Tíminn Sunnudagsblað - 20.01.1963, Blaðsíða 17

SÍÐARI HLUTI FRÁSAGNAR ÚR FANGANÝLENDUM FRAKKA:
Þann tíma, sem tangi 44792 dvaldi
r fangabúðum í'rönsku-Guyana, knúði
örvæntingin hann til þess að gera
margar flóttatilraunir. Það voru ekki
liðnar nema nokkrar vikur af refsi-
vfst hans, þegar hann og félagar
hans tveir, Alex og Walther, eygðu
undankomuleið. Fangarnir höfðu
verið reknir i bað í fljótinu, sem
skilur franska og hollenzka hluta
Guyana. Þar sem bæirnir St. Laurent
og Albina standa, er fljótið um 800
metra breitt og straumhart. Þeir
voru rétt byrjaðir að baða sig, þegar
skilaboð komu um það, að „Dansk-
urinn“ — þ. e. fangi 44792 mætti
ekki baða sig. Forstjóri fangabúðanna
var minnugur þess, að hann hafði
reynt að synda í land í Gibraltar. —
Þeir félagarnir biðu ekki boðanna,
er þeir heyrðu þessi tíðindi og stungu
•sér á kaf í fljótið. Og með miklum
erfiðismunum tókst þeim að synda
yfir fljótið til hollenzka bæjarins
Albina.
Fyrstu mennirnir, sem þeir sáu,
voru indíánar, sem sýndu þeim vin-
semd, þurrkuðu klæði þeirra og gáfu
þeim skjaldbökukjöt. Fangarnir gátu
ekki gefið sig fram við yfirvöldin í
Albina, því að þá hefðu þeir um-
svifalaust verið sendir sömu leið til
baka. Eina ráðið var að komast í
vinnu hjá einhverjum plantekrueig-
anda, sem mat vinnuaflið meira en
fangastimpilinn. Indíánarnir ’sögðust
skyldu vera þeim hjálplegir við það
og reru með þá margar dagleiðir upp
fljótið í eintrjánung.
Að lokum komu þeir að stóru húsi,
þar sem Evrópumenn í hvítum hita
beltisklæðum tóku á móti þeim
Þetta var hollenzkur búgarður, og
sá, sem átti hann, hét Wan. Foringi
Indíánanna skýrði frá því, að menn-
irnir, sem með honum voru, væru
strokufangar. Hann krafðist 25 gyJI
ina fyrir Alex og Walther, en 50 fyr-
ir fanga 44792, af því að hann hafði
lagfært riffil hans og slíkur maður
hlyti að vera mikils virði. Hann hlaul
þó ekki nema einnf rommflösku
meira fyrir fanga 44792 en hina. —
Vinátta Indíánanna hafði sem sagt
verið blandin frá fyrstu stundu. Þeir
litu á fangana eins og hvern annan
varning og seldu þá hæstbjóðanda.
— Föngunum var nauðugur einn
kostur, þeir urðu að skrifa undir
vinnusamning við Wan, en það var
þó alltjent munur að vera laus úr
þrælabúðunum. Wan var mjög
ánægður yfir vélfræðikunnáttu fanga
Skógar frönsku Guyana eru illir og erfiðir yfirferðar, fen og vafnssósa mýrar
gera fiótta nær ómögulegan.
44792, enda voru slíki; menn “KK,
á hverju strái um þessar slóð.ir. Iðn
kunnátlan þessi átti líka eftir að
koma honurn vel síðar, og hefur hún
í raun og veru bjargað lífi hans.
Fangabúðirnar máttu elcki vera ár,
Vinnuafls slíks manns.
Samningurinn hljóðaði upp a 2511
vinnudaga, og þeir fengu kaup og
fæði. Þarna unnu urn 1200 hundruð
manns, meðal þeirra 50 strokufang-
ar af öllum þjóðernum. — Vist fang
anna var hin prýðilegasta, en hún
varð endaslepp. Meðal 50 stroku
fanga er alltaf einhver forhertur
glæpamaður. Franskur fangi réðst að
Alex með hníf og særði hann lífs-
hættulega, deyddi síðan kínverskan
kaupmann, konu hans og barn o
tlýði — Hann náðist, en hollenzka
nýlendustjórnin sá sér ekki fært að
eiga annað eins á hættu og skipaði
að allir strokufangar skyldu umsvifa-
laust afhentir frönsku fangelsisyfir-
völdunum. — Þar með var loku fyrir
það skotið, að nokkrir fangar gætu
í framtíðinni öðlazt frelsi með því
að flýja til Hollenzku-Guyana.
Framtíðarhorfur fanganna þriggja
voru ekki glæsilegar eftir þessa mis-
heppnuðu flóttatilraun. Þeir áttu yfir
höfði sér allt að tveggja ára svarí-
holsvist á Royale. Fangi 44792 missti
sjónar af félögum sínum. Hann hafði
fengið góðan vitnisburð frá búgarðs-
eigandanum, og nú vildi svo til, að
allur vélakostur fangelsisins var i
mesta ólestri Fangelsisstjórinn gerði
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
65