Tíminn Sunnudagsblað - 02.02.1969, Síða 3

Kanrrski er fílamóðirin umhyggjusömust og blíSust allra
góðra mæðra. Hún þvær afkvæmi sitt, gælir við það með
rananum, ýtir á eftir því, þegar upp brekkur er að
fara, og fylgir hverju fótmáli þess, þegar farið er
yfir breið fljót. Af bónda sínum fær hún ekki liðsinni
við barnauppeldið.
Filahjörð er venjulega hópur ættingja. Kvendýrin og
ungviðið heldur sig saman, en karldýrin slangra í kring.
Kvendýrin bera ekki einungis umhyggju fyrir sínum
börnum, heldur öllu ungviði, sem hjálpar þarfnast. Um
burðinn slá þau, er heH eru, hring um dýr, sem er
að fæða.
Filar geta synt klukkustundum
saman. Kvendýrin veita því ung
viðl, sem orkuminnst er, liðsinni
í slikum svaðilförum — fleyta
sér nær því.
Gömul karldýr eru oft einþykk
og geðstirð. Ungur sonur, sem
bregður á leik við aldraðan föð
ur, getur fengið ónotalegan löðr
ung að launum.
Um fengitímann gerast fílar,
sem áður fóru einförum, ákafir
og elskufullir biðlar. Þegar ástir
takast, flétta dýrln saman rana
sina.
Vikið var að fæðingarhjálp fíl
anna. Hennar er ekki sízt þörf
vegna gamma, sem geta verið
áleitnir. Þegar litill fill fæðist,
eru ótal ranar á lofti að styðja
hann og kara.
Meðal fíla er þess dæml, líkt
og hjá hvölum, að heilbrigð dýr
veiti særðum liðsinni. Búandkarl
í Kongó særði fil, sem gert hafði
usla á ekru hans, skotsári. Þrír
fílar reyndu að hjálpa honum.
fli J
Fítarnir lyftu þelm, sem særður
var, með rönunum, létu hann
ganga á milli sín og studdu hann
þannig brott inn í frumskóglnn.
Maðurinn, sem sært hafði dýrið,
horfði agndofa á.
T t M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
75