Tíminn Sunnudagsblað - 11.08.1968, Síða 9

FRIÐJÓN STEFANSSON:
LÍNA
(SAGA UM HJÚSKAPARBROT)
Hann héi Þorvaldur og honum
■leizt vel á hana strax í fyrsta skipti
og hann sá hana. Og ekki leið á
löngu þangað.til hann var orðinn
alvarlega skotinn í henni. Það var
um það ail, sem hún — en hún
gekk undir nafninu Lína — fór að
veita honum athygli. Fór vel á því.
Þau voru rösklega tvítug.
í stuttu máli sagt og án orða-
lenginga, þau felldu hugi saman.
Síðan kom að þvi, að þau giftu
sig. Það gerðist á 22. afmælisdegi
hennar. Við tóku hveitibrauðsdag-
ar.
Hann vann í banka Hún vann
einnig í banka, en aðeins hálfan
daginn eftir að þau giftu sig
Þau viidu eignast barn eins og
títt er um hjón. En fimm ár komu
því í ver.t að líða hjá án þess
þeim fæddist barn.
—Þú getur ekki eignazt barn,
sagði hann Það eru sjálfsagt af-
leiðingar veikindanna. En hún
hafði átt við veikindi að stríða um
nokkurt árabil.
—Ég heid það sé ekki ég, sagði
hún eftir nokkurra andartaka
þögn. Útskýrði ekki, hvers vegna
hún héldi það væri honum að
kenna. Hann hugsaði líka sitt, án
þess að skilgreina frekar, hvers
vegna hann héldi, að óhæfnin væri
hennar. Þetta varð þeim raunar
ágreiningsefni, þótt þau deildu
ekki um bað með rökum.
Þau höfðu reynt eins og þau
gátu til þess að eignast barn og
héldu áfram að reyna, notuðu allar
aðferðir, sem þau höfðu heyrt u,m
eða lesið um, að mættu koma að
gagni. En. nei — allt kom fyrir
ekki.
Smátt og smátt veiklaðist von-
in, sem bau höfðu upphaflega átt
Tim að þeim fæddist baro. Þau
hættu að leita eftir nýjum aðferð-
um, enda þótt þau héldu áfram
að gera tiiraunir. En það gerðu
þau ekki af því að þau hefðu svo
sem nokkra von um að eignast
barn. Nei, það var af öðnum ástæð-
um.
Vorið eftir að fimm ára hjúskap
artímabiii þeirra lauk, var óvenju
kalt. Hvort það var af þeirri á-
stæðu eða annarri, þá töluöu þau
um fyrst en ákváðu síðar að eyða
sumarleyfi sínu á Majorka, vinsæl-
asta sumardvalarstað Norðurlanda-
búa. Áður höfðu þau aldrei farið
í svo langt ferðalag, en þeim
fannst þau hafa efni á pví að gera
það einu sinni.
Rétt sem þau höfðu þetta ákveð-
ið, kom babb í bátinn. Systir Línu,
Þórný bóndakona, veiktist al-
varlega, svo að eigi varð hjá því
komizt að hún gengi undir upp-
skurð.
Það var enginn hægðarleikur fyr
ir Sigmund bónda, mág hennar, að
standa einn uppi með þrjú ung
börn — og það yfir háheyskapar-
tímann. Hann reyndi allt sem hon-
um hugkvæmdist til þess að út-
vega sér kvenmannshjálp. En það
bar ekki árangur, hvergi kven-
mann að fá. Síðast kom honum til
hugar að fJýja á náðir Línu mág-
konu sinnar. En það væri sjálf-
sagt til of mikils mælzt, hugsaði
hann. Hún yrði þá að eyða öllu
sumarleyfi sínu í betta og hrykki
víst ökki til. Nei, það var sjálf-
sagt vonlaust, auk þess ekki víst
að hún gæti undir neinum kring-
umstæðum fengið sig lausa
úr bankanum. — Samt fór svo, að
Sigmundur hafði sig upp í að fara
fram á þetta við mágkonu sína.
Það hefði hann ekki gert, ef hon-
um hefði verið kunnugt um fyrir-
hugaða ferð þeirra, því að Sigmund
ur var tiLlitssamur maður.
En einstaka sinnum, þvlí miður
aðeins einstaka sinnum, reynist
fólk eðallyndara en hægt er að
búast við — já, jafnvel eðallynd-
ara en hægt er með sanngirni að
ætlast til ai þvi.
Lína tók þá ákvörðun að hlaupa
undir bagga með systur sinni og
mági og ganga börnunum þeirra
í móðurstað, meðan móðir þeirra
þyrfti að dvelja í sjúkrahúsi. Hún
FriSjón Stefánsson
auðsýndi með bessu mikla fórn-
fýsi, það var óumdeilanlegt, því að
sjálfsögðu hlaut Majorka-ferðin að
vera henni mikil freisting.
Gera verður ráð fyrir, að Þor-
valdi manui hennar hafi sem öðr-
um fundizt þetta mjög fallega gert
af konu sinni. Allt um það var
hann ekki ánægður með ákvörðun
hennar. Hann hafði mikið yndi af
ferðalögum og hlakkaði mjög til
Majorka-ferðarinnar
En hann gæti nú farið án henn-
ar, áleit Lína og nánir kunningj-
ar þeirra, sem vissu um málavexti.
Nei, hann viidi það ekki.
En ef — ja, hann væri að sjálf-
sögðu ekki skyldugur til þess —
en að eyðu sumarfríi sínu í hinni
fögru sveit ásamt konu sinni á
heimili sviia síns?
Nei, hann vildi það ekki.
Endirinn varð sá að hann tók
sig til og iagði land undir fót á-
samt gömlum skólabróður á ann-
að landshorn, þar sem gott var um
silungsveiði. Þarna eyddu þeir öllu
sumarleyfi sínu við veiðar. Þeir
veiddu heilmikið, náðu jafnvel í
einhverja Laxa. — Og hver sem
nú ástæðan hefur verið, þá heim-
sótti hann aidrei konu sína, þá þrjá
mánuði, sem hún var á heimii,
systur sinnar og mágs. Það var að
vísu skrambi langt, en hefði þó
verið kleift að komast fram og til
baka um helgar.
En sem sagt, hann gerði það
ekki.
Nú er að segja frá Línu, eigin-
konu hins fengsæla veiðimanns.
Hún fór samdægurs honurn, því
að sumanleyfi þeirra stóðu
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAF
581