Tíminn Sunnudagsblað - 10.03.1973, Síða 18

Skúm
urinn
Þegar maður kemur ak-
andi úr Suðursveitinni og
leggur á sandinn austan
Jökulsár á Breiðamerkur-
sandi, heilsar gunnreifur
flugfugl, og nemi ferða-
maðurinn staðar, til að
mynda hjá sandöldunum,
sem komið hafa undan jökli
á þessari öld, til að hlusta á
Steinþór á Hala, eða ein-
hvern annan fróðan Suður-
sveitung segja frá því, hvar
jökullinn iá á sandinum
fram undir sjó, þegar sögu-
maður mundi fyrst eftir sér
á þessum slóðum, getur
fuglinn gerzt töluvert að-
súgsmikill, einkum ef þetta
er fyrri hluta sumars.
Þessi fugl er skúmurinn,
og þarna er mesta skúma-
byggð — og kannski eina
skúmabyggð á landinu.
Skúmurinn er fallegur fugl á
flugi, svartur undir sól og
himinbláma að sjá, með
hvítum flekkjum á flug-
fjöðrum — skúmóttur. Mað-
ur tekur strax eftir því, hve
lítið hann virðist þurfa að
hreyfa vængina, þegar gola
er af hafi. Hann svífur hátt
og langt, rennir sémjúklega,
og steypir sér ef til vill allt í
einu í boga niður að grand-
lausum ferðamanninum,
sem allra síztá sér loftárásar
von. En sé myndavél á lofti
og ferðamaður ekki of
skjálfhendur af ótta við
fugl á marga lund, til að
mynda virðist hann bæði
félagslyndur og einrænn.
Hann heldur sig á tilteknum
svæðum í sambyggð, en þó
er hann dreifbýlisfugl. Líti
maður yfir sandinn, rísa
þúfur og hrúgöld á stangli
með nokkurri bæjarleið á
milli, og á kollinum situr oft-
ast einn fugl, aldrei tveir
nema þá ef til vill á eggtíð.
Hann virðist ekki hafa getað
lært margbýli af Suðursveit-
ungum. Það er víst fátíð sjón
flugdrekann má ná góðum
myndum um þær mundir
sem skúmurinn vindur sér
við upp aftur úr dýfunni.
Skúmurinn er undarlegur
að sjá nokkra skúma saman
í hóp eða á einni þúfu. En
það er yndi að horfa á skúm-
inn fljúga.— Ljósmyndirnar
tók Gunnl. Tr. Karlsson.
234
Sunnudagsblað Timans
r
i