Tíminn Sunnudagsblað - 18.02.1968, Blaðsíða 7

hfr ^angað ti amma hans deyr.
móður sinni hefur liann ekki
u lra að segja, en þó að lítffl mað-
vart§ðl af,stað í langferð 1826,
get 31111 n°§u gamall til þess að
ben^ ■t)1’l1,nað ömmu sína. Til þess
sjgarir nafn á einu barni hans
uafni- ekkert þeirra bar móður-
ferft rír konum átti eftir að liggja
á f .3 stor‘ð forfeðra og mæðra,
sta»1 samari stöðvar. Lagt er af
arsk^*P. frá Kolmúla- yfir Stað-
hes inn fyrtr ftrðt °S út fyrir
bat ’ SUÚUr á bóginn. Kannsk; er
ur ; reyrður niður í laup, en get-
lagi gjóað litlu barn-s-
þei nm á hæstu fjalatinda. En
lafa ekkert heillað hann,
Vera 1Var dain, og hann vildi ekki
azt ,parna- Það hefur verið laum-
sépa ju- hjá Kolfreyjustað, því að
hver-tb mari er ekki kunnugt um
j j, hann fór. Næst finn ég hann
sínum Shjáleigu 1826 hjá föður
inj, ’ sem Þá er kvæntur og far-
þaö öúa þar.
bjá ,gar hann er fermdur, er hann
ir bax Ur sínum °S nokkur ár eft-
þa Knn er haldið áfram 1838,
er - r°lnn 18 ára gamall. Pabbi
ir HVaddur. systkini og stjúpmóð-
iun ann. hefur verið eins og lax-
Wd-f 1 fund*ð rétta lykt. Ekki
v°nzk hann nðgu oruSSur á móti
vteri •* heimsins fyrr en kominn
]ailCj. a elnn friðsamasta s-tað á ís-
fmjJ’ sem sögur fara af. Hefur
var ln 1 nndirvitund sinni, að þar
ig gott að vera. Hann hefur ver-
uni ins °S álftirnar, sem getið er
ar ’• a| hafi verið fyrstu landnem-
A-rua ^^aíirði. Svo kom Ingólfur
einn rS°n’ hann fann par skjól
g-gti yetur- síðan Siðu-Hallur og
Vpt.;* ffahsnafnið í ætt Gissurar
Hlð haðan komið.
að ;°nun? auðnaðist sú hamingja,
Ur n6.ra 1 Álftafirði beinin og ligg-
á u0U. Srotnaður í kirkjugarðinum
A *
viji'n tftuSustöðum kom hann
íussvUmaður 1838 með ,Joni Anton
Afarhni e8 konu hans, Guðrúnu
juá„kUStlottur' Hnn varð seinna
v>'Um °na hans- Gissur var svo
ist k rnaður á Flugustöðum, gift-
bjÖPar 23- nóve-mber 1852 Ingi-
f®ddi ^arkúsdóttur. Hún var
stöou lð' fel)rúar 1820 í Flugu-
ar b;111, voru foreldrar henn-
Jónsarkus hóndi á Flugustöðum,
í Lón°n,f hónda síðast í Þórisdaí
hórpvc' rnasonar’ °S kona hans,
ÞigurðardóttÍT, bónda í Ham
tí#I>N N_____
SUNNUDAGSBLAÐ
arsselli, Antoniussonar. Til skýring
ar fyrir þá, sem til þekkja, skal
þess getið, að hún var áfasystir
þeirrar sæmdarkonu, Solveigar
EMksdóttur, sem gift er Guð-
mundi Þorgrímssyni, bónda á
Briminesi í Fásfcrúðsfirði.
; Gissur og Ingibjörg bjuggu svo
,á Fluguistöðum, og þar dó Gissur
Arngrímsson 18. október 1857.
Börn þeirra voru þessi:
1. Markús, f. 6. apríi 1851 á
Flugustöðum.
2. Guðný, f. 5. marz 1853 á
Flugustöðum.
3. Jón, f 17. júní 1854 á Flugu-
stöðum.
4. Guðrún, f. 19. ág. 1856 á
Flugustöðum.
Ingibjörg, ekkja hans, lenti svo
suður í Lónssvedt til systkina
sinna, sem bjuggu þar, með tvö
börnin. Hin fóru til móðurfólks
í Álftafirði. Ingibjorg Markúsdótt-
ir dó í Papey 1. júní 1898 nœrri
áttræðisaldri.
Eins og áður er minnzt á, gift-
ist Ásdís á Kolmúla Indriða Hall-
grímssyni frá Stóra-Sandfelli í
Skriðdal 22. september 1822.
Indriði fæddist 17. september
1794 á Þorvaldsstöðum í Skriðdal,
og voru foreldrar hans Hallgrím-
ur bóndi og hreppstjóri á Þor-
vaídsstöðum, síðar á Stóra-Sand-
felili og kenndur við þanu bæ,
fæddur um 1759 á Laugalandi í
Eyjafirði, dó 4. júní Í.846 á Stóra-
Sandfielli, Ásmundsson, og fyrri
kona hans, Ingibjörg, fædd um
1761 í Geitdal, dó 10. marz 1824
í Stóra-Sandfelli, Sigurðardóttir,
bónda og hreppstjóra í Geitdal,
Einarssonar. En ég þori ekki
lengra í þessari ættfærslu, því að
nú er ég kominn svo nærri Bene-
dikt frá Hofteigi. Ég er hræddur
um, að hann hýði mig — hef svo
oft séð hann reiða upp vöndinn
á rnenn, sem eru mér meiri, og
þeir jafnvel legið flatir eftir.
— Helgi, afi Benedikts, var hálf-
bróðir Indriða.
Hvernig stóð á því, að Indriði
Hallgrímsson lenti að Koimúla?
Ég hef stundum velt þessu fyrir
mér. Ekki átti hann nein skyld-
menni þar, svo að ég viti, nema
séra Ólaf Inidriðason, sem er að
byrja sinn prestskap á Hólmum í
Reyðarfirði. Hann er prestur þar
1822—1823. Þeir voru bræðrasyn-
ir.
Indriði er fyrstur af fjóruan
börnum Hallgríms á Sandfel'li, sem
lenda niður á firði. Ég hef aldrei
heyrt neitt um orsakir þess, svo
að það, sem ég segi hér, eru bara
mínar ágizkanir.
Þegar hér er komið, er Jón
Séð út fjörðinn.
Skrúður i fjarSar-
mynninu.
127