Tíminn Sunnudagsblað - 29.09.1963, Síða 22

BORGARASTYRJÖLD -
Framhald af 808. síðu.
af martröð við hávaða í svefnherberg
inu.
Hann lyfti höfðinu, opnaði augun
og sá hlaupig á 'byssu hans sveigjast
að sér. Hann rak upp óp, spyrnti oln
bogunum uiidir mjaðmirnar og kast
aði sér með snöggri hreyfingu aftur
á bak í þakrennunni. Murphy urraði,
hreyfði sig snöggt og lyfti sér aðeins,
tií að sýna byssu sína og hleypa af
á sama andartaki. En um Ieið og
hann lyfti sér td ag skjóta, bar höfuð
ið upp fyrir brúnina. Kúlan þaut
skaðlaus upp í loftið yfir höfði hans,
hann féll saman og höfuðið skall i
þakrennunni. Hann lá grafkyrr.
Skothríðin hætti. Hermennimir
sitt hvorum mi-gin á götunni kölluðu
hver til annars. Dolan lá alveg kyrr
og horfði á lfk Murphys. Þaut hann
nú upp og rétti hendur upp fyrir
höfuð. Nei. Á sama andartaki og hon
um kom í hug að hafa raunverulegt
samband við hermennina, kom
bræðslan við þá að honum aftur. —
Honum varð ljóst, að þeir voru í raun-
inni óvinir hans. Kaldur sviti spratt
út um allan líkama hans, og hann
þrýsti sér þéttar að þakinu og reyndi
að troða líkamanum inn á milli þak-
hellnanna til þess að skýla sér. Svo
lá hann kyrr, alveg fast við þakið og
lokaði augunum.
Þögn . . . löng þögn. Allt var hljótt.
Svo kvað við fótatak á þakinu bak
við hann. Hann heyrði þag og/stökk
upp og sveiflaJi höndunum upp fyrir
höfuðið. Síðan féll hann á kné og
iaut fram með hálfluktum, skjálfandi
höndum og bað:
„Takig mig burt frá þessu. Takið
mig burt. Það var ekki ég, sem skaut.
Það var ekki ég, sem skaut. Hann var
brjálaður. Konan mín. konan min.
Ég sver við guðs nafn. að það var
ekki ég, smn skaut. Það liggja tveir
menn á tröppunum. Murphy heitir
FYRIRBURÐASÖGUR —
Framhald af 80f síðu.
Miðilsfur.dir þeir, sem á er
"irmnzt, eru ekki sem áreiðanleg-
astar heimildir Oftast hafa mið-
ilsfundir bessir snúizt á sveif
með sög'-is'ignunum eins og þær
nafa verið í það og það skiptið
Siys hafa bæði fyrr og síðar átt
»ér stað, án þess að þau hafi verið
sett í sambsnd við drauga og aðra
yfirnáttúrlnga hluti.“
Enn fremur getur Sigríður
Sveinsdócnr þess. að sögusögnum
h.iátrúarfuilra manna nm þetta
siys hafi sjaldnast borið saman, og
loks leiðréitir hún þá skekkju, að
s'ysið hafi gerzt 30. september.
Það varð 1. desember.
hann. Takig mig burt frá þessu".
Þeir voru tveir, sem stóðu og kíktu
yfir þakskeggið fimm fetum frá and-
liti hans. Aðeins andlit þeirra, hand-
leggir og rifflar voru sýnilegir. Tvö
grimmleit, kuldaleg andlit, sem
störðu kalt á hann. Smám saman
sá hann andlitin verða kaldari og
grimmilegri, varirnar afmynduðust í
mjóa rák, og augun urðu mjög lítil.
Svo sagði annar maðurinn:
„Eigum við svo að fíra á þennan
drullusokk?"
Þeir skutu báðir beint í höfuðið á
honum.
Birgir S'igurðsson þýddi.
FLÁGAN IV8BKLA
Framhald af 799. síðu.
vinnugeta þeirra skert, og hefur þó
trúlega ekki verið fallið frá refsing-
um af þessu tagi fyrr en í síðustu lög.
í Noregi olli svarti dauði mestum
usla árið 1349, og dóu þar þá allir
biskupar, nema Salómon biskup í
Osló, tveir biskupar, er þar dvöldust,
Ormur Ásláksson Hól'abiskup og Jón
skalli Grænlandsbiskup, og tveir,
sem vigðir voru í sjálfri sóttinni. Var
annar þeirra Gyrðir ívarsson Skál-
holtsbiskup.
Eftir þsssi miklu sóttarár blossaði
pestin svo upp annað veifið hér og
þar, en varð þc ekki að faraldri, sem
færi yfir álfura með sama hætti og
áður.
Þótt uadarlegt megi virðast, barst
svarti dauði ekki til íslands um það
leyti, er hann olli óskaplegustum
manndauða í álfunni. Siglingar til
fjarlægra ianda hafa sennilega fallið
niður, þar sem pestin geisaði, og þótt
skip legðu af stað með sýktar áhafn-
ir, gat eins vel svo farið, að þau næðu
ekki út 'iingað Þess er líka beinlínis
getið, að samarið 1350 kom ekkert
skip til tsiands af Noregi. Aftur á
móti er kunnngt, að Jón biskup Sig-
urðarson kom í Hvalfjörð árið 1348,
en þá hecur pestir. ekki verið komin
til Norðurlanda
Sumarig 1351 er svo getig margra
skipa, sem til íslands komu — með
hirðstjóra, biskupa og aðra fyrirmenn.
En þá hefur sóttin sýnilega verið
dáin út í Noregi. Samt sem áður
fór svarti dauði ekki hjá garði. Það
dróst aðeins í rúma fjóra áratugi.
,5ÆJ^z»'ima^,ai^Ki-i!SEai8st6S!i3S3r
Lausn
75. krossgátu
ag hann kæmi hingað. Sumarið 1402
kom Ilvala-Einar Herjólfsson skipi
sínu í Hvalfjörð, og með honum barst
pestin. Áli Svarfchöfðason, er prest-
ur var í Odda, reið frá skipi á leið
austur, en komst ekki lengra en í
Botnsdal. Þar andaðist hann, fyrstur
presta, ásamt sjö sveinum sínum, og
ef t'il vill er það frá þeim tíma, að
við alfaraveg er þar skógarkinn,
sem nefnist Prestsbætur.
Síðan fór pestin eins og eldur í
sinu um land allt með óskaplegum
manndauða. Hér, sem annars staðar,
var brugðið á það ráð að heita föst-
um og bænahaldi og fégjöfum til
kirkna og klaustra. Maríusöngvar og
saltarasöngvar hljómuðu, heitgöngur
voru farnar meg helga dóma, og hálf
vætt silfurs var gefin t'U Hóla til
þess að búa skrín Guðmundar góða.
Vafalaust er líka fótur fyrir því, að
fólk hafi flúið byggð, eins og víða er
í sögnum, því að viðbrögg manna
hafa án efa verið svipuð og í öðrum
löndum. En ekkert fékk stöðvað
svarla dauða, hvorki gott né illt.
Honum linnti ekki fyrr en hann hafði
kvistag niður stóran hluta þjóðar-
innar.
(Heimildir: Veraldarsaga eftir Karl
Grimberg, Menningarsaga eftir Hart-
vig Frisch, Danmerkursaga 4. bindi,
eftir Erik Ilorskjær, Árbækur Espó
líns).
LeiSréttisig
í viðtalinu við Kjartan Hjálmars-
son í síðasta tölublaði var faðir hans
ranglega nefndur Hjálmar Kjartans-
son l'eturgrafari. Hið rétta er Hjálm-
ar Lárusson útskurðarmaður. — f
þættinum um Guðrúnu frá Stafnshóli
eru Björnólfsstað'ir sagðir í Laxárdal,
en það var ag sjálfsögðu misprentun
fyrir Langadal.
gl m 3 r 1 il fl M
É 0 V E *
1 T f R H «J fí N x >
T fc f 0 «] w fl" fl B
M fl K n R H H o P x £
f p u E' ÍT p x N N
tL 0 i s L á. R^ i P
T R r JU s x £ L x I
ts § rf 1 s n L u 6 w V R "r
£> ú R o s fl R 0 fl p ft ±
0 B i p p (i' Ö 0 N P 1
D i R 4 T fi T fl R fl í? V
o| P R O r i L fl Ð i s lí i. fl
K (> Þ K il l K V 7 F 1 P
B Nj fl B :':'v a í) s? K T K
p u HJ G, n /C R F F I f)
sj r n P fl 'M n <> m K p P s ±
H 1 , Ú N •í fl fl R i fl rí
l r F T fl i B ft' G T
-T D R 0 S fl A I T
J £ Lfc B Jt 0
814
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ