Pressan - 10.06.1993, Blaðsíða 30

LISTAHATIÐARROKK
30 PRESSAN
Fimmtudagurinn 10. júní 1993
Bandaríska hljómsveitin
Rage Against the Machine
spilar í Kaplakrika á laugar-
dag. Þeir eru rokkþátturinn í
fjölbreyttri listahátíð þeirra í
Hafnarfirðinum. Það er mikið
að erlend hljómsveit, með
meðalaldur undir fjörutíu ár-
um, kemur til landsins! Síð-
ustu árin hefur lítið annað en
gelt og gamalt þungarokk rek-
ið á fjörur rokkþyrstra Islend-
inga.
Gaflarar hefðu varla getað
hitt betur í mark, því RATM
hafa síðustu mánuði verið
heitasta bandið í bænum,
hrintu t.d. REM af toppi ís-
lenska sölulistans og nú hefur
platan þeirra selst í um 3.000
eintökum, sem verður að telj-
ast frábært. Steinarsmenn
(Spor) veðjuðu á réttan hest
þegar þeir settu pressu á að
hljómsveitinni yrði hampað í
fjölmiðlum.
RATM er einföld hljóm-
sveit, skipuð fjórum reiðum
mönnum frá Los Angeles.
Þeir hafa starfað saman í rúm
tvö ár og verið í stöðugri upp-
sveiflu. Tónlistin er mergjuð
bræðsla rokks og rapps, kraft-
mikil og ögrandi. Þeir eru að-
allega tónleikasveit; þótt plat-
an (þeirra fyrsta og eina) sé
engin lognmolla jafnast hún
þó ekki á við kraftinn sem
sveitin gefur frá sér á sviði.
Síðustu mánuði hefur sveitin
túrað um Evrópu með rapp-
sveitinni House of Pain, og
tróð einnig upp á írlandi ný-
lega með Guns ’N’ Roses. Þeir
koma því hingað í gífurlega
góðu formi.
Meðlimir RATM líta fýrst
og ffemst á sveitina sem boð-
bera pólitískra skoðana. Þeir
eru með pólitískari sveitum
samtíðarinnar og dreifa jafhan
dreifimiðum um ýmis mál
sem þeim eru hugleikin meðal
tónleikagesta. Meðal þess sem
þeir taka á eru málefni Sómal-
íu og Suður-Afríku, boðskap-
ur Martins Luthers King og
Malcolms X og nýleg dæmi
um ofsóknir gegn lituðum í
Ameríku. Þeir hafa að vissu
leyti vakið upp samband
rokks og róttækra pólitískra
skoðana. Um þetta atriði
sögðu þeir í nýlegu viðtali:
„Það væri auðvitað frekar
hörmulegt að sjá hljómsveitir,
sem aldrei hafa haft neitt að
segja, fara að segja fullt af
merkilegum hlutum allt í
einu. En ef það kæmist í tísku
að syngja um pólitísk mál
væri það samt skárri kostur en
að böndin héldu áfram að
drekka bjór og syngja um
túttur.“
Upphitunarhljómsveitin Jet
Black Joe gæti tekið þetta til
sín. Sveitirnar tvær eiga lítið
annað sameiginlegt en að nota
„fokk jú“ mikið í textum sín-
um. Þótt Páll Rósinkranz og
félagar séu svo sem allt í lagi á
tónleikum hafa þeir lítið að
gera í djöfulmóðinn hjá
RATM. En hver annar ætti
svo sem að hita upp? Stjórn-
in?!
Rokkveisla ársins hefst kl.
20.30 á laugardagskvöld þeg-
ar íþróttahöllin verður opn-
uð. Þegar hafa um 2.000 mið-
ar selst í forsölu og því borgar
sig að tryggja sér miða, því að-
eins er pláss fyrir um 3.000
manns. Miðar fást í flestum
plötubúðum og kosta kr.
2.500. Gleði!
Gunnar Hjálmarsson
Hún gleöur mig, þessi umhyggja sem vagnstjórar virö-
ast bera fyrir mér. Þessi aukna þjónustulund. Og þetta hef-
ur alls ekki dempaö ferðahug minn. Hugur minn er sem áö-
ur allur meö strætó, og ég skil ekki hvers vegna þaö er
verið aö njósna um þá. Þeir standa sig svo sannarlega í
stykkinu. Er það ekki yfirstjómin sem ætti aö athuga sinn
gang, þvi enn í dag get ég ekki skiliö hvernig má útskýra
þaö aö þaö sé aukin þjónusta viö neytendur aö láta strætó
ganga á tuttugu mínútna fresti frekar en fimmtán?
Enda er ég líka græninginn með grænakortið.
Einar Ben.
NAIN KYNNI
Þaö er alltaf jafngaman að ferðast. Nú þegar sumariö er
komiö færist óneitanlega mikill feröahugur í mig. Ég
hugsa til þess aö fara hringveginn enn einu sinni og anda
aö mér rykmekkinum frá bílunum sem keyra fram úr mér á
ógnarhraöa, því vissulega keyri ég alltaf á löglegum. Þaö
er Ifka kostur vlö aö vera löghlýðinn. Ég sé meira af náttúr-
unni en ella.
Innanbæjar keyri ég líka allan ársins hring. Þó tók ég
upp á því að nota strætó til aö koma mér til og frá vinnu
núna síðastliöinn vetur. Á mínum yngri ámm kunni ég allar
leiöir strætós svo og tímatöflur, enda voru leiöirnar þá
ekki nema tólf. í dag eru þær miklu fleiri og flóknari.
En þaö var þessum óbilandi feröahug aö kenna, sem
heltekur mig á sumrum, aö ég lét ekki segjast og ákvaö
aö demba mér á notkun á almenningsvögnum.
Ég haföi ekki glóru um tímasetningar. í gamla daga
gekk tvisturlnn á tólf mínútna fresti aö mig minnir. Ég upp-
götvaði aö strætó gekk á tuttugu mínútna fresti. Vagninn
kom og ég sté um borö. Þaö kostaöi hundraðkall í strætó.
Ég átti ekki hundraðkall, en ég átti fimmhundruökall. Fag-
mannlega bað ég um kort. Jú, bílstjórinn átti kort meö
fimm miöum. „Þá fæ ég eitt þvílíkt," sagöi ég.
„Þaö er ekki fjárhagslega hagkvæmt aö kaupa bara
fimm miða,“ var svariö sem ég fékk.
„En ég á ekki hundrað í lausu, ég verð aö fá kort.“
„Gott og vel, en mundu aö þaö er ekki fjárhagslega hag-
kvæmt."
Ég, græninginn í notkun almenningsvagna, var nokkuö
glaöur yfir að hafa loksins fengiö miöann og getaö borgaö.
Ég fór síöan aö velta þessu fyrir mér og undir þaö síöasta
dró ég þá ályktun aö þetta væri partur af aukinni þjónustu
strætó viö neytendur. Vagnamir væru orönir einhvers kon-
ar ráöleggingarmiöstöövar fyrir þá sem notuðu þá, því víst
hefur ekki vantað allar þessar auglýsingar um hve hag-
kvæmt þaö er aö nota strætó í staö einkabílsins. Þaö er
líka svo gaman aö keyra hægt um götur Reykjavíkur.
Eftir meira en áratugarhlé frá notkun strætós var ég
nokkuð ánægöur meö framgöngu mína í minni fyrstu ferö.
Og það gekk líka vel í næstu fjórum feröum. Ég bauö góö-
an daginn og mundi alltaf eftir aö styöja á hnappinn tíman-
lega fyrir mína stoppistöð. Og aldrei ræddi ég viö vagn-
stjórann meðan vagninn var á férð, þaö er bannað.
„Fá miöa, takk.“
„Ertu íslenskur?"
Svona hófst næsta tilraun mín til aö kaupa miða. Enn
og aftur hafði ég einungis fimmhundruökall viö höndina,
en mér fannst þetta samt skringilega spurt. Kannski var
bílstjórinn aöfluttur íslendingur og bjóst viö aö ég værí
landi hans.
„Já, en get ég fengiö miða.“
„Ég get ekki skipt.“
„Ég ætla aö kaupa kort meö fimm miöurn."
„Því miður, ég var aö klára kortin."
Þetta var síðla kvölds og með herkjum tókst mér aö
nurla saman í hundraökallinn.
oksins alvöru
r okktonleikap I
Rage Against the Machine í Kaplakrika á laugardaginn