Tíminn Sunnudagsblað - 18.02.1968, Blaðsíða 22

Síldarþrær og rjúkandi reykháfar blöstu við manninum, sem ætlaði í fótspor En-
ström. Rauðnefjaðir prestar létu lítig á sér bera.
STEINÞÓR OG STÚDENTINN Á BOTNÍU —
Framhald af 137 síðu.
„Ja,“ segi ég — „ég ætlaði að
spyrja . .. Prú-ú-ú“. .
„Um verkunina?“ spurðj hann.
„Hvernig farið með afLann?“
„Já“, segi ég. „Einmitt . . . prú-
ú-ú“.
„Hvað er nnaðurinn að segja?“
spyr íslendingurinn og þerrar svit
ann af enninu með hreistrugri
hendinni og stingur skóflu sinni
niður í sólbakaða, vellandi síldar-
beðjuna.
Ég hörfa undan og hleyp svo
■sem hundrað metra til þess að
anda að mér hréinna lofti. En
það er ekki til. Ég hleyp aðra
hundrað metra. Ég forða mér út
úr bænum, gripin vanmáttugu æði,
og loks, loks: Niðri við sjóinn næ
ég andanum. Ég soga loftið inn á
rnilli skraufþurra, titrandi vara.
Ég sný við, þegar ég hef jafn-
að mig. Aftur veð ég gegnum
þessá vítissvælu. Brátt birtist ég
á ný uppi á brúninni, og
verkamaðurinn hlær, þegar hann
sér mig. En ég síg á hnén, gríp
um magann og reyni að halda hon-
um í skefjum.
„Velkominn11, segir maðurinn,
og honum er sýnilega skemmt.
„Velkominn!“
„Ég þakka“, segi ég. „Tackar,
tackar. Það er ganian að sjá þetta.
Og nú er svo .. . prú-ú-ú.“
„Eruð þér danskur?11 spyr ís-
lendingurinn. „Ég hélt, að þér
væruð sænskur“.
„Ú-ú -úvv“, segi ég, kreppi mig
saman óg fálma með höndunum
Lausn
5. krossgátu
eins og ég sé að berjast við að
komast upp úr einhverju dýki.
„Þér talið sænsku, svo að þér
hljótið að vera Svíi,“ segir maður-
inn góðlátlega á einhverjum nor-
rænum málblendingi og ætlar að
fara að lýsa fyrir mér, hvernig
síldin er brædd.
„Ég bið afsökunar,11 stama ég
„Ég bið svo sannaiiegia afsökun-
ar — ég . ..“
Maðurinn verður furðu lostinn,
þegar ég hleyp burt í annað sinm.
Og það skil'di ég betur seinna, þvi
að hann hafði staðið þarna í átta
klukkustundir við vinnu sína. Ég
var efcki þarna í námunda nema
í fimm mínútur.
Eitt dylst mér ekki: Nútíma-
hetjurnar eru ebki íþróttamenn-
irnir, sem sfcara fram úr. Nei —
hetja, það er maðurinn, sem mok-
ar síldinni í síldarverksmiðjunni á
Akranesi á íslandi.
LEIÐRÉTTING
í þættinum um Húsavíikurbrun-
ann í síðasta blaði var ísak Jóns-
son á Akureyri ranglega sagður
sonur Jóns Benjamínssonar á Há-
reksstöðum og bróðir séra Sigur-
jóns í Kirkjubæ. Hann mun samt
hafa verið Austfirðingur að ætt,
en nokkru eldri nafna sínum frá
Háréksstöðum, sem var eiginmað-
ur Jakobínu Johnson skáldkonu.
Prentvilla hefur einnig orðið,
þar sem segir, að Steingrimur
Hallgrimsson hafi verið bróðuir-
sonur Vilhjálmssona, Guðmundar
Eimskipafélagsforstjóra og Óla.
Þar átti að standa bræðrungur.
142
T I M « N N — SUNMUDAG&BLAÐ