Tíminn Sunnudagsblað - 09.06.1963, Blaðsíða 9

HúsiS, sem faSir Gerard fólst í við það tækifæri, sem hér seglr frá, er enn að mestu uppistandandi, og má þar gjörls
sjá, hvernig fylgsninu hefur verið komlð fyrlr. Hér fylgir uppdráttur af því: Inngangurinn ! fylgsnið er um arininn
í kapellunni á efrl hæðinni, og nær niður í stofuna fyrir neðan, en er þar hulið í arinhillu og reykleiðslum.
íhann koni því í kring, að ofsækjend-
urnir og menn þeirra umkringdu hús-
ið um miðnætti.
Rétt áður en ég steig á bak, fór
ég og kvaddi yfirboðarann. Hann
lagði að mér að gista um nóttina hjá
honum, en ég sagðist eiga erindi til
borgarinnar, sagði honum, hver þau
væru og að ég ætti stefnumót við
nokkra menn. En hinn blessaði faðir
vildi ekki taka í mál, að ég færi, og
þó sagði hann mér síðar, að hann
hefði ekki haft hugmynd um, hvers
vegna hann tók upp á því. Þetta var
ekki líkt honum, og ég er í engum
efa um, að Heilagur andi stýrði gerð-
um hans.
Árla næsta morguns bárust okkur
fregnir um, að páfatrúarmenn hefðu
verið teknir fastir í húsinu. Sagt var,
að prestur hefði fundizt meðal þeirra,
en það var reyndar þjónn minn,
Richard Fulwood. Húsið var án
fylgsna, þótt ég hefði tælað að byggja
nokkur, og hann faldi sig í dimmu
horni. Þar eð hanrrteit vel út, var
hann talinn vera prestur, en hvorki
svikarinn né neinn annar, sem þekkti
hann, voru þarna staddir.
Þrír kaþólskir menn og einn hálf-
volgur, voru teknir og settir í fang-
elsi. (Með „hálfvolgur“ á ég við
mann, sem er kaþólskur af sannfær-
ingu, en fer í kirkjur mótmælenda).
Þessi var trúverðugur maður, sem
ég hafði ráðið sem húsvörð og sendi-
mann minn í nágrenninu. Þegar þeir
voru yfirheyrðir, voru þeir einarðir
og tryggir. Þeir gáfu ekki á neinn
hátt til kynna í svörum sínum, hver
væri hinn raunverulegi eigandi húss-
ins, Það er ég, en ekki gestgjafi
minn. Þetta var vel, því hefði það
komizt upp, að húsið var mitt, hefði
gestgjafi minn hlotið enn verri með-
ferð. Svo æxluðust hlutirnir þó, að
honum var stefnt sérstaklega. Þeir
gerðu sér enn vonir um að ná mér og
ætluðu þannig að fá alvarlegri sak-
argiftir gegn honurn. Þegar gestgjafi
minn kom til borgarinnar til að gegna
stefnunni, hélt hann rakleitt til húss-
ins. Hann vissi ekkert um það, sem
gerzt hafði, en vildi vita, hvort ég
gæti sagt honum eitthvað um stefn-
una og ráðlagt honum, hvernig hann
skyldi svara spurningum. Hann kom
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
&3
/