Tíminn Sunnudagsblað - 09.06.1963, Blaðsíða 7
HUNDELTUR KLERKUR
Faðir John Genard var af ensk-
um aíi.Vlsættum, fæddur árið 1564.
Foreldrar hans voru kaþólskrar
trúar og var sonurin,n alinn upp
í þeirri trú. En á þessum tírna vora
trúarskipti orðin í Englandi, og
þau voru þar lög, að kaþólskir
menn teldust ríkinu f jandsamleg-
ir, og var það talið jafmgilda land-
ráðum að játa kaþólska kristnL
Kaþólskum klerkum og trúboðum
vtar ekki Ieyft að staría í landinu,
og lá við dauðarefsing. Einnig Iá
dauðarefsing við því, a® hýsa ka-
þólska presfca eða veifca þeirn nokk-
urn beina. Gerard fór ungur til
náms í kaþólska skóla á megin-
landinu, og gerðist Kristmunkur.
Árið 1588 hélt han,n til trúboðs-
starfa í föðurlandi sínu, Englandi,
og vtarð þár aUðvitað að fara huldu
höfði. Hann dvaldist í Englandi
til ársins 1604, og sætti margvíb-
legum ofsóknum oig hiarðræði fyrir
trú sína. Sí?Kar skrifaði hann sjálfs
ævisögu sína frá þessum árum, og
er þar yfirlei'tt mjög rétt með stað-
reyndir fari'ð, ef dæma má af sam-
anburði við aðnar heimildir.
Sunnudagsblað Tímams mun f
þessu og næstu blöðum birta brot
úr þessari sjálfsævisöigu, og telur
að saga Föður Gerards eigi fcals-
vert erindi til nútímamianna, enda
ekki laust við táð sum atvik hennar
eigi hliðstæður á vorri öld, þótt
mangt sé þar tímabundið og fram-
audi í vorum eyrum. Frásögnin
hefst árið 1594.
En hvað hefur sinn tima, að safna
fjársjóðum og sóa þeim. Stundin var
komin til að reyna þjóna Guðs, —
gestgjafa mína og mig sjálfan á'Samt
þeim.
Til þess að þau líktust meir Meist-
aranum, sem þau þjáðust fyrir, leyfði
Drottinn, að heimilisvinur þeirra
sviki þau, maður, sem þau unnu öll.
Hann var ekki kaþólskur og heldur
ekki þjónn í húsinu, en yngri brpðir-
inn hafði eitt sinn ráðið hann í þjón-
ustu sína og mælti með honum við
eldri bróður sinn og móður sína,
þegar hann hélt úr landi. Hann bjó
í Lundúnuim, en heimsótti fjöl-
skylduna oft og fylgdist með nær
því öllu, sem fram fór í báðum hús-
um þeirra. Ég verð að játa, að ég sá
ekki ástæðu til að vantreysta manni,
sem allir aðrir treystu, en samt gætti
ég þess vel, að láta hann aldrei sjá
mig við prestsverk eða þannig klædd-
an, að hann gæti haft ástæðu tii að
ætla, að ég væri prestur. En hann
gizkaði samt á það, að því er hann
viðurkenndi fyrir cnér síðar, þegar
hann sá, hve mikla virðingu hús-
bóndinn sýndi mér: að hann fylgdi
mér nær þvi alltaf fyrstu tvær eða
þrjár mílurnar á ferðalögum mínum
og fór stundum alla leiðina til Lund-
úna með mér. Á ferðum mínum til
borgarinnar, var ég vanur að gista 1
FYRSTI
HLUTI
FRÁ-
SAGNAR
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
51,1