Tíminn Sunnudagsblað - 12.05.1968, Blaðsíða 20

Skólasetur HeiSsynninga í grennd viS KolviSarneslaug.
BJÖRN STEFÁNSSON:
í Laugageroisskóla
í Eyjahreppi
ÁKir dagar líða að kvöldi, og
loks virtist þessi daguir einnig ætla
að Mta þvi lögmáli. Það var farið
að bera meisana í fjösið og gefa
kúnum. En fjósverkunum var ekki
lokið, er einhver, sem hafði augun
hjá sér, ?á undarlegan mannsöfn-
uð silast niður með bæjarlæknum.
Það varð uppi fótur og fit, og
menn báru hönd fyrii auga. Og
fljótt varð hljóðbært, hvers kyns
var: Fremstur fór maður, sem
teymdi Grána gamla, sem nú iró
kerru, en ekki sleða. í Kerrunni
sat Jóhann Bjarnason, og meðfram
henni gengu þrír eða fjórir menn,
sem héldu honum niðri. Hann
•hafði verið tekinn með valdi uppi
á bæjum, þar sem hann hafði ætl-
að _sér gistingú á meðan hann
spurðist fyrir um jarðnæði, rétí
eins og ótíndur strokumaður og
fluttur nauðugur niður á Bakka
Jóhann var mjög miður sín og
nötraði af bræði. Kristín húsfreyja
revndi að sefa hann og hughreysta
og fá hann til þess að nærast. En
nú stoðuðu ekki einu sinni sign-
ingar Inigibiargar. Hann skreiddist
í rúm sitt án þess að mæla orð
frá vörum, sneri sér til veggjar og
stundi þungan.
Þannig liðu tveir eða þrír sólar-.
hringar: Hann leit ekki upp, sagði
ekki aukatekið orð og bragðaði
hvorkj þurrt né vott. Svo var það
eina nóttina. að Kristín vaknar við
það. að riá’að er við herbergishurð
ina og stigið hljóðliega inn á góíf-
ið. Við rúmstokkinn stendur Jó-
hann og nötrar enn.
Kristín reis upp við olnboga.
virti manninn fyrir sér í húminu
og mælti:
„Hvað á ég að gera fyrir þig,
Jóhann minn?“
„Biðjið þér fyrir mér“, svaraði
hann. „É2 sagði svo ljótt við menn
ina u.m daginn".
Allt var hljótt og kyrrt. Litla
bústýran svaf vært í vöggu sinni.
og bóndinn hvíldj milli rekkiuvoð-
anna og bærði ekki á sér Úti við
gluggann kraup konan við hlið
hins hrjáða manns: Faðir fvrirgef
þeim, sem vita ekki, hvað þeir
gera.
í suðri gnæfði Stóllinn við him-
in, sem var í þann veginn að lýs-
ast við skin upprennandi sólar.
Þriðjudagur 2. apríl — ys og
þys á urrjj'erðamiðstöðinni. Áætl-
unarbílar að fara í ýmsar áttir,
þar á meðal þrír vestur á Snæ-
fellsnes.
Ég bið u-m farmiða að Lauga-
gerðisskóla. Hik kemur á stúlk-
una við m'ðasöluna, en nærstadd-
ur bílstjóri segir:
„Það er við Kolviðarneslaug.“
Og stúlkan réttir mér farmið-
ann
Búlinn, sem ég fer með, fyllist
af farþegum. Þetta eru Skólabqxn
á heimleið úr orlofsferð til Reykja-
víkur, verziunarmenn, útgerðar-
menn og næstum allir mögulegir
menn og konur.
í Borgarnesi er stanzað í gisti-
húsmu tii þess að borða — og
þegar gerður er upp reikningur-
inn. hefu'- einhver orð á, að dýrt
muni að matast- í gistihúsum að
staðaldri. En einn farþega segir, að
ekki sé mikið að greiða 145 krón-
ur fyrir góða kjötmáltíð — í vet-
ur hafi hann fengið að greiða í
gistihúsi úti á landi 180 krónur
fyri' einn málsverð af ýsubollum.
Méi kemur í hug, hvað við fs-
lendingar erum komnir langt í því
að gera mikið úr litlu — og að
hlutur þeirra, sem afla verðmæt-
anna verður ekki alltaf stór við
endanlegar. verðreikning matvæl-
anna.
Áfram er haldið vestur, og ég
bið bílstjórann að henda mér út
með mitt hafurtask við afleggjar-
ann að Laugagerðisskóla. En þar
ætl-i ég að sýna kvikmynd á skóla-
móti næsta dag. Þegar ég stíg út
úr áætlunarbílnum, er þar fyrir
þéttvaxinn maður með jeppabif-
reið Er þar kominn Jón bóndi
Gunnarsson á Þverá, formaður á-
fengisvarnanefndar Eyjahrepps.
Býður hann mig velkominn og
býðst til að flytja mig að skólan-
um, en segist þó helzt vilja, að
ég komi fyrst með sér heim að
Þverá.
Á leiðinni þangað fæ ég að vita,
að Tón er Vestfirðingur að ætt og
uppruna — fluttist til Reykjavík-
ur um tvítugt og gerðist þar leigu-
bílstjóri. Þar kynntist hann heima-
sætunni á Þverá, sem var við
nám í Reykjavík, og sá kunnimgs-
skapur leiddi til þess, að á Þverá
hafa þau hjónin nú búið í nær
tuttugu ár og eignazt sjö börn.
356
T f M I N N — SUNNUD AGSBLAÐ