Pressan - 10.06.1993, Blaðsíða 4

4 PRESSAN
FRETTIR
Fimmtudagur 10. júní 1993
(BcetifCáfcar
Allt á kafi í
auglýsing-
um
„Égget ekki orða bundist
lenguryfir mikilli plágu sem
gengið hefuryfir landslýð
undanfarin ár. Auglýsendur
erufamir að fœra sigsvo mik-
ið upp á skaftið að óþolandi
er orðið... Því miður er það
orðið allt of algengt aðfá eitt-
hvert leiðindaauglýsingaplagg
undir rúðuþurrkuna. Fyrir
utan hvað þetta er hvimleitt
fyrir bílstjórana er líka tölu-
verð umhverfismengun af
þessu, því bréfaruslið eryfir-
gengilegt. Vœri ekki ráð að
setja einhverjar reglur sem
batina auglýsingamennsku af
þessu tagi?“
Erlendur í DV.
Sólveig Ólafsdóttir, ff am-
kvæmdastjóri SÍA:
„Ég get tekið undir það með
bréíritara að það er hvimleitt
þegar bréfarusl fykur um all-
ar jarðir og hér er varla veð-
urfar til að stunda slíka aug-
lýsingamennsku. Auk þess er
það alveg undir hælinn lagt
hvort auglýsendur ná til réttu
neytendahópanna með þessu
móti. Því er að mínu viti af-
farasælla að reyna að tala
beint til fólks, annaðhvort
með póstsendingum eða þá
hefðbundnum auglýsingum í
fjölmiðlum. Ég hef þó enga
trú á að einhverjar reglur til
eða ffá í þessum efnum séu
rétta leiðin."
Bakarar
slá slöku
við
„Nokkur bakarí... hafa
reyndar brugðist myndarlega
við þessari innrás dönsku
hvítlauksbrauðanna með
ágœtri framleiðslu, en dönsku
pítubrauðin fyrir brauðrist-
amar vaða enn uppi á mark-
aðinum. Það sem vekur hins
vegar spurningar er hvers
vegna innlendir bakarar, sem
eru þó margir hverjir mjög
framsœknir á allan alþjóðleg-
an mœlikvarða, láta iðulega
verksmiðjuframleidda neyt-
endavöru afþessu tagi brjótast
hér inn á markaðinn ogná
markaðshlutdeild sem
ástœðulaust vœri að láta
hentii eftir. “
Víkverji Morgunblaðsins.
Jón Albert Kristinsson, í
stjóm Landssambands bak-
arameistara:„Ég skil nú ekki
alveg þessa aðfinnslu Vík-
veija. íslenskir bakarar hafa
ffamleitt pítubrauð í tvo ára-
tugi sem hafa verið mjög vin-
sæl, enda þótt þau þurfi að
hita upp í ofni. Auðvitað
fylgjumst við af ffemsta
megni með því sem er að
gerast í vömþróun erlendis,
en það er ómögulegt fyrir
okkur að hefja ffamleiðslu á
öllu því sem erlendum bök-
umm dettur í hug að setja á
markað.“
Hótel á
ruslahaug-
um
„ Við íslendingar hreykjum
okkur afþví við útlendinga að
eiga hreinasta latid í heimi og
ómengað, en hœtt er við að
útlendingar komist á aðra
skoðun efþeir kytina sér eitt-
hvað hvernig málum er hátt-
að í höfuðborginni. Eitt dœmi
er sérlega slœmt og búið að
vera utn áraraðir. Fjölmargir
útlendingar dvelja á Hótel
Loftleiðum, því annars ágœta
hóteli. Fyriraustan þá bygg-
ingu er Ijót hrúga af drasli,
spýtnarusli oggrjóti sem er
búið að vera þar í áraraðir.
Það er ótrúlegur slóðaháttur
af stóru fyrirtœki að gera ekk-
ert í þessu tnáli langtímum
saman, eti því miður ein-
kennandi fyrir marga aðra. “
Sverrir í DV.
Gunnar Ólafsson, gestamót-
tökustjóri á Hótel Loftleið-
um:
„Endurbætur á Hótel Loft-
leiðum og Flugleiðabygging-
unni hafa nú staðið yfir vel á
annað ár og eins og gefur að
skiija fylgir slíkum stórffam-
kvæmdum töluvert msl.
Mikil áhersla hefur verið
lögð á að halda lóðinni um-
hverfis hótelið snyrtilegri, en
ekki hefur alveg verið hjá því
komist að eitthvað hafi sóð-
ast út. Ég get þó fúllvissað
borgarbúa um að mjög stutt
er í að ffamkvæmdunum-
ljúki og þá verður að sjálf-
sögðu allt rusl fjarlægt."
Magnús Rognorsson
leikari kominn heim
Þreyttur á
sænskum
nuddurum
og þýskum
heimiiisvinum
Sjötta nafnið sem upp kom
í tengslum við fastráðningu
hjá Þjóðleikhúsinu var nafn
leikarans Magnúsar Ragnars-
sonar. Sjálfur segist hann ekk-
ert vita hvaðan þessar upplýs-
ingar séu komnar enda hafi
enginn sagt orð við sig. Magn-
ús er aðeins búinn að vera í
viku á íslandi og nýskilinn við
köttinn, sem nú er í sóttkví
með nautgripunum í Hrísey.
Flestir sem hafa verið við-
loðandi leikhús ættu að kann-
ast við Magnús og fortíð hans
í leikhúsinu, en það er ekki
þar með sagt að almenningur
geri það, enda hefur Magnús
verið búsettur í „Stóra eplinu“
undanfarin tíu ár — þar af
verið á heimleið í sjö ár. Ýmis-
legt áhugavert aftraði heim-
komunni, þar á meðal kona.
„Eftir að hafa lokið námi í
Neighbourhood Playhouse,
sem er ágætlega virtur skóli í
New York, lék ég í fjórum
mismunandi sápuóperum. Ég
þreyttist mjög á að leika ýmist
sænska nuddara eða þýska
heimilisvini. Satt að segja hef
ég engan áhuga á að ræða
þessa sápugerð frekar.“
Reynslunni ríkari komst
Magnús í kynni við kunnan
bandarískan sviðsleikstjóra,
Jerome Robbins, sem tók
hann upp á sína arma næstu
fimm árin. Með honum stúss-
aðist Magnús baksviðs í leik-
húsinu, bæði „on Broadway“
og „off“: „Merking þess er
ekki landfræðileg, það þýðir
einfaldlega að við unnum
bæði í stórum leikhúsum og
litlum. Vinnan með Robbins
var góð reynsla. Fyrir tveimur
árum bauðst mér svo fyrir til-
viljun tæknivinna í Metropo-
litan-óperunnni. Ég tók þeirri
vinnu, einfaldlega vegna þess
að ég vissi ekkert um óperur.
Þarna fékk ég kærkomið tæki-
færi til að kynnast innviðum
óperunnar. Að vinna í Metro-
politan var ákaflega góður
skóli. Ætli ég sé ekki eini Is-
lendingurinn sem sá allar
óperurnar með Kristjáni Jó-
hannssyni!“
Hvemigstóð Kristján sig?
„Kristján stóð sig með mik-
illi prýði. Varð betri eftir því
sem á leið. Hann var bara í
svo leiðinlegum uppfærslum,
sérstaklega í II Trovatore.
Uppsetning á þeirri óperu var
vægast sagt mjög ljót og hefur
ekkert skánað. Enda hlaut
hún afar vonda dóma þegar
hún var frumsýnd.“
Hvað togarþigheim nú?
„Ég er búinn að vera á leið-
inni heim síðan ég útskrifað-
ist. Ég og konan mín, Lauren,
sem er ballettdansari, vorum
hálft í hvoru að bíða eftir því
að hún hætti að dansa úti, og
hún hætti nú í vor.“
Nú er mikið atvinnuleysi meSal
leikara, ertu ekkert kvíðinn?
„Nei, þvert á móti. Ég er
ákaflega bjartsýnn. Ef maður
fær ekki vinnu verður maður
bara að skapa sér hana. Ég
einblíni ekkert endilega á at-
vinnuleikhúsin."
- Þúyrðirsamtfeginn efþú fengir
fastráðningu, ekki satt?
„Jú, það held ég að sé okkur
leikurum öllum sameiginlegt.
Ég sef þó alveg rólegur."
Nú kemurþú heim eftir langa
jjarveru, hefurðu eitthvað náð að
fylgjast með ísletisku leikhtislifi?
„Nei, ekki nema úr fjar-
PRESSAN/JIM SMA.KT
Magnús Ragnarsson Leikarinn var búsettur í New York í tíu ér og kveöst ekki kvíöa atvinnuleysi á
íslandi. Magnús er líklega eini íslendingurinn sem sá allar sýningarnar meö Kristjáni Jóhannssyni í
Metropolttan-óperunnl.
lægð. Ég hef aldrei á þessu
tímabili komið til íslands
nema yfir hásumarið og oft
kom ég alls ekki heim á sumr-
in. Ég er þeim mun spenntari
að kynnast því sem hér er að
gerast.“
Segðu mér frá fbrtiðþinni í leik-
húsi, hvererhún?
„Ég var í ballett í nokkur ár,
frá sex til þrettán ára aldurs —
allt þar til sokkabuxurnar
þóttu ekki nógu smart lengur.
Á meðan á ballettskólun
minni stóð var ég notaður í
hverja barnasýninguna af
.annarri, eins og Ferðina til
tunglsins og Kardimommu-
bæinn. Síðan tók Mennta-
skólinn við. Ég var á kafi í
leiklist í Hamrahlíðinni. Ég
tók einnig þátt í leiksýningum
Stúdentaleikhússins, þar á
meðal sýningunni Bent, sem
sett var upp á fjölum Tjamar-
bíós. Eftir að ég var fullvaxinn,
um tvítugt, var ég svo notaður
í smáhlutverk í jólaleikrit
Þjóðleikhússins, Jómfrú
Ragnheiði, sem Bríet Héðins-
dóttir leikstýrði."
I þessu sama leikriti lék
Gunnar Eyjólfsson, sem hafði
á orði, eftir að hafa kynnst
leikhæfileikum Magnúsar, að
þar færi eitt mesta leikaraefni
Islands. Magnús hlær að þess-
ari vitneskju blaðamanns og
segir að þeir Gunnar séu
mestu mátar.
Annað mál er að kisinn,
sem hjónakornin Lauren og
Magnús tóku með sér alla leið
frá Nýju Jórvík, hlýtur þau ör-
lög fyrstu mánuðina á Islandi
að dveljast í sóttkví í félags-
skap nautgripa í Hrísey. Kött-
ur þessi er orðinn tólf ára
gamall og hefur aldrei áður
svo mikið sem farið út úr
húsi. „Konan mín kynntist
kettinum Jack Daniels á und-
an mér og fannst því ekki
stætt á öðru en að láta hann
fylgja sér áffam. Það var voða-
legt að sjá á eftir honum norð-
ur. Hann hefur ekki einu sinni
klær á framlöppunum!“
dsbst_________Rannveig Guðmundsdóttir k P S d Í t
„Rannveig er kát og hláturmild og það er oft hægt að
koma henni til að hlæja. Hún er afar samviskusöm og
dugleg í vinnu og hefur reynst góður félagi í þing-
flokknum. Rannveig er skörulegur málflytjandi. Auk
þess er hún sérlega glæsileg kona, þótt það þyki senni-
lega karlrembulegt að hafa orð á því,“ segir össur
Skarphéðinsson, keppinautur Rannveigar um ráð-
herrastól og verðandi umhverfisráðherra. „Það er af-
skaplega gott að vinna með Rannveigu, hún er sam-
viskusöm og setur sig mjög vel inn í hluti. Hún er ákaf-
lega nákvæm og skoðar öll mál ofan í kjölinn. Rann-
veig kastar aldrei til höndum, enda í meyjarmerkinu,“
segir Guðmundur Oddsson, skólastjóri og samstarfs-
maður Rannveigar í bæjarstjóm Kópavogs í fjölda
ára. „Rannveig er mjög vel gefin, ákaflega vinnusöm og
gerir allt vel sem hún tekur sér fyrir hendur. Hún er
óvenju réttsýn og hefur mjög mikinn skilning á högum
almennings,“ segir Karitas Pálsdóttir, æskuvinkona
Rannveigar ffá Isafirði. „Rannveig er í einu orði sagt
frábær manneskja. Hún er heiðarleg, réttsýn, ósérhlífin
og mikill vinnuþjarkur. Rannveig er ákaflega samvisku-
söm og henni er fullkomlega hægt að treysta, sem er
ffekar sjaldgæft í pólitík,“ segir Jóhanna Sigurðardótt-
ir félagsmálaráðherra.
Heiðarlegur og réttsýnn
vinnuþjarkur — eða ofur-
varkár oggetur ekki sagt nei?
Rannveig Guömundsdóttir sóttist eftir
ráöherraembætti en varö aö lúta í iægra
haldi fyrir Össuri Skarphéöinssyni, sem
veröur næsti umhverfisráöherra.
„Rannveig á erfitt með að segja nei og því örlar á
viðleitni hjá henni tíl að taka að sér of möig verkefrii í
einu. Á allra síðustu dögum hefur hún jafnframt sýnt
óþægilega miicinn áhuga á umhverfisráðuneytinu
fyrir minn smekk,“ segir Össur Skarphéðinsson, sem
fékk ráðherrastólinn sem Rannveig sóttist effir. „Þegar
við störfuðum saman í bæjarstjóm fannst mér Rann-
veig oft vera fuilvarkár, því hún vildi stundum skoða
hlutina einum of lengi og velti málunum helst til
mikið fyrir sér,“ segir Guðmundur Oddsson, skóla-
stjóri og bæjarfulltrúi í Kópavogi. „Ég held að Rann-
veig hafi ef til vill ekki nógu sterkan skráp og bíti ekki
nógu harkalega frá sér, eins og er nauðsynlegt í
stjómmálum og þeim hörðu átökum sem þar koma
upp,“ segir æskuvinkona Rannveigar ffá Isafirði, Karit-
as Pálsdóttir. „Það kann að hljóma kaldhæðnislega, en
Rannveig hefur látið heiðarleika sinn, tillitssemi og
ósérhlífiii bitna of mildð á sjálfri sér. Hún þarf að sjá
betur við ýmsu því neikvæða sem viðgengst í íslenskri
pólitík, svo sem klíkuskap og karlrembu," segir félags-
málaráðherra, Jóhanna Sigurðardóttir.