Tíminn Sunnudagsblað - 26.01.1964, Qupperneq 20

„Ég á aS tala“
Páll postuli skipaði svo íyrir, að
konur skyldu þegja í samkomuhúsun-
Tegnér á ýmsum stöðum, meðal
annars i Lundi og á fæðingarstað
hans.
Gustav Fröding fæddist árið 1860
á sveitabýli nokkru skammt frá
Karlstað. Hann ólst upp heima í
sveitinni sinni og var í rauninni
alltaf barn hennar, eins og glöggt
kemur fram í ljóðum hans. Gáfur
hans komu snemma í ljós. Hann var
því sendur til mennta, tók stúdents-
próf. innritaðist í háskólann í Upp-
sölum. en lauk þar aldrei námi.
Fröding er talinn í allra
fremstu röð ljóðskálda Svia. Kunn-
ur, sænskur bókmenntafræðing-
ur segir i formála fyrir úr-
vali ljóða hans, sem nýlega kom
út: Kvæði Frödings eru enn sá
bókmenntafjársjóður okkar, sem
oftast er vitnað til, og haft hefur
meiri áhrif á skáldbræður hans
síðustu háifa öld en verk nokkurs
annars Svía. Fröding var miktil
óreglu- og mæðumaður i einkalífi
og fársjúkur hin síðustu ár. Hann
um. Myllu-Kobbi gekk öllu lengra. —
Þau systkinin , Kobbi og Rannveig,
áttu heima í Fljótum, en voru löngum
á faraldsfæti og flökkuðu saman. —
dó langt um aldur fram, aðeins
fimmtugur að aldri. Minnismerki
um hann eru víða, meðal annars á
fæðingarstað hans og í Rotneros.
Kvæði Frödings komu út í þrem
stórum Ijóðasöfnum á árunum 1891
til 1896. Ýmsir íslenzkir höfundar
hafa þýtt ljóð hans á íslenzku, en
Magnús Ásgeirsson tvimælalaust
mest og bezt.
Þá var okkur sagt enn frá tveim
írægum sonum Vermlands, en það
eru uppfinningamaðurinn kunni
John Eriksson, sem meðal annars
fann upp skipaskrúfuna, og mynd-
höggvarinn snjalli Christian Eriks-
son. Báðir eru þeir víðfrægir og
allir Vermlendingar að sjálfsögðu
stoltir af þeim. Uppfinningamaður-
inn er fæddur skammt frá Filip-
stad, og er hið glæsilega minnis-
merki hans í kirkjugarði þess bæj-
ar, en myndhöggvarinn er fæddur
í Arvika.
Loks skal hér getið með nokkrum
orðum upplýsinga, sem við fengum
Gerði Rannveig sig líklega til þess að
segja eitthvað, er þau hittu fólk eða
komu á bæi, mælti Kobbi:
„Þegi þú, Ranka. Ég tala“.
um atvinnuhætti Vermlendinga. Sá
atvinnuvegur, sem langflestir starfa
við, er skógarhögg, og alls konar
iðnaður og störf í sambandi við
skóginn. Skógurinn er því mesti
auður Vermlands. Hann þrífst með
afbrigðum vel og þekur hvorki
meira né minna en 7/10 hluta af
flatarmáli héraðsins. Aðalnytja-
trjátegundirnar eru tvær, greni og
fura. Nú eru störf skógarhöggs-
mannanna leikur einn hjá því sem
áður var, eftir að nýtízku vélar
komu til sögu. Engin á í Svíþjóð
fleytir meira timbri en Klarelfur.
Er talið, að hún fleyti um tólf millj-
ón trjástofnum á ári til iðnaðar-
stöðvanna við Væni. Og alls eru
fluttir árlega á ám og vötnum
Vermlands meira en 22 milljónir
trjástofna. Og ef þeir væru allir
lagðir hver við endann á öðrum,
var okkur sagt, að þeir næðu um
það bil tvisvar sinnum kringum
jörðina við miðbaug. Það var sann-
arlega nýstárleg sjón, að minnsta
92
T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ