Tíminn Sunnudagsblað - 15.09.1963, Blaðsíða 22

Betri minning eg hef ei
átt úr neinu ferðalagi.
Og formaður félagsins, Rikharður
Hjálmarsson, þakkaði fararstjóranum
með þessum orðum:
Þetta get ég sagt með sanni
sungið, kveðið, fest á blað:
Garðar, þú ert gull af manni,
get þér aldrei fullþakkað.
Ég vildi gjarnan þakka fyrir mig,
því að allt þ(/tta blessaða fólk var mér
og okkur hjónunum til yndis og á-
nægju. Ég var búinn að gleyma því,
að ég var þarna aðskotadýr, sem eng-
an þekkti. Mér fannst ég vera orðinn
einn af félagsmönnum. Ég var jafnvel
farinn að yrkja eins og þeir, og nú
þakkaði ég með þessari vísu:
Mér til gleði margt hér var,
minning brátt ei dvínar.
Öllu fólki Iðunnar
inni ég þakkir mínar.
Framhald af 759. síöu.
er af Hvj’"yiarDænum, þótt þess sé
ekki getið T bænum á Hvaleyri voru,
auk eldhiiss og búrs, skáli og stofur
— baðstolurnfnif, virðist ekki hafa
þekkzt hér á Suðurnesjum. Þar hefur
ve"’ð rennisúð en ég held að hún
sé upprunaiegri en skarsúðin. Eg
heU að skarsúð 'nafi ekki tíðkazt fyrr
en farig var ag reisa stofurnar, Við-
eyjarstofu ug Bessastaðastofu, og hafi
borizt þaða i til almúgabæjanna. Á
19 öld eru allir bæir í Firðinum
komnir með skarsúð, nema Bjarna-
bær á Ham> num bar var alla tíð
rennisúð
Elzta h'js ö. sem enn stendur i bæn
un:. er hús Bjarna Sivertsen riddara
Það hefur ^aðig hér frá árinu 1805,
og ég held að það sé nokkru eldra.
þóit ég haf) ekki nægar heimildir til
að fullyrð i bsð En á Langeyri stóð
hús, sem var "eisi 1786, og það var
boðig til sölu )804 Bjarni baug þá
í það, en fékk ekki, en samt hygg
ég að hovium hafi tekizt að ganga
inn í kaupn a eftir, og að þetta sé
sama hús og enn stendur. Ferðamenn.
sem koma ,U lanasins í byrjun 19'
aldar Ijúka upp einum munni um
það, að livergi hafi verið betri og
reisulegri luísakynni en hjá Bjarna
Sivertsen Og það þarf að gera eitt
hvað fyrti betta hús, má ekki láta
það grotna mðui Þar eru núna geymd
ir þeir munir sem hafa safnazt tii
byggðasai'ns oæjarins Sú söfnun vai
hafin árið !ÖÖ4 ag hafa fengizt eitt
hvað tæpt niu hundruð munir, aðal
lega hlutir tengdii sjósókn, en þó
ýmislegt anmig !ika. Meðal annars
Og í óbundnu máli vil ég endurtaka
þessi orð: Ég þakka Iðunni hjartanlega
fyrir þessa tvo ógleymanlegu daga
með þessari forustusveit íslenzkra al-
þýðuskálda.
í ferð þessari komu fram 223 ný-
ortar vísur, en guð einn má vita,
hvað þær voru margar, sem hlédræg-
ir ferðafélagar neituðu okkur um að
heyra.
Andrés Valberg kvaddi samférðafólk
ið með þessum orðum, en lia>'- -------
hafa ort alira manna mest:
Ykkur fyrir ágæt kynni
öilum vil ég þakka hér
og aldrei gleyma á ævi minni
eftir að ég úr bílnum fer.
Ég vil að lokum taka það fram, að
vísur þær, sem hér eru skráðar, voru
ekki ætlaðar til þess að birtast almenn
ingi, heldur til þess, að skapa stundar
gaman í vina hópi.
En að mínum dómi eru þær engum
til hneisu, heldur til hins gagnstæða.
er þarna askur frá Setbergi, og ég
hugsa að það sé einhyer síðasti
askurinn, sem hundur var látinn
sleikja reglidega. Það átti hann pró-
ventukarl, sem var þar, og hann vildi
aldrei. annan þvott á askinum en
hundstunguna. Byggðasafninu stýr-
ir þriggja msnna nefnd, og þegar
hún tók fyrsi til starfa, sömdum við
plagg um bað. sem við töldum að
þyrfti að gera Þar var éfst á blaði
viðgerð á Bjarnahúsi, en ekkert hef-
ur samt venð gert. Þó væri það ekki
geysimikig '-erk, því að húsið hefur
staðizt tímans tönn vel, og allir viðir
eru þar ófúnir
I sambandi við kcnnunina á bæj
unum og bæ.iarstæðunum, vaknar sú
spurning, hvaðan fólkið, sem bjó þar.
væri komið Og það hef ég verig að
reyna að srníb upp. og er enn að
því stríði Það virðist sem Hafnfirð
ingar séu komnir alls staðar að á
landinu, a.rtri Hafnfirðingar þó mest
úr Árnessýsl'i einkum úr Ölfusi og
Selvogi, en pinr.i!! voru margir aust
an úr Raneái'vallasýslu og norðán úr
Skagafirði og Húnavatnssýslum. Þetta
stafaði mikig af þein; reglulegu sam
skiptum. serr voru milli landshiut
anna. Norðlendingar komu suður á
nes til útróðra á vertíð, og Suðurnesja-
menn fóru i kaupavinnu norður á
sumrin. Af þcssu leiddu mikil kynni
milli niama óg hjónabönd. Eins var
síðar, eftir 1890, þá varð mikil fiski-
gengd fyrn- austan land, en ördeyða
syðra, og þá hófust talsverð sam-
skipti við Austfirðinga. Kvenfólk fór
héðan austm- til fiskvinnu, og kom
stundum ófrískt til baka og þannig
eru austfirzkar ættir sumar komnar
til Hafnarfjarðar. Það má segja að
bæjarbúar séu alls stað'ar að.
Þessa bæjaiýsingu, sem ég hef unn-
ið að, er ég búinn ag hreinskrifa
að nokkru leyti, hef lokið við svæðið
frá Hvaleyri að læknum. En hins veg-
ar virðist ekki vera mikill áhugi á
útgáfu. Foiloggjarar virð'ast halda,
ag verk sein þetta seljist ekki. En
margt gamla fólkið, sem hefur veitt
mér upplýsingar, langar til að sjá eitt-
hvað á prenti af því, sem þaÖ hefur
sagt mér, og ég held, að þarna sé
að finna laisvert mikinn fróðleik.
Eg hef e’Priig fengizt við að safna
örnefnum úr nágrenninu. Þag er
óhemju mikið' verk og krefst þess
ag ég fari um staðina aftur og aftur,
til að geta lýst þeim nákvæmlega,
helzt svo að ókunnugir geti fundið þá
eftir iýsingunni. Örnefnin eru víða
ótrúiega mörg; í Urriðakotslandi hef
ég t. d. fuudið 135 nöfn, í Arnarnes-
landi 53, í Vífilsstaðalandi 100 og í
Hraunsholti 125. Vig þessa söfnun
hef ég venð að vinna ag undanförnu
og er enn á kafi í. Þótt ég gerði
ekkert annað, sé ég fram á næga
vinnu í fimm eða sex ár, bara við
að ljúka þvi, sem ég hef byrjað á.
Því eins og þar stendur, er „ég bæði
seinn að saga, og sögin heldur sljó.“
Eg er eng’nr vísindamaður eða
prófessor, en samt held ég ag þær
upplýsinga- sem ég hef smalað sam-
an, séu ekki e nskis virði.
KB.
N«73 T I
H fi Yi N "V H ri s
L ú 6 o H J ó L B
1 N R M s j fí’ L K S
* L o R ft N il
h ft R V L £' c » R
n V i P L P r F É
It N it ó S 1 fí V L 1 K
4- i fí R Æ n m Ú .» i
I I M 0 S u p F V i P
1 M £ R K i 1 0 T L n 1 K I u
L ó V S A c G -i. £ R 1 p
1 K L V R I T i M 1 D H o V
fí L V i? fí 1 E (? i É S V
i L 0 £ T P T m. 5 L fl
É l. o 6 w V £ R ý n L V w i s
V 0 N n S L ri s u >1 ^Vs T K
r bs M fí s K i "l fí
H p: 7s c p i N N
1 S G É fl w í» I
f 5 K í G C, fi r 1 P
Rætt viö Gísla Sigurðsson
766
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBl.AÐ