Tíminn Sunnudagsblað - 21.11.1971, Blaðsíða 10
ura til fjallgöngu, en Reynir var
í stígvélum með hrjúfu mynztri.
Þegar við vorum að komast upp í
skarðið, sem er á milli Súlnanna,
rákumst við á hindrun, sem að
mínum dómi var mesta torfæran á
allri leiðinni. Um það hil fjögurra
metra hár klettur lokaði þarna upp
gönguleiðinni. Öll sund virtust lok-
uð.
Þarna stóðum við nú í snar-
bröttu gilinu og hvergi festu að fá,
því að í klettinum var haldlítið
berg, sem molnaði, ef reynt var að
ná þar handfestu. „Hver andskot-
inn?“ varð Reyni að orði — „held-
urðu, að við förum að gefast upp
hér, næstum komnir upp?“ „Næst-
um komnir!“ stundi ég og renndi
augum upp í klettana fyrir ofan.
En Reynir raulaði bara lag fyrir
munni sér og fór með mestu varúð
að ryðja burt lausum bergmulningi
og gera sér spor í klettinn.
Reynir hafði borið myndavélina,
svo að mér veittist léttara að klífa
fjallið, en nú gat hann ekki leng-
ur haft hana meðferðis. Hann lagði
hana þess vegna á syllu fyrir of-
an sig, og ætluðum við að taka
hana, þegar við kæmumst upp
klettinn.
Að síðustu tókst okkur að kom-
ast upp, en rúman hálftíma vorum
við að yfirstíga þessa fáu metra.
Og nú var orðið stutt upp í skarð-
ið, og þaðan var hið stórkostlegasta
útsýni.
En nú varð Reynir endilega að
bregða sér í eina rákina „svona í
gamni“, til þess að huga þar að
fýlseggjum. Ég beið á meðan,
skjálfandi af hræðslu, því að ég
hélt, að hann myndi hrapa. En
Reynir hefur komizt í krappari
dans. Að minnsta kosti held ég, að
það sé enginn leikur að flækjast
í klettum í tíu klukkustundir með
sjötíu fýlsegg í peysunni sinni eins
og Reynir hafði gert fáum dögum
áður en við fórum í þessa ferð.
Úr skarðinu héldum við vestur
klettarákirnar, og alltaf gátum við
mjakað okkur hærra með því að
klífa stalla og stökkva milli snasa.
En nú brá svo við, að ég fékk
óskaplegan höfuðverk, og hefur
því líklega valdið áköf eftirvænt-
ing mín og óvissa um það, hvort
við kæmumst upp á tindinn. Geng-
um við hringinn móti sólu og kom-
um loks að urð, þar sem klettur
hafði hrunið fram, auðsjáanlega
Framhald á 886. siðu.
874
1 i m i n n
SUNNUDAGSBLAÐ