Pressan - 06.01.1994, Qupperneq 13

sem þetta og ekki megi gleyma
saumakonunum.
„Það eru 4-5 stólpasauma-
konur hér hjá Borgarleikhús-
inu og án þeirra heíði þetta
ekki verið gerlegt. Þá má alveg
koma fram að það hefúr verið
ofsalega gaman að vinna að
þessu verkefni og sérlega góð-
ur andi í húsinu.“
Varðandi verkskiptingu
milli hennar og Guðrúnar seg-
ir Þórunn að í þessu tilviki hafi
grunnhugmyndavinnan verið
hjá þeim báðum en hún hafi
séð um framkvæmd og út-
færslu. En eftir slíka skorpu, er
þá ekki hugmyndabankinn
uppurinn?
„Nei, nei, nei, hugmynda-
bankinn stendur alveg fyrir
sínu og vekur hjá manni gleði
og hamingju á hverjum degi.
Það er svo gaman að starfa í
leikhúsi. Þessi samruni og
bruni sem verður þegar allar
hugmyndir renna saman í
eina. Það er gaman þegar næst
skemmtileg og skýr mynd.
Myndin þarf ekkert endilega
að vera svo fögur, heldur skýr
og tær og þá að allir eigi hlut
að máli: leikarar, leikstjóri,
leikhöfúndur og svo við sem
tutlum í kring, með svið, lýs-
ingu, búninga, smink og hár-
greiðslu.“
Við hvað miðast þœr línur
sem dregnar eru í þessu verk-
efni, sem er í senn íslenskt og
suður-amerískt?
„1 þessu sambandi má sem
dæmi nefna heraflið sem
þama er á ferð — það er
fyrir íslenskan hug að gera sér
mynd af því. Að minnsta kosti
átti ég erfitt með að gera mér
grein fyrir þessum skærulið-
um og hugmyndunum að
baki þeim. Þetta er allt annað
eintak af daglegu lífi þarna,
sem maður hreinlega þekkir
ekki. Það er erfitt að setjá sig
inn í ógnunina sem fylgir því
að vera ekki frjáls eins og er í
þessu verki. Annað sem setur
skorður er að leikurinn gerist
auk tímaflakks, þannig
að farið er bæði aðeins nær
nútímanum og fjær.“
Tími hlýtur að vera talsverð-
ur höfuðverkur fyrir búninga-
hönnuð?
„Við höfum reynt að hafa
tíma ekki afgerandi og farið
frjálslega með staðreyndir.
Maður tekur sér skáldaleyfi og
til þess er nú leikhús meðal
annars. Það má ekki fylla upp í
allan rammann þannig að
Víð
mælum
með
... þeim skemmtilega frasa í
byrjun nýs árs að þeir svartsýnu
hafa jafnoft rangt fyrir sér og
hinirbjartsýnu
munurinn er hins vegar sá að
þeim bjartsýnu líður miklu betur.
... áramótaskaupinu
við mælum með því að fólk
horfi á það aftur því aldrei þessu
vant var broddur í því. Og það
var örugglega ekki undir stjórn
skrifstofú ffamkvæmdastjóra.
... áframhaldandi bóklestri
það er fátt eins gott til að
gleyma fúlum mánuði og að
sökkva sér ofan í góðar bók-
menntir.
... keðjubréfaviðskiptum
þrátt fyrir að líkindasérfræð-
ingar landsins séu að reyna að
draga kjarkinn úr fólki. Þetta gæti
verið eina von landsmanna um
betri tíð.
Líkamsrækt. Pump. Puð. Þó
ekki væri nema tif að koma í veg
fyrir að maður hugsi of mikið á
þessum síðustu og verstu þegar
jafnvel prófessorar háskólans í
hagfræði þora ekki að mæta í
sjónvarpssal til að segja frá þeirri
svörtu tíð sem framundan er.
Hún er í það minnsta athyglis-
verð tilgátan um að ástæða þess
að börn hreyfa sig jafnmikið og
raun ber vitni liggi í því að orka
þeirra fari öll í hreyfingu en ekki
hugsun. Enda hafi þau sosum
ekki burði til annars. Það þýðir
þó ekki að stóru bömin sem tekið
hafa upp á að trimma um götur
borgarinnar eða stunda eitthvert
puð séu laus við allar hugsanir.
Vonandi ekki. Þeirra vegna. Þetta
þýðir einfaldlega að þær auka-
hugsanir sem fara í að lama ein-
staklinginn og gera hann næstum
sturlaðan verða á bak og burt.
Skemmtilegt ekki satt? Og óneit-
anlega frekar inni en úti. En
kannski ekki trendí.
GUÐRUN S. HARALDSDÓTTIR og ÞÓRUNN ELÍSABET SVEINSDÓTTIR aö sýsla viö hluta þeirra þrjú hundruö búninga sem notaöir eru
í Evu Lunu.
Eva Luna og búningarnir
Að spegla aðstæður
lúigsen stórleikkonu og Þor-
steins J. Vilhjálmssonar út-
varpsmanns.
Á Kaffi List annan í nýári,
þegar fólk var ekki enn dautt
úr öllum æðum, var leikara-
parið Edda Heiðrún Back-
man prímad-
onna og Þór
Tulini u s
leikstjóri,
B i r n a
Þórðar-
dóttir rit-
s t j ó r i ,
Sissa ljós-
myndari,
Hafnfirðing-
arnir Hallur Helga
og Davíð Þór Jónsson og
auðvitað allir hinir yndisfögru
Spánverjar sem þar vinna.
Á Kaffibar Frikka og dýrs-
ins, einnig annan jan, sást til
Ara Magnússonnar og fyrir-
sætanna Elmu Lísu, Hlínar
og Tótu, Einars Snorra ljós-
myndara og Jökuls Tómas-
sonar útlitshönnuðar.
ekkert sé eftir handa ímynd-
unaraflinu. Það er skemmti-
legt að tengja saman gamalt og
nýtt og fá „leikhús“ í þetta.
Annars væri hægt að labba út í
næstu búð og kaupa bara eitt-
hvað. Þú vilt gefa eitthvað
ákveðið til kynna, sem er
smekkur eða innræti eða lang-
anir eða hvað sem er — hvað
viltu spegla? Eins og til dæmis
á gamlárskvöld, hvort viltu
heldur vera á slopp eða í spari-
fötunum?“
Það fer náttúrulega eftir því
hvort maður væri svo heppinn
að lenda í „ tókapartíi“ á ára-
mótunum?
„Einmitt, þetta gengur ak-
kúrat út á það að reynt er með
búningum að endurspegla að-
stæður á þann hátt sem hæfir
stað og stund.“
Allt efni í búningana hefur
fengist hér eða hvað?
„Néi, því miður. Ég fór við
þriðja mann til New York og
keypti þar helling af her-
mannabúningum og efni —
bæði notað og nýtt. Við vor-
um þar í tíu daga og þóttumst
góð ef við fundum það sem
við vorum að leita eftir yfir
daginn — og ef við fúndum
veitingastað þar sem maturinn
var ætur — og svo þakkaði
maður fyrir að skríða upp í
rúmið sitt um kvöldið. Þetta
var mikil vinna og mikið stúss
og mikið gaman.“
Einhver skemmtileg atvik
sem hafa komið upp í þessu
verkefni?
„Orugglega, Það kemur
bara ekkert upp í hugann þeg-
ar svona spumingar eru lagðar
fyrir mann. Maður hlær hér á
hveijum degi og suma dagana
grætur maður. Þetta er eins og
það getur best orðið.______
Jakob Bjamar Grétarsson
iadBSMe«a
Nú er draumatímabil drykkju-
mannsins á enda og við tekur
dýrasti drykkjutimi
ársins. Yfir hátíð-
imar drakk
maður dýr-
indisveigar á
kostnað fyrir-
tækis, vina og
einkum og séríiagi
vandamanna en nú
tekur við tíniinu
sem maður þarf
að drekka sig
niður — á eigin kostnað.
Árið 1993, hið tíðindalausa
smáskandalaár, er sem betur fer
horfið í aldanna skaut. Persónu-
lega hefur það eflaust verið gott
hjá einhverjum, en á heildina litið
var það afleitt. Engar fréttir. Ekk-
ert um að vera nema kannski hjá
Alþýðuflokknum. Árið 1994 er
líka úti þótt það sé vart
runnið upp. Það er eng-
um blöðum um það að
fletta að framundan
er fjárhagslega fúlt
ár. Það var í raun
Alþýðuflokkurinn
sem bjargaði síðasta
ári í fréttalegu tilliti.
Hann er líklega inni.
Eini stjórnmálaflokk-
urinn sem flokkast
undir að vera allt að
því trendí. En
skemmti-
legra væri
ef
Kvenna-
listinn tæki
sér tak og
skemmti
skrattanum eins og
Alþýðuflokkurinn hefúr gert
undanfarið ár. Þá er árinu
1994 borgið.
Á föstudaginn frumsýnir Borgarleikhúsið viðamestu og dýrustu sýningu
sína á þessu leikári. Þetta erað sjálfsögðu Eva Luna, sem kostar um 25
milljónirí uppsetningu. Þess má geta að rekstrarkostnaður Leikfélags
Reykjavíkurá leikárinu er um 230-250 milljónir. Til marks um umfangið
þá eru þrjú hundruð búningar notaðir ísýningunni og kostnaður við þá
(laun og efni) er um 2 milljónir. Þær eru tvær sem eru skrifaðar fyrir bún-
ingunum: Guðrún Sigríður Haraldsdóttir og Þórunn Elísabet Sveins-
dóttir.
Það er ekki allt sem sýnist í
leikhúsi. Þeir sem stela mestri
athygli eru eðlilega leikararnir
og í athyglisbaráttunni hafa
leikstjórar verið að koma
sterkir til leiks. En það eru ótal
þættir aðrir sem teljast sjálf-
sagðir í nútímaleikhúsi þó að
þeim sé ekki veitt eins mikil
eftirtekt. Leikmyndagerðar-
menn eru að vinna sigra á
þessu sviði en lýsing og bún-
ingar (svo eitthvað sé nefnt af
þeim þáttum sem leiksýning
stendur saman af) fá sjaldnast
mikið línupláss hjá leiklistar-
gagnrýnendum. PRESSAN
náði tali af önnum kafinni
Þórunni Elísabetu til að
kynnast þætti þeirra sem ann-
ast búninga í leiksýningu.
Þrjú hundruð búningar? Fer
ekki óratími í þetta?
„Jú, annars hefúr þetta unn-
ist fremur þægilega. Við kom-
um seinna að þessu verkefni
en oft er í leikhúsi. Það hefúr
því ekki komið til mikil
„prjónavinna“ eða spuni, sem
er óneitanlega tímaffekur en
jafnffamt gjöfull. En þetta er
kannski ekki síður skemmti-
legt fyrirkomulag. Það þurfti
að hafa skýrar myndir og við
höfum unnið þetta dag frá
degi, það þurfti einfaldlega að
ganga í þetta. í þessu leikriti er
mikið um hópsenur og við
höfúm unnið búninga á hóp-
ana og þá á einstakar persónur
inn á milli. En þetta er mikil
vinna, ég dreg ekkert úr því.“
Þórunn nefnir einnig að
Borgarleikhúsið búi við góða
vinnuaðstöðu til að vinna verk
Meðal þeirra sem dvöldust
vestur á Búðum um áramótin
voru félagarnir Davíð Þór
Jónsson og Steinn Ármann
Magnússon, sem kepptust
um athyglina allan tímann við
„foringjann“ Hall
Helgason, höf-
uðpaur Hafn-
arfjarðar-
klíkunnar.
Þar var

e í n n í g
Súkkatið
bæði að
syngja og elda,
Friðrik Erlings-
son rithöfundur,
leikaratvíburarnir Harpa og
Ásta Arnardætur, vertinn
Vilctor Sveinsson og fleiri.
Viðkomu í Hraunholti í
Hafnarfirði á gamlárskvöld
höfðu Gígja Birgisdóttir fyrr-
verandi fegurðardrottriing ís-
lands, að venju í fylgd fram-
kvæmdastjóra fegurðarsam-
keppni íslands Esterar Finn-
bogadóttur, Jón Kristinn
Snæhólm Kópavogssjálfstæð-
ismaður, læifur Dagfinnsson
stuðningsmaður hans og
Björgólfur Björgólfsson gos-
drykkjaráðunautur í Rúss-
landi, systkinin Baldur og
Berglind Baldursböm ásamt
Sigrúnu Magnúsdóttur, en
tvær þær síðastnefndu
eru í ljósmyndanámi í
San Diego. Vinkon-
urnar Anna og
Hrönn voru þarna
einnig, kvikmynda-
trvinirnir Jonni
ars og Júlíus
ásamt Ingi
Stefánsdótt-
ur söngkonu, Hafn-
firðingarnir Sigríður
Gunnlaugsdóttir að-
stoðarkona
Gunn, Peppi veislu-
stjóri og gengið í kring-
um Gísla flugkappa, svo
fáeinir séu nefndir
þeim sem þarna komu
sögu. Annars voru Hafúfirð-
ingar, eins og gefur að skilja, í
miklum meirihluta í Hraun-
holti.
Þá sást til Helga Bjöms og
frúar hans Vilborgar Hall-
dórsdóttur ásamt Stein
unni systur hennar í hópi
góðra gesta að skemmta
sér á Borginni á nýárs
kvöld.
Sama kvöld á Hótel
Sögu voru auk allra
hinna félagarnir Ólafur
Harðarson stjórnmála
fræðingur og kollega hans
Gunnar Gunnarsson núver-
andi diplómat í þjón-
ustu félaga síns
Jóns Baldvins
Hannibalsson-
ar (sem var
sama kvöld
með Bryn
dísi sinni
Schram í
Perlunni
ásamt aðlin-
um).
Að skvetta úr klaufúnum
Rósenberg-kjallaranum
gamlárskvöld, þar sem ríkti
fremur demónskt andrúms-
við
loft, voru m.a. Bryndís
Bjamadóttir súper-
módel, heitasta
parið á dangólf-
inu og í raun-
veruleikanum
Páll Banine
songvari og
Dýrleif Ýr ör-
lygsdóttir bar-
og búðareig-
andi, Inga Wild-
fyrirsæta, Sæmund-
ur Norðfjörð altmúligmann,
Fjölnir Bragason að muldra
óskiljanlega sannleika á kló-
settinu, parið Amór Björns-
son formaður félags sálfræði-
nema og Helena
sálfræðistúd-
ent, megnið
af Bubblefli-
es og Óskar
Jónasson
leikstjóri.
Og svona
bara til að
koma því að
sást líka til
nýjasta parsins í
bænum, Maríu El-
Fimmtudagurinn 6. janúar 1994
HLATU R
G R A T U R
PRESSAN
13