Tíminn Sunnudagsblað - 30.04.1972, Blaðsíða 4

Þurlöur formaður — teikning Finns
Jónssonar á Kjörseyri.
Og það gerði Þuriður formaður að
sjálfsögðu. A sjónum varð hún að haga
sér sem karlmaður væri, og einhvers
staðar mun svo frá sagt (með leyfi að
segja), að hún hefði með sér á sjóinn
horn mikið, haganlega til sniðið, er
hún brá á réttan stað, er með þurfti,
svo að hún gæti kastað af sér vatni á
þann hátt, er bezt hentaði. Þegar fram
i sótti, fór hún einnig að ganga i karl-
mannsfötum og með karlmannshatt á
þurru landi og sækja mannfundi þann-
ig búinjafnvel i lafafrakka og
pipuhatt, þegar hún hafði mikið við.
Það jók enn frægð Þuriöar, að það
var hún, sem veitti þvi athygli eftir
Kambsránið, að i steðja Jóns Geir-
mundssonar, eins Kambsránsmanna,
var meitilspor, og merki þess fann hún
siðan á járnteini, er ránsmennirnir
höfðu gleymt á Kambi, er þeir fóru
þaðan brott eftir ránið.
Sagan segir, að Þuriður hafi verið
fljóthuga, skaprik og einörð. Henni var
ekki gefið um að láta menn „myrða
fyrir sér timann” eins og hún komst að
orði. Þegar henni var boðið kaffi á
Litla-Hrauni hjá Þórði sýslumanni
Guðmundssyni, voru svörin afdráttar-
laus: „Heitt, fljótt, sterkt, litið”. Fyr-
irmælin voru skýr, þótt ekki væri
mælgin.
Þessi snakaralegi kvenmaður hafði
tæpast skap til þess að byggja eina
sæng með karlmanni, þótt tilraunir
gerði hún i þá átt. Snemma á ævi fór
hún til bús með skaftfellskum manni i
Laugarnesi við Reykjavik, en frá hon-
um gekk hún þegar fimmtán vikur
voru af sumri, þvi að þeim samdi mið-
ur vel. Bar þar meðal annars til, að
maðurinn var drykkfelldur, en Þurið-
ur hafði illan bifur á brennivini. Litlu
siðar tók hún saman við annan mann á
Stokkseyri og átti með honum barn.
Má skjóta þvi hér inn, sem hermt er,
að hún reri hvern dag þann vetur, er
hún gekk með barnið. Ekki vildi Þu-
riður giftast þessum sambýlismanni
sinum fyrr en reynd væri komin á
sambúðina, enda fór svo, að þau skildu
eftir tvö ár.
Loks rak þó að þvi, að hún giftist. Þá
var hún orðin meira en fertug, en
brúðguminn gerði ekki betur en losa
tvitugt. Þó að konan væri orðin þetta
roskin, hafði hún rasað um ráð fram.
Þetta varð stutt gaman, þó að kannski
Þuriðarbúð innan dyra. Meöfram veggjum voru svefnbálkarnir, og sjóklæöin héngu á nöglum f bitum og
sioðum. Skrfnurnar hafa staðiö við stokkinn.
340 Sunnudagsblaö Tímans