Tíminn Sunnudagsblað - 20.01.1963, Blaðsíða 4

★
Árni Tryggvason skoppar nið-
ur tröppurnar bakdyramegin við
Þjóðleikhúsið, nýbúinn að hafa
hamskipti og hefur breytzt úr
klifurmús — sem er eitt af Dýr-
unum í Hálsaskógi — í mann.
— Það er gott að leika fyrir börn,
segir hann. — Þau láta óspart í ljós
Ihvort þeim líkar vel eða illa. Þau
geta ekki annað. Á einni sýningunni
gerðu þau aðsúg að refnum, þegar
Ihann ætlaði að stela sér reyktu svíns
læri. — Það var nýbúið að setja lög,
en auðvitað hafði rebbi séð gat á
þeim: Það stóð nefnilega hvergi, að
ekki mætti stela reyktu svínslæri frá
mönnum. En þegar hann ætlaði að
fara að stela lærinu, gullu við ótal
raddir úti í salnum: Það er bannað!
Það er bannað að stela! Kebbi ætlaði
sér nú samt að krækja í lærið, en
jþá gerðu börnin sig líkleg til þess
að fara upp á sviðið, svo að hann
varð að hrökklast út, og þóttist Vel
hafa sloppið. — Þau lifa sig alveg
inn í þetta og þó er ekkert í leik-
ritinu, sem minnir á hasar nútím-
ans nema eitt byssuskot, sem ekki
beinist gegn neinum.
— Þú ert ekki í pilsinu núna.
— Nei, annars væri kannske viss-
ara fyrir mig að vera í því, svo að
ég i þekkist. Það er nefnilega alltaf
verið að villast á mér og öðrum
onanni hérna í bænum. Einu sinni
vatt sér að mér kona í verzlun og
sagði heldur en ekki óblíð: — Þú ert
ekki að heilsa manni! Mér brá í brún,
því að ég kom konunni ekki fyrir
imig. En verzlunarmaðurinn, sem
„Ég kann vel við mig í pilsi"
þekkti bæði mig og hinn manninn,
bjargaði mér og sagði: Þetta er hann
Árni Tryggvason. — Nú, eiuð þér
Ihann, sagði konan, — ég hefði þekkt
yður, ef þér hefðuð verið I pilsi. —
Þá var ég að ieika ,,Frænku Char-
Ieys“. — Eg kann vel við mig í pilsi,
og í fyrsta skipti, sem ég kom á leik-
svið, var ég í pilsi. Það var heima í
Hrísey í barnaskólaleikriti. Eg lék
gamla keliingu, sem var að kenna
börnum að þeklr.lrn á klukku, og auð-
vitað hafði kellingin prjóna, og ég
var svo taugaóstyrkur, að ég sneri
þeim öfuigt. Taugaóstyrkurinn hefur
aldrei skilið við mig; þegar ég byrj-
aði að leika fyrir alvöru, kom fyrir
að ég fékk uppköst fyrir sýningar,
en nú kemur taugaóstyrkurinn öðru
vísi fram.
— Þetta hefur verið eins konar
sjóveiki á þurru landi.
— Ætli ég hefði ekki verið á sjón-
um núna, ef allt hefði farið eins og
ég ráðgerði. Þetta leikstand byrjaði
í Borgarfirði eystra. Ég vann þar f
kaupfélaginu í tvö og hálft ár. Svo
sendi ég dótið mitt heim til Hríseyj-
ar og ætlaði sjálfur á eftir því og
stunda sjóinn. En þá kom upp úr
kafinu, að kaupfélagsstjórinn hafði
ráðið mig í kjötbúð í Reykjavík, án
þess að ég hefði hugmynd um og
sagðist ekki h'leypa mér heim, ég
ætti að fara í leikskóda eða söng-
skóla. Ég þorði ekki að mótmæla, því
52
T I M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ