdarverkum innan sinna
marka heftir réttarbætur. Erfitt
er td. að gera lög um meðferð á
föngum mannúölegri. þegar
öfgahópar geta gengiö á lagið.
Einnig spila fjölmiðlarnir beint
upp I hendurnar á hermdar-
verkasinnum með þvi að aug-
lysa ofbeldi þeirra sem æsi-
fregnir. Þannig skaöar prent-
frelsiö lýðræðið. sem þaö sjálft
byggist á.
„Lamandi aðgerðarleysi
lýðræðisríkja"
I lýöræðisrikjum er tilhneig-
ing til aðgerðarleysis, fremur
en aö gripa til miöur lýðræðis-
legra aðgerða gegn hermdar-
verkamönnum. Þannig fá þeir
stundum réttindi pólitiskra
fanga, stjórnir svara mannrán-
um þeirra og morðhótunum
með lýðræöislegum samninga-
viöræöum, fjölmiðlar bera þá
saman við stjórnmálamenn sem
siðferöislega jafningja, og
stjórnmálamenn geta oft ekki
sannfært kjósendur sina um aö
átt sé i höggi viö örgustu glæpa-
menn, en ekki aðeins afvega-
leidda stjórnmálamenn.
Hermdarverkasinnum vex
móður og þróttur meö stööugt
vaxandi velgengni. Viö getum
vænst af þeirra hálfu meiri
skipulagningar, betri vopna og
jafnvel kjarnorkuvopna, til að
ógna lýðræðisrlkjum með.
„Tönn fyrir tönn?"
Að lokum virðist Johnson
komast að eftirfarandi niður-
stööu:
Lausnin I baráttunni gegn
hermdarverkamönnum er sú að
gera almenningi ljóst aö athafn-
ir þeirra eiga ekkert skylt við
lýöræði, og þvi eigi þeir ekki rétt
á lýðræðislegri meöhöndlun.
Þegar kjósendur lýðræöisrikja
hafa skilið þaö, geta þeir gefið
her sinum og lögreglu lausan
tauminn gegn hermdarverka-
mönnunum og þeirra handbend-
um, þe. einræöisrikjunum, án
þess að óþarfa lýöræðiskenndir