Pressan - 29.07.1993, Qupperneq 28

S Æ T I N D 1
28 PRESSAN
Fimmtudagurinn 29. júlí 1993
Strókamir í módelstörfunum
Þönder töffarar eöa sætir strákar
Þe ir sem hafa fylgst með tískunni og skoðaö
erlend tímarit í þeim tilgangi hafa tekið eftir
breytingum sem átt hafa sér stað á vægi
karlmanna í tískuheiminum. Þeir eru ekki
lengur uppfyllingarefni sem nota má til aö
halda á eða utan um einhverja fegurðardís-
ina eða leiðbeina henni er hún stígur inn í bif-
reið. Á sfðustu árum hafa menn vaknað til vit-
undar um þá staðreynd að karlmenn eru til
annars nýtilegir en að auglýsa sláttuvélar eða
handverkfæri.
Það er reyndar Ijóst, og um það hefur verið
fjallaö hér á síðum PRESSUNNAR, að vinsæl-
ustu karlmódelin (nota bene í útlöndum) hafa
ekki í tekjur nema brot af því sem kvenkyns
, •júpermódel fá fyrir sinn snúð, enda hefur
það löngum verið þannig að konur hafa að-
eins á tveimur sviöum haft hærri tekjur en
karlmenn: við vændi og módelstörf.
Svo eru það týpurnar. Allt í einu er það í lagi
að vera með dulítið skakkt nef eða augu sem
líta ákveðið fram í myndavélina, en hafa ekki
yfir sér fjólubláan sakleysisblæ eins og í vet-
urgamalli kvígu. Það er sum sé ókei að vera
karakter. Fyrir ekki svo löngu var sú goðsögn
ríkjandi um karlmódel að þeir hefðu lítið á
milli eyrnanna, væru hálfgeröir stelpustrákar,
óþolandi uppteknir af sjálfum sér og því lítt
kjörnir til að vera meðal fólks, nema þá helst
sinna starfsfélaga.
PRESSUNNI lék hugur á að skoða nokkra
stráka sem hafa unnið við módelstörf og fá
þá til að tjá sig um þessa atvinnugrein og
það hvernig þeir kunni við hana og hvort þeir
telji sig vera fallegri en aðra menn. í þessu
síðasta sannaðist hið fornkveðna að þegar
stórt er spurt verður jafnan lítiö um svör.
Strákarnir voru almennt á því að sú þróun
hefði orðið í þessari starfsgrein aö nú væru
alls konar manngerðir í tísku. „Lookið" væri
meira spennandi og menn sem alls ekki
hefðu gengið fyrir nokkrum árum væru nú í
lagi.
Steinunn Halldórsdóttir
SlGURÐUR NlKULÁSSON
Tvítugur og er á skrá hjá fyrirsætuskrífstofunni Wild. Hann nemur bifvélavirkjun.
„I>arf bara aö vera
maður sjálfur“
„Ég hef aðallega verið í tískusýningum en niinna í myndatökum. Ég fila mig vel í þessu og finnst
ekkert verra að fá smá athygli. Ég finn nú ekki mikið fyrir því að fólki finnist þetta starf hallærislegt.
Það er frekar þannig að maður finni fyrir ánægju með að strákar séu í þessari starfsgrein."
Sigurður hefur tekið þátt í undirfatasýningum og segist yfirleitt vera til í allt.
Hvaða hugmynd hefurðu um sjálfan þig, ertu sœtur?
„Það er erfitt að svara þessari spurningu. Ég hef auðvitað sjálfstraust en reyni að vera ekkert merki-
legur með mig eins og sumir verða þegar þeir eru komnir í þetta. Annars tel ég mig ekkert hafa breyst
persónulega. Maður verður að halda áfram að vera maður sjálfur.“
VlGNIR FREYR ÁGÚSTSSON 22 ára verslunarmaður.
„Stóra táin til ei-
lífra vandræða“
„Ég hef haft þó nokkuð að gera þrátt fyrir að tíðin sé
róleg. Ég hef starfað bæði við tískusýningar, sem mér
finnst alveg ágætt, og svo líka við myndatökur.
Hvað varðar manngerðirnar sem ganga hérna heima í
auglýsingum þá eru það frekar þessir normal strákar sem
eru notaðir og þótt menn sjáist úti í löndum með eyrna-
lokk í nefinu þá gengur það ekki hér að minnsta kosti enn
sem komið er.
Mér finnst að vera fallegur það að vera sáttur við sjálf-
an sig. Ég er nokkuð sáttur við mig sjálfan nema að því
leyti að stóra táin á mér er til eilífra vandræða."
Aðspurður hvernig sé að vera módel á íslandi segir
Vignir móralinn hafa breyst, menn séu ekki litnir horn-
auga þótt þeir séu módel. Einnig séu strákar minna
feimnir við að koma sjálfúm sér á framfæri heldur en áð-
ur. Hann vill endilega hvetja stráka til að taka þátt í mód-
elstörfum og vera ófeimna við að skrá sig hjá fýrirsætu-
skrifstofunum.
ÞÓRHALLUR ARNÓRSSON19 ára Verslunarskólanemi
„Bara veryuleg-
ur gæi“
„Ég fila ekki tískusýningar og hef ekkert tekið þátt í
þeim. Það eru aðallega auglýsingar fyrir blöð og svo
sjónvarpsauglýsingar sem ég hef unnið við. Módelstörf
eru ekki draumur minn. Ég lít á þetta sem hverja aðra
vinnu, og hér á landi er þetta ekkert mjög spennandi.
Ég hef lent í því að horfa á sjálfan mig í auglýsingu og
finnast þetta ekki vera ég.
Maður sér bæði kvenlega stráka og líka algjöra nagla í
þessum bransa.“
„Þarf snert af
sýniáráttu“
„Það er erfitt að koma sér í gang í útlönd-
um, en ég hef reynt fyrir mér í London hjá
Huggy ljósmyndara sem er íslensk. Langhæsta
kaupið í bransanum er í London. Maður
heyrði um þessa súperstráka sem voru með
eina og hálfa milljón fyrir eina til tvær vikur.
Héma heima hefur maður oft á tilfinningunni
að verslunareigendur og þeir sem eiga að
greiða manni setji reikninginn neðst í bunk-
ann. Það er varla að maður geri ráð fýrir þess-
um greiðslum því þær berast seint og illa.
Annars er margfalt minna að gera fyrir stráka
hérna heima en stelpur en þær endast auðvit-
að skemur í þessu starfi.
Til þess að virka í þessari vinnu þarf maður
helst að vera með snert af sýniáráltu og ætli ég
verði ekki að játa slíkt á mig. Hvað varðar
karlmannstýpurnar sem eru í tísku núna þá
finn ég fyrir breytingum. Nú er röff útlitið að-
alatriðið og karakterarnir eru dálítið meira
karlmannlegir. Svo er talað um 30 prósent
samkynhneigð meðal karlfyrirsæta í þessum
bransa. Við fundum svolítið fyrir því úti vegna
þess að þeir margir hverjir áttu erfitt með karl-
mannlegt göngulag og þurftu að æfa það
upp.“
■

Hrafnkell Birgisson
24 ára og fer að læra iðnhönnun í haust. Hann er á skrá hjá fyrirsætuskrifstofunni Wild.