Tíminn Sunnudagsblað - 02.02.1969, Síða 4

Framkvæmdastjóri Norræna hússins ritaði nýlega greinar í Samvinnuna og Stúd-
entablaðið, þar sem hann undraðist, hve tannkrem og ýmsar bætiefnaríkar matvör-
ur, hollar börnum, virtust hátollaðar.
Við hugsuðum eins og skessan forðum: „Varla ertu einn í ráðum karl, karl,“ og
við rannsókn kom í ljós, að frú hans, Ásta Eskland, er enginn auli. Hún trúir því,
að hægt sé að breyta hlutunum. Og ekki bara tollalöggjöf, einnig hinum ósam-
ræmda skólatíma barna og mörgu fleira. En það kostar stamstillt átak kvenna —
og aukna þátttöku þeirra í félagsmálum. Hún spyr:
„AF HVERJU SITJID ÞID BARA
OG DREKKID KAFFI ?"
Ása Eskeland hendist inn í stof-
<una og gæti verið að koma frá
sjdskíðakeppni á azúrbláum öld-
um Miðjarðarhafs, svo sólhrún og
kvik er hún. En það er þá bara
Vatnsmýrarsólin, sem hefur skin-
ið á ha.na í sumar, eða svo sver
hún og sárt við leggur. Hún seg-
ist hafa legið daglega sunnan
umdir Norrænum Húsvegg í sum-
ar, meðan hún beið eftir, að son-
ur þeirra hjóna fæddist. Umget-
inn snáði er nú orðinn eitthvað
um fjögra mánaða gamaU og sef-
ur vært úti í vagni sínum. Þegar
hann er vakandi, má stundum sjá
hann í fangi föður síns inni á
sjálfri skrifstofunni. Þá verða ís-
lenzkir karlmenn steinhissa, jafn-
vel stórgáfuð eintök.
„Getur nokkuð gott komið frá
Nazaret?“ var einu sinni spurt, og
í sama tón má stundum heyra:
„Hvað höfum við af Skandínövum
að læra? Norðmenn, það eru tóm-
ir heilagsandahopparar og þröng-
sýnispú'kar."
Nú þori ég ekkert um það að
segja, hversu dæmigerð Ása Eske-
iand er fyrir sínar landskonur.
76
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ