Tíminn Sunnudagsblað - 10.11.1968, Blaðsíða 22

mætti, að menn skuli leitast við að
undirstrika hið fíngerða viðkvæmn
islega í útliti sínu. Af alls konar
' hegðunarrannsóknum er ljóst, að
: umhverfið hefur mikil áhrif á ein-
. staklinginn.
Maður, sem virðist harður og
kappsfullur, verður oft álitinn
vera þannig, þótt svipurinn sé
^upphaflega aðeins gríma til að
dylja hik og meyrlyndi. Með tím-
þetta. Ég sagði eins og satt var, að
ég hefði skrifað það eitt um Borg-
arfjörð, er honum væri til sóma
og sjaldhafnar, og auðvitað ekki
undan skilið fallega steina. Af,tur
á móti væri það á valdi landeig-
enda að verja lönd sín ágangi. Hef
ég bæði rætt um það við þá og
ritað um pað, að þeir ættu ekki
að þola bótalaust, að fólk æddi
eins og stóð um lönd þeirra leyfis-
laust. Vandinn er ekki annar en
sá að skrifa upp bíla þeirra, sem
þannig haga sér, eða sitja fyrir
þeim. Er þá auðgert upp við þessa
náunga. Annað mál er það, hvort
landeigendur vilja leyfa fólki grjót
tínslu gegn gjaldi. Þó eru þeir
staðir í Borgarfirði, sem ekki ætti
að þurrausa.
Þeir tímar geta komið, að ekki
verði minni arður af grjóti en sauð
fé, sem elta þarf frá Ósafjöllum til
Bjólfs við Seyðisfjörð
Ég get ekki stillt mig um að
geta forláta hænu, sem ég sá á
Borg í Njarðvík. Sagan er sú, að
árið 1964 fékk húsfreyjan þar
tuttugu hænuunga, sólarhrings
gamla, sunnan úr Mosfellssveit.
Allt gekk vel í fyrstu, en svo fóru
hundarnir að leggjast á ungana,
og loks var ekki nema einn eftir.
Hann stóð si^ eins og hetja, neit-
aði að láta varga drepa sig, óx
og dafnaði og varð að myndar-
legri hænu, sem fór að verpa upp
á sitt eindæmi. Síðan hefur varp
þessarar hænu aldrei brugðizt, og
eru egg hennár tiltakanlega stór.
Frá 26. marz til ársloka urðu egg
in hundrað fimmtíu og fimm að
tölu. Frá 20. febrúar síðastliðinn
vetur til júlíloka í sumar verpti
hún hundrað og tuttugu eggjum.
Hæna þessi er mjög virðuleg i
fasi, göngulagið tígulegt og augna-
ráðið rannsakandi. Þegar- galað
anum á hann á hættu að festast
í þessu fari.
Maður, sem þorir að vera mild-
ur á svip, kallar fram mildar til-
finningar hjá öðrum og fær þann-
ig hjálp umhverfisins til að vera
þjáll, hlýr og opinn.
— Fegurð innan frá. Þessi orð
hafa lengi verið boðorð konunnar.
Látum þau sömuleiðis vera boð-
orð mannsins.
var, yppti hún sér aðeins til, eins
og hún væri að afþakka þess kon-
ar hljóð. Hún hefur afþiljað einka
herbergi í fjósi, mjög snoturt, og
birtu næga. Líkast til er þetta
eina hænan hérlendis, sem lifir
nunnulífi í þvílíku klaustri og
verpir þó.
Ég minnist sjáldan á búskap,
kal og gróður, því að- það er fyr-
ir utan mitt hugskot eins og mað-
urinn sagði. Samt sperrti ég eyr-
un ofurlítið, þegar ég heyrði
minnzt á slíkt austur þar. Hug-
boð og tilviljun þykja mörgum
lítils virði, þótt oft hafi reynzt lyk-
ill að miklum uppgötvunum. Það
verður að segjast sem satt er, að
mér hefur öðrum þræði blöskrað
hin mikla ræktun í landinu, en
að hinu leytinu skammazt mín
fyrir þær hugsanir. Þessi mótmæli
innra með mér byggðust á því, að
ég trúði því ekki, að við gætum
veitt þessari ræktun það, sem hún
þarfnaðist. Jörðin er gjöful, en ef
hún er svelt, fer henni eins og illa
fóðruðum fénaði, sem verður af-
urðarýr eða fellur beinlínis úr hor.
Þetta fannst mér koma á dag-
inn, þegar hið margumtalaða kal
fór að verða landlægt. En forráða-
mennirnir börðu í brestina, enda
vill það óf oft gerast, að mistök-
in eru gerð að trúaratriði.
Aftur á móti hef ég utan við
alla búskaparþanka haft tröllatrú
á blánum í Hjaltastaðarþinghá og
Blautumýri í Jökulsárhlíð. Nú er
líka farið að gefa þeim gaum. Þeg-
ar sýnt þótti undanfarin ár, að
Lausn
37. krossgátu
vart sæist strá í túni sums staðar,
var hafizt handa um framræslu
blánna á þann hátt, að maðurinn
hafi á valdi sínu, hvort þar stend-
ur vatn eða þær eru þurrar. Þetta
er nú vin, sem bjargar mörgum.
Ég held, að áburðarverksmiðj-
an okkar sé einn þistillinn á akri
mistaka, sem víðlendur er í landi
okkar, og það væri eftir öðru að
taka kjarnann í tölu helgra dóma.
Þessi verksmiðjugerð mun nú
hvergi þekkjast í heiminum, enda
var verksmiðjan í Gufunesi byggð
með það fyrir augum, að henni
mætti breyta 1 sprengiefnaverk-
smiðju. Sagt hefur verið, og trú-
lega með sannindum, að leyfi hafi
því aðeins fengizt til þe'ss að reisa
hana, að unt væri að breyta henni
á skammri stundu í hergagnaverk-
smiðju. Hún hefur þá líka verið
markmiði sínu trú, að manni skilst,
því að í oftrú á hana hafa bænd-
ur ræktað landið í rúst.
Bændur þyrftu að eignast þann
Móses, sem leiddi þá út úr eyði-
mörkinni, en þó ekki síður Jósúa,
sem fylkti þeim til syngjandi
göngu í kringum múra Jeríkóborg
ar.
Engan heyrði ég í ferð minni
mæla ríkisstjórninni bót, en einn
maður líkti henni við áburðar-
verksmiðjuna. Allt átti að ganga
út á frelsi — frelsi til þess að
flytja inn allan djöfulinn — og
fólkið hvatt til þess að kaupa all-
an andskotann. Og nú er svo kom-
ið, að jafnvel þeir, sem áttu að
frelsast, því að slíkt átti ekki að
koma yfir alla, veina með þeim
voðaiegu skrækjum, að henda
mætti öllum þokulúðrum lands-
ins út í hafsauga.
nm. •v \ \ E \ F \
u N a fl R ý
b M ft G N Ú s
\ S E S \ K
(\ fl R \ /t ]
* K \ S T o P P
h V' fí L fí \ S I \
\ \
E \ £ \ fí L F s K £ T \ E
\ I L L r \ S E L p i R \ N, S I
R fi N N 5 fí K ft \ \ R y K K
\ £j S fí G L \ I N fí U \ T 6 fí
\ R fí \ R f o \ 5 r fí U R p
R fi' Ð V fl N p fí \ \ a M M fl \ \ S
\ o \ fí Jl G £ R fl > B B R T
\ 6 £ P 0 U R \ s s \ \ o P N U
\ fí T \ fl R \ V R fí K n o fl L
\ 5 \ I V \ Æ R \ U u \ . L £" K
5 <r P L H ú 5 \ Ó L K £ L D u
\ u M J L i T N I N T \ D R
s \ M fi n F R £ D \ fl B H R
D £ s £ ■B € ■R fl' u JE> u R
I leit að austfirzku eðalgrjóti —
Framhald af 898. síðu.
910
T I M 1 N N - SUNNUDAGSBLAÐ