Pressan - 02.09.1988, Qupperneq 25

Föstudagur 2. september 1988
25,
ibrottir
HANDBOLTALANDSLIÐIÐ
Áhuga- eða atvinnumenn?
Landsliðsmenn okkar í handknattleik eru á allra vör-
um þessa dagana og þá sérstaklega eftir frækilegan sigur
á Sovétmönnum. Menn koma varla inn á þann stað þar
sem ekki er rætt um leikinn. Sennilega eru einhverjir enn
sveittir eftir hasarinn í Höllinni og fara í gegnum leikinn
aftur og aftur í huganum. Þannig hefur maður fengið
lýsingar á hinu og þessu markinu, hraðaupphlaupinu,
þrumuskotinu og markvörslunni, jafnt frá konurn,
körlum og krökkum. Allir eru að springa úr monti og
eru hreyknir af að vera íslendingar. Þessari smáþjóð
tókst að sigra Rússa eftir rúmlega árs sigurgöngu þeirra.
Og því skyldi maður ekki flagga því??
En hvað þarf til að sigra svona lið
eins og Sovétmenn? Ekki eintóma
heppni, það er öruggt. íslensku
strákarnir eru sterkir, enda hafa
þeir alltaf æft af kappi, og þá sér-
staklega núna þegar Ólympíuleik-
arnir eru í nánd. Og það er ekki lítið
sem þessir kappar leggja á sig. Þrot-
lausar æfingar dag eftir dag, oft á
dag, og það er ekki allt. Þessir
menn þurfa jú að sjá fyrir sér og
sínum og það gera þeir með vinnu
eins og aðrir. Þannig að dagarnir
hjá þeim geta verið ansi langir.
HÁLFATVINNUMENNSKA?
Þorgils Óttar Mathiesen, fyrirliði
íslenska liðsins, er viðskiptafræð-
ingur að mennt. Hann Iauk námi
við háskólann í janúar 1987 og hef-
ur starfað á fjármálasviði Iðnaðar-
bankans frá því í mars í fyrra. Að-
spurður segist hann vera mjög lán-
samur þar sem hann hefur alltaf
getað losnað úr vinnu þegar mikið
er að gera í handboltanum. Hann
segir vinnuveitendur sína og sam-
starfsfélaga mjög skilningsríka og
reyndar eigi það einnig við um
vinnuveitendur hinna strákanna.
Þeir hafi staðið sig mjög vel og stutt
vel við bakið á þeim. Þorgils segir
einnig að menn geti auðvitað ekki
hlaupið svona úr vinnu endalaust.
„En þetta er nú stórátak sem hefur
staðið yfir í allt sumar vegna
Ólympíuleikanna og yfirmenn okk-
ar sýna þessu öllu saman mikinn
skilning og þolinmæði.“ Og skyldu
þeir ekki vera orðnir þreyttir?
„Nei, við erum ekki þreyttir,"
segir Þorgils, „ekki í dag. Það er
auðvitað spurning hvað menn geta
lagt á sig, þeir sem eru í vinnu þurfa
að hugsa um framtíðina, þeir lifa
ekki á handbolta. Það er ljóst að
líklega munu einhverjir hætta eftir
leikana ef vel gengur, en ef ísland
lendir í B-keppninni býst ég við að
allir klári hana.“
Um atvinnumennsku segir Þor-
gils að hún fyrirfinnist ekki hér
heima, m.a.s. hlunnindi séu varla
til. „En í svona undirtíúningi verður
að sjá til þess að menn tapi ekki
neinu og fái allt vinnutap greitt.
Annars er ekki hægt að standa í
þessu. Hvað félögin varðar eru
örugglega ekki til peningar til að
fara út í atvinnumennsku. Ekki eins
og staðan er í dag. ÖIl félögin eru að
vísu styrkt af fyrirtækjum nú
þegar, en það þarf miklu meira fjár-
magn til áður en farið er út í at-
vinnumennsku. En vonandi kemur
kannski sá tími að sterk fyrirtæki
geti stutt félögin enn betur og hjálp-
að þannig til í þessum efnum. Ef
maður vill atvinnumennsku í dag
þá verður maður að „flýja land“.“
ÞÁ KEMUR KRAFTUR HANS
í LJÓS
Yfirmaður Þorgils Óttars er
ANNA-BJORK
BIRGISDÓTTIR
Kristín Guðmundsdóttir, forstöðu-
maður fjármálasviðs í Iðnaðar-
bankanum. Hún segir það hafa
verið ljóst í upphafi að hann yrði
mikið frá vinnu. Þorgils er í fullu
starfi hjá þeim og sú ákvörðun var
tekin að styðja við bakið á honum
og handboltanum með þessu móti.
Kristín segir það ekki hafa verið
erfiða ákvörðun að ráða Þorgils og
þar sem hafi verið vitað fyrirfram
um fjarveru hans væru engin óþæg-
indi samfara henni. „Hann hefur
notað sumarfríið sitt þá daga sem
hann er fjarverandi, t.d. erlendis.
Þegar mikið er um æfingar á dag-
inn hér heima mætir hann fyrr á
morgnana og reynir þannig að
stefna að því að vinna alltaf 8 tíma
á dag.“ Kristín segir einnig að þrátt
fyrir miklar æfingar og púl hjá Þor-
gils sýni hann síður en svo einhver
þreytumerki. „Þegar hann er í vinn-
unni kemur hans innri kraftur í
ljós.“
„EF ÞEIR VERÐA EKKI
RÚNIR AÐ FÁ NÓG AF MÉR"
Alfreð Gíslason er kerfisfræð-
ingur og starfar hjá Tryggingamið-
stöðinni. Hann segist vera mjög
heppinn og leggur áherslu á orð sín.
„Eg lenti hjá Tryggingamiðstöðinni
og það var samið um það í upphafi
að ég fengi að fara í þennan Ólymp-
íuundirbúning. Þeir hafa verið eins
hjálplegir og hægt er, ég hef fengið
að æfa eins og ég hef þurft. Það
hefur aldrei verið neitt vandamál.
Ég held svo áfram hjá þeim í vetur,
ef þeir verða ekki búnir að fá nóg af
mér,“ segir hann og hlær.
Sem kunnugt er verður Alfreð
með KR í vetur og sögusagnir eru
um að KR veiti honum ýmis hlunn-
indi, jafnvel peninga. „Nei, nei, KR
hjálpaði mér að finna íbúð þegar ég
kom heim, en auðvitað borga ég
hana sjálfur. Ég vil taka það fram,
þó það trúi því að vísu enginn! Þeir
hafa verið hjálplegir, en að sjálf-
sögðu er ég eins og hver annar leik-
maður hjá KR. Ég spila með þeim
ánægjunnar vegna. Það er ekki til
nein atvinnumennska á íslandi svo
ég viti. Og ef þeir hjá Trygginga-
miðstöðinni væru ekki svona liðleg-
ir hefði ég aldrei getað farið út í
þennan Ólympíuundirbúning."
„MIKILL
STUÐNINGSMAÐUR“
Guðmundur Gunnarsson, deild-
ana. Þá breytist þetta og allt fer á
fulla ferð.“
Guðmundur segist vera mikill
stuðningsmaður handknattleiks-
liðsins og að það hljóti að skipta
einhverju máli. „Það er allt gert í
sameiningu i þessu fyrirtæki og það
standa allir starfsmennirnir með
honum og strákunum öllum.“
Bæði Þorgils Óttar og Alfreð
sögðu að vinnuveitendur landsliðs-
mannanna allra ættu skilið mikið
þakklæti fyrir sinn hlut í þessu
Ólympíudæmi. Og það er ljóst að
landsliðssætið er ekki bara heiður.
Það er hörkuvinna og leikmenn
gengur.
Nú þegar september er genginn í
garð nálgast Ólympíuleikarnir óð-
fluga. Handknattleiksmennirnir
fara utan þann 11. september og
þeirra bíður strembið verkefni. Það
hafa alltaf verið gerðar miklar kröf-
ur til þessara manna. Sumir segja of
miklar. En landinn er nú loks farinn
að sjá að landsliðið hefur þegar gert
mun betur en þorandi var að vona.
Og það er sama hver árangurinn á
leikunum verður. íslenska hand-
knattleiksliðið hefur ekki brugðist
neinum. Og við ætlum ekki heldur
að bregðast þeim.
Þorgils Óttar Mathie-
sen við tölvuna, sem
hann handleikur ú
milli æfinga og leikja.
arstjóri hjá Tryggingamiðstöðinni,
segir að það að hafa svona lands-
liðsmann í vinnu hjá sér sé „eins og
við var að búast“. Alfreð hafi verið
ráðinn upp á þetta. „Fyrstu mánuð-
irnir í starfinu eru hálfgerður skóli.
Það tekur nýja starfsmenn alltaf
4—6 mánuði að komast inn í hlut-
ina og Alfreð er einmitt í því núna,
þannig að hans starf hefst hvort eð
er ekki af alvöru fyrr en eftir leik-
liðsins hafa eytt miklum tíma,
kröftum og svita til að ná þeim
góða árangri sem þeir hafa sýnt.
Ýmis fyrirtæki hafa stutt liðið, en
þeir peningar fara beint til HSÍ, sem
síðan borgar vinnutap leikmanna,
ferðakostnað og uppihald erlendis.
Það er þvi greinilegt að enginn liðs-
manna kemur út í gróða. Langt í
frá. Enda á þetta að heita áhugamál
og þeir fá greitt í ánægju, þegar vel
Alfreð Gíslason segist
borga íbúðina sína
sjálfur — hvort sem
fólk trúi því eða ekki.