Tíminn Sunnudagsblað - 12.05.1968, Side 3

Jarfinn er eitt fjögurra stórra rándýra, sem haldið hafa
velli í Noregi og Sviþjóð. Tiltölulega fáir af íbúum þess-
ara ianda hafa þó séð hann. En allir vita, að hann er
grimmur og leggst á hreindýr Lappa. Fáum er kunnugt,
að naerri stappar, að honum hafi verið útrýmt.
Gizkað er á, að í Svíþjóð séu um hundrað jarfar. Þeim hef-
ur farið hraðfækkandi seinustu ár. Þessi fáu dýr halda sig
í fjallahéruðunum og reika víða um auðnir og óbyggðir.
Helzti sérfræðingur Svía telur, að hver jarfl helgi sér sem
næst átta hundruð ferkílómetra lands.
Sjái jarfi sér færi á bráð, er atlaga
hans hörð. Oft misheppnest honum
þó veiðibrögðin. En stundum tekst
honum að leggja að velli stóra elgi.
Sannleikurinn er sá, að jarfinn er ekki
jafnsnjall við veiðar og margir halda.
Iðulega hafa gaupur fellt hreindýr,
sem sagt er, að hann hafi grandað.
Þegar jarfa heppnast veiði, dregur
hann það, sem hann getur ekki torg-
að, á afvikinn stað, þar sem hann
grefur það, og vitjar þess svo seinna.
Hann brytjar hræin sundur og felur
sinn hlutann á hverjum stað. Stund-
um merkir hann þessar birgðastöðv-
ar sínar. Hann sprænir í mosann,
nagar börk af næsta tré eða sting-
ur spreki niður i fönnina.
Það eru óraleiðir, sem jarfinn verð-
ur oft að fara í leit að fæðu — og
maka. Skíðamenn, sem rakið hafa
jarfaspor, hafa bezt kynnzt því, hví-
líkar vegalengdir hann fer stund-
um á einum degi.
Tilhugatif jarfa er í febrúar og marz.
Meðgöngutíminn er býsna langur. Af-
kvæmið fæðist ekki fyrr en marz, eða
apríl næsta ár. Því er reidd köld sæng
í urðargjótu eða holu niðri i snjóskafli.
T í M 1 N N - SUNNUDAGSBLAÐ
339