Tíminn Sunnudagsblað - 18.02.1968, Page 17

kunir V°^u vatni, end.a þótt svalt
írV^ vera undir berum himni
til 6f keri væri því meira að segja
]Plrfyrirstöðu þótt menn færu í
j,1 Sltt að vetrarlagi.
fin annsice það. En er ekki allt
Jarskaiega dýrt?
6r er líka misskilningur. Það
aste aust hvergi ódýrara að ferð-
Ur ^J''0rÓurlöndum eins og stend-
ietl .T að minnsta kosti fyrir út-
6yrilnea með verðmætan gjald-
Citv tisti,ng í ágætu herbergi á
tjgp^ íoiei kostar 130 krónur —
(hetf1 ilrnniian krónur sænskar
Ágætt Var 1962). En maturinn?
tuttu frskmeti fær maður fyrir
ar kSU kr°nur íslenzkar — tæp-
aug, r,lar krónur sænskar. Lax er
dýr dýrari, og þó alls ekki
Se£ia i gikjÖt °S svið- Það er að
°g n.^ambakjöt og sauðarhausar,
dýj-ar 1Tleti annað er auðvitað mun
i Svjþ3’- ðen sami varia dýrara en
sagðj rln siiórnar landinu — það
Og n. axness, og það á enn við . . .
kosutjj 6r altrt 1 einu homiö að
gum, íslenzkum sveitar-
i|akastn},K^SIlin®um’ °2 auðvitað
■~» st nyöss og fjörug orðaskipti
og ndurn jafnvel nokkuð gróf
SanuarlVllttin> segja sumir . . .
Utidauf 6ga eru niiklar rökræður
stUn<1 ari hosninga á íslandi, og
ið fl£e ln Seia baráttuaðferðir orð-
Ur Sa S a frnmlegar. Alþingismað-
ekki Pr1-nier sógu, sem sýnir, að
yrðiuj, * ki'áinn hin gamla full-
skáldsir nve ^ íslendingsms og
hað yhn^inn fléttast saman.
Eftir i 0rn maður af Norðurlandi.
hauu ,an§a 0? erfiða ferð leitaði
Þar fvrPPi þinghúsið og skilaði
^aunsi er.ða,rmiklu hrefi til þing-
beið. ns síns — settist siðan og
hin
ftÖTf,
Sniaðu
rinn gerði hlé á þing-
Þréíið f setlfils,t líka og reif upp
tega ' Þvi var langt kvæði, lag-
ekkig: öS .braglýtalaust. Það var
úr ein,nnngls Prýtt endarimi, held-
9iiiair 0 niiðrimi, og áherzlur
bfi2t val var eins og
ódugjj a kosið. Kvæðið var 'uim
Vatl(1asci rikisistjórnarinniar. Undir
bófU'ndi,ni'Uni hragarhætti lýsti
st6Wnn áliti ftínn á cifinrninr-
1 1
stefnu;:nin áhti sínu á stjórnar-
StiórnarfanS krafðist nýs og betra
áí" g^a Var ágætt kvæði, kveðið
a^giJgrÓÍnni hragtist," sagði
OgeJsniaðorin:n.
lr- Vað tók nú þingmaðuriinn
sýájjf;
T|
n,r til braigös?
M ,
N N _
Jú, auðvitað settist hann niður
og orti annað kvæði, rakti örðug-
leika þá, sem ríkisstjórnin átti við
að etja og lét í það skína, að at-
hafnir hennar væru ekki sem frá-
leitastar.
'Hvort þetta var líka gott kvæði?
Hógværð þingmannsins ieyfði ekki
að hann legði dóm á það. En hann
fylgdi róttri kveðandi, ekkert at-
hugaVert við rim og atkvæðáfjölda,
sagði hann. Því að form kvæða og
bygging er flestum íslendingum
helgur dómur, og þess gæta jafn-
vel lesendur blaðanna, þegar þeir
taka siig tii og yrkja í kosninga-
hríðinni.
Maðurinn sneri svo heimleiðis.
Hann átti langt ferðalag fyrir
höndum, og kannski er hann nú
einhvers staðar norðanlauds að
velta fyrir sér nýjum rímorðum
og nýjum misfellum á stjórnarfar-
inu.
En við ætluðum að tala um fisk
og fiskveiðar. Ég fór með póst-
bátnum frá Reykjavík upp á Akra-
nes, þar sem veiðar voru sagðar
stundaðar af kappi og mikið um
að vera í fiskiðjuverunum.
Ég sitíg á land — og alls stað-
ar hljómar töfraorðið síld. Þau
misgrip verða, að menn halda, að
ég sé síldarkaupmaður með millj-
ónir í vasanum, og í nokkrar
klukkustundir er ég mikill maður
í þessu litla bæjarfélagi, án þess |
að ég geri mér eiginlega grein fyr- j
ir því. Það e,r ekið með mig fram j
og aftur eins og vera ber, þegar
sildarkóng ber að garði. ?
En stundum verða skemmtileg- ;
ar sögur endasleppar, og brátt i
fór að lengjast andlitið á Akur-
nesingum.
Nú jæja — sildin er það samt, ,
sem gildir. Ekk.i þó svo að skilja, 1
að íslendingar séu sjálfir gráðugir
í síld. Það er nú eitthvað annað. ,
Það ber sjaldan við, að maður rek-
ist á síld-arætu í þessu síldarl-andi.
Sildina — hana á að flytja úr
Landi h-anda Svíum og öðru-m und-
arlegum þjóðum .. .
Kannski skilur sá, s-em komið
hefur í s-ildarverksmiðju, íslending
a-n-a be-tur. Daunninn á ekki sinn
líka — honum er e-kki un-nt að
lýsa. Ekkert, sem jafnað verði við
hann, er til í veröldinni. Mökkur-
inn þyrlast upp af verksmiðjunni,
og það er ekki fúlla í víti. En
maðurinn, sem ég ætla að tala við
— hann stendur í flugnasveiin
upp í rass í þefillri síld, djúpt
niðri í geymi.
Ég hæfctj mér tvisva-r fra-m á
brúni-na. í fyrra skiptið ætla ég
að bera frarn fáeinar spurningar
u-m veiðiskapinn.
Framhald á 142. síðu.
Hetja vorra daga er hvorki íþróttamaðurinn né landkönnuðurinn/ heldur mað-
urlnn í síidarþrónni. Þessi Akurnesingur hafði verið átta stundir við vinnu
niðri í kerinu.
SUNNUDAGSBLAÐ
137