Tíminn Sunnudagsblað - 28.04.1973, Blaðsíða 18

Hvalneskirkja er fornfræg aö mörgum gó&um hlutum — önnur sóknarkirkja séra
Siguröar Otskálakierks.
Hann hafði verið prestur i 50 ár 18.
september 1881. Hafði hann þá á þess-
um 50 prestþjónustuárum sinum skirt
1438 börn (árið 1882 skirði hann enn
mörg börn og jarðsöng marga), jarð-
sungið 1660 lik, fermt 666 börn, gefið
saman 236 hjón.
Gamlárskvöldið 1881 sendu söfnuðir
hans honum vinsamlegt bréf og færðu
honum gullúr með festi og kapseli.
(Hér er eftirfarandi bætt inn i handrit-
ið: „Árið 1883, áður en Duus kaupmað-
ur i Keflavik sigldi með fólki sinu al-
farið til Kaupmannahafnar, færði
hann (Sigurður) honum (þ.e.. Duus)
frá sér og sóknarmönnum sinum þrjá
kjörgripi, steinhring, silfurdósir og
silfurbúinn staf, og lét séra Sigurður
prenta þakklætisávarp til þeirra i ljóð-
um til útbýtingaO- Bréfið var með
nærfellt 100 undirrituðum nöfnum úr
öllum þrem sóknum. Bréfið sýnir
hversu vinsæll séra Sigurður var og
mikils metinn af sóknarmönnum sin-
um, og set ég það þvi hér: „Söfnuður
yðar minnist þess, herra prestur, að
nú er hálf öld liðin siðan þér frömduð
fýrst guðsþjónustu i þessu prestakalli.
Þér hafið þannig, sem fágætt mun
vera, eigi aðeins verið prestur i 50 ár,
heldur þjónað einu og sama kalli alla
tið. Söfnuður yðar minnist þess með
hrærðum hjörtum, og þykir oss skyld-
ust að sýna þess vott, að vér séum þess
minnugir, hve miklu góðu þér hafið
meðal vor til leiðar komið þennan tima
bæði sem sálusorgari og meðlimur
378
sveitarfélagsins, með alúð yðar, ár-
vekni og samvizkusemi, með lagni
viturleik og dugnaði. Vér viljum einnig
sýna þess vott, hversu þér hafið að
verðleikum áunniðyður virðing, ást og
þakklæti allra meðlima safnaðar yðar
og sveitarfélags, með þvi að láta hér
með fylgja tvo gripi, er vér biöjum yð-
ur að þiggja sem sýnilega minning um
tilfinningar sóknarbarna yðar gagn-
vart yður. Um leið og vér þökkum yð-
ur, herra prestur, fyrir hvað þér hafið
verið sóknarbörnum yðar, sveitarfé-
lagi og náungum, biðjum við algóðan
guð að blessa uður og gleðja alla þá
daga, sem þér eigið enn ólifaða, að
blessa elli yðar og gera hana sem
gleðirikasta og ánægjulegasta”.
í bréfi þessu er ekkert oflof. Hann
var bjargvættur sveitarfélagsins, eins
og tekið er fram i bréfinu, gaf stórgjaf-
ir til opinberra stofnana, var gjöfull og
hjálpsamur, eigi einungis við ættmenn
sina, sem hann var ávallt reiðubúinn
til að aðstoða, heldur yfirhöfuð við
fátæklinga og hjálparþurfa. Þannig
gaf hann árið 1868 400 kr. til fátækra
innanhreppsmanna, og landseta sinna.
Margir leituðu trausts og ráða til hans
og mun flestum hafa orðið þaö að
góðu. Barnauppfræðari var hann
ágætur, eins og lika er vottað og viður-
kennt i visitazium prófastanna. Hann
var góður kennimaður, gerði góðar
ræður og bar þær vel og sköruglega
fram, og bera þær ræður hans, sem
prentaðar eru, vott um sterka og
óbifanlega trú og einlæga undirgefni
undir Guðs vilja. Hann var sérlega
skyldurækinn, og er það merki um
skyldrækni hans, að hann messaði oft
sama dag á tveimur kirkjum um há-
tiðir, einkum fyrsta jóladag og nýárs-
dag. Hann hélt 8 sinnum tvær messur á
dag i Kirkjuvogi og á Hvalsnesi, einu
sinni að Útskálum og Kirkjuvogi, einu
sinni að Útskálum og Njarðvik. (Árið
1846 tók hann að sér vetrarlangt og
lengur frameftir Njarðvikursókn til
messugjörða og allrar prestlegrar
þjónustu. Árið 1871 var hann og skip-
aður til að þjóna Grindavikurpresta-
kalli frá þvi um vorið þangað til prest-
ur vigðist þangað um haustið. Hvort
tveggja gerði hann endurgjaldslaust).
Þjóðhátiðarsunnudaginn, 4. ágúst 1874
messaði hann i öllum .rem kirkjum.
Arið 1839 var hann skipaður 1. sættar-
nefndarmaður i 6. sættarnefndarum-
dæmi Gullbringusýslu og gegndi hann
starfinu upp frá þvi, stundum með öðr-
um, en oft einn, þangað til árið 1869, er
sonur hans Helgi var settur honum til
aðstoðar sem sættarnefndarmaður.
Hann hafði alls til meðferðar 333 sátta-
mál (i Þjóðólfi 10. júni þ.á. stendur 350
(misritað fyrir 330) og má af þeirri
tölu sjá, hversu mikill timi hlaut að
ganga til sliks starfa. Árið 1874 varð
hann dannebrogsriddari og sama ár
vann hann fyrir hæstarétti mál, sem
Þorvarður hreppstjóri Olafsson á
Kalastöðum hafði árið 1870 hafi gegn
honum út af giftingu hjóna fyrir 9 ár-
um (1861). Krafði hann séra Sigurð
1600 kr. bóta til Strandarhrepps i
Borgárfjarðarsýslu. Dæmdi héraðs-
dómur og landsyfirréttur séra Sigurð
skyldan til að greiða þessa upphæð, en
hæstiréttur dæmdi hann sýknan til
mikillar gleði fyrir alla vini hans, er
eigi voru samþykkir dómi hinna lægri
dómstóla.
25. dag júni andaðist kona hans eftir
49 ára ástúðlegt hjónaband. Höfðu þau
hjón eignast 9 börn og dóu 6 af þeim i
barnæsku, en þrjú náðu fullorðins-
aldri:
1. Helgi, fæddur 30. mai 1830, býr nú i
Kirkjuvogi, kvæntur Steinunni Vil-
hjálmsdóttur Hákonarsonar i Kirkju-
vogi. Hana hafði bróðir hans séra Sig-
urður átt.
2. Sigurður, fæddur 28. janúar 1843.
Hann útskrifaðist úr Reykjavikur-
skóla 1865, úr prestaskólanum 1867,
andaöist 15. júni 1868, sem áður er
sagt.
3. Ragnheiður Sigriður, fædd 21.
marz 1853, gift Páli kaupmanni
Eggerz 6. janúar 1882, dáin 30. júni
1887.
Eftir að hann hafði afhent aðstoðar-
Flutt á bls. 382
Sunnudagsbiað Tímans