Tíminn Sunnudagsblað - 28.01.1968, Blaðsíða 10

f hliðarbyggingu þessari voru fyrr vistir vinnufólksins. Nú eru þar svefnherbergi og vinnustofur
drengjanna, sem dveljast í Lindigarði.
andi peningshúsum og hlöðum.
Það var aðeins leift rúmlega fimm
hekturum lands, sem aðallega var
lystigarðurinn, og hver gat svo
6em tekið slíkt á leigu, þegar
ekkert land fylgdi annað?
Þá var það, að umrædd jóla-
merkjanefnd keypti staðinn, og
síðan hafa meira en 12.000 dreng-
ir hlotið þar dvöl, annað hvort
til þess að safna þrótti eða mann-
ast, en innan þessa hóps hafa ver-
ið og eru alltaf strákar,v sem ó-
dælir þykja og þurfa að læra að
hlíta stjórn og stjórna sjálfum sér.
Á Lindigarði eru að staðaldri
45—60 drengir, oftast við hámark
þess, sem þar rúmast. Allir koma
þeir þangað eftir tilvísan skóla-
lækna, sjúkrasamlagslækna eða
sjúkrahússtjórna, en einatt hafa
skólasálfræðingar, sjúkrahúsasál-
fræðingar, kennarar, félagsráðgjaf
ar eða enn aðrir hlutazt til um,
að þeir fengju þar inni þá þrjá
til fjóra mánuði, sem hvert dval-
arskeið nær yfir að jafnaði. Dreng-
ir, sem eru sérlega óstýrilátir,
koma þó ekki þangað nema þeir
hafi fyrst verið á betrunarheim-
ili og mannazt þar.
Drengjunum er skipt 1 þrjá
ihópa eftir aldri og þroska. Þeir
verða að hlíta öllum heimilisregl-
um, fara á fætur klukkan sjö að
mjorgni og að kvöLdi er háttatími
klukkan átta. Verkefni er þeim
fengið við hœfi hvers aldursstigs,
bæði inni og úti. Handavinna er
að sjálfsögðu meginuppistaðan, en
úti við reyna þgir kraftana við að
saga efdivið, hreinsa í kringum
hallirnar og annað, sem við á að
taka til handargagns eftir árs-
tómum. Þeim er séð fyrir öllum
þörfum á meðan þeir dveljast á
heimilinu, meira að segja eru þeir
í fötum stofnunarinnar. HeiH hóp-
ur af starfsfólki annast drengina
eins og kostur er á og allt er
með heimHissniði. Starfsliðið er
um tuttugu manns.
Heimsóknir eru ekki leyfðar,
hvenær er vera skal. Til heim-
sókna eru valdir dagarnir 10.—16.
í hverjum mánuði.
Forstöðumaður heimilisins heit-
ir Poul Billgren. Hann er kennari
að menntun og stundaði kennslu
um áraröð, áður en hann tók við
stjórn á Lindigarði. Kona hans
heitir Karen. Hún var hjúkr-unar-
kona að menntun. Það er einkar
hent, að heimilisstjórn sé í hönd-
um hjúkrunarkonu, því að þótt
strákum sé yfirleitt ekki kvilla-
hætt, þá koma farandkvillar að
sjálfsögðu við á svona heimili.
Og svo fer ekki hjá því, að 40—60
strákar hruflist eða skrámist í
leik eða starfi, svo ekki sé talað
um, hvað getur hent, ef missætti
kemur upp og ekki tekst að stilla
til friðar í tæka tíð. Þá ræður til-
viljun ein, hvort til handalögmáls
kemur og glóðarauga hlýzt af eða
orð ein og sundurlyndi er látið
nægja sem málalok.
Forstöðumaðurinn hafði tals-
verða leikni í að stjórna óróaseggj-
um, frá því er hann var kennari
— það svið var hans sérgrein.
Þess vegna tekur hann því víðs
fjarri, að sér sé nokkur vandi á
höndum, þó að hópurinn sé ósam-
stæður og ýmsir kunni að reyna
• sprell í tíma og ótíma, svona
fyrstu daga vistarinnar á nýja
staðnum.
Auðvitað koma með baldnir
strákar og uppivöðslusamir, sem í
þröngum götum borgarinnar hafa
ekki notið sín sem foringjar, en
ætla sig til þess kjörna, er hing-
að kemur. En þeir, sem fyrir eru,
þekkja gang hlutanna og fella
hina nýkomnu fljótlega í það mót,
sem á staðnum ríkir.
En stjórn þarf til, og henni
beita húsbændurnir — ekki harð-
stjórn, 'heldur aga, og í hvívetna
er leitazt við að fá alla drengi
til að vera þátttakendur í öllum
athöfnum, hvort sem um ræðir
leikLeða störf.
*
Við höfum gengið um lystigarð-
inn undir krónum hárra hlyna,
linditrjáa, gamalla kastaníutrjáa og
annarra suðrænna viðartegunda og
skoðað vel hirta grasfleti í veður-
blíðu hásumarsins. Nú lá leiðin
heim í höllina gömlu, þar sem
hvorttveggja var í senn — víð-
ir salir til afnota fyrir allan hóp-
inn og að nokkru heimHi forstöðu-
mannsins. Billgren hafði rakið at-
hafnaskrá dagsins fyrir okkur og
sagt, hvernig hverjum degi væri
82
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ