Íslendingaþættir Tímans - 07.09.1968, Blaðsíða 6

eignuðust þau, Sigurð, gjörvuiegan
efnismann., hefur hann stundað
bifreiðaakstur og biMlavirkjun og
nú farmennsku. Þrjú börn hefur
Sigurður eignazt, ágælis og mynd-
ar börn, sem mikið hafa verið í
snertingu við afa sinn og ömmu,
eflaust hefur það létt Skúla stund-
ir því barnabetri mann var vandi
að finna, enda hans skapgerð þann
ig að vilja hlynna að öllu minni
máttar og hjálparþurfi. Reynsla
mín og kynni var þann veg við
Skúla haustið 1924, þegar þau
hjón byrjuðu búskap í Keflavík
keyptu þau lítið hús við Vesturgötu
og bjuggu þar til ársins 1928, er
nýtt hús var byggt á sömu lóð.
Fyrstu árin stundaði Skúli bifreiða
akstur hjá Vegagerð ríkisins sum-
armánuðina, en einnig vann hann
við akstur hjá Bræðslufélagi Kefla
víkur að vetrinum.
Árið 1930 verður breyting á hög
um Skúla, kaupir hsan bifreið.
sem hann flytur á bæði fólk, og
vörur milli Keflavíkur og Reykja-
víkur, og þar með er hafinn sjálf-
stæður atvinnurekstur og fastar
ferðir til höfuðborgarinnar dag
hvern. Þessi farkostur hafði aðeins
sæti fyrir 6 manns, fargjald lækk-
aði Skúli hér á milli úr kr. 3.00
í kr. 2.50 og hélzt það verð til árs-
ins 1938. Þetta var mikil vinna
og miklar kröfur gerðar til þjón-
ustu þessa' starfs, fólkinu var smal
að í bílinn og hverjum einstakl-
ing skilað heim til sín á hverju
kvöldi. Eftir tvö ár stækkaði Skúli
farkost sinn, og er þá hægt að
flytja 10 manns í hverri ferð, og
með næstu bílastækkun var hægt
að flytja 18 manns. Með hagsýni
og dugnaði þróaðist þetta fyrir-
tæki í höndum Skúla. Eftir 12
ár, eða nánar sagt í des. 1942,
seldi Skúli þetta fyrirtæki Kefla-
víkurhreppi og þá voru bifreiðar
orðnar 4 tuttugu og tveggja manna
hver, ekki var ætlunin að hætta
að starfa.
Fljótlega var farið af stað aftur
og Skúli stofnar Fólksbílastöð
Keflavíkur ásamt fleirum og er
þar í stjórn, hann var lengi í
, stjóm þessarar stöðvar, og þar
síðar við akstur á leigubifreið
sinni. En fljótt mun hafa Komið
1 Ijós, að ekki gekk rekstur áætl-
unarbifreiðanna eins vel i hönd-
um hreppsins eins og Skúla, og
var þá leitað til hans að taka við
stjórn fyrirtækisins, og það gerði
hann. Eftir níu mánuði er hann
orðinn forstjóri síns fyrra fyrir-
tækis, vissulega var það metnað-
ur hans að þetta væri hægt að
reka þótt breppseign væri, traust-
inu brást hann ekki, sem til hans
var borið. Þróunin hélt áfram und
ir stjórn hans. Bifreiðum fjölgaði
og þær stækkuðu með árunum,
fleiri bifreiðastjórar, meira starf
og umsvif. Þegar Skúli hættir störf
um fyrir hreppinn eftir 15 ár eða
1955, voru bifreiðarnar orðnar 6
og þeirra stærst 37 farþega. Á
þessum starfsárum Skúla var
byggt myndarlegt hús fyrir af-
greiðslu bifreiðanna og er það
með allra fullkomnustu aðstöðu,
sem hér þekktist af slíku. Seinna
var byggð hæð ofan á þetta hús,
sem nú eru í skrifstofur Kefla-
víkurkaupstaðar. Þessi húsbygging
var Skúla mikið áhugamál að það
kæmi áfram áður en hann hætti
störfum við fyrirtækið. Hann 'var
lengi í stjórn Sérleyfisbifreiða
Keflavíkur, að ég bezt veit, voru-
hans tillögur bornar fram af íhug-
un og drengskap, enda hafði hann
fullt traust samverkamanna sinna
Ég hef stiklað á þvi stærsta um
þessi manndóms- og starfsár Skúia
enda verður þeim gerð fyllri og
gleggri skil af öðrum mér færari.
Mín persónulegu kynni af vini
mínum Skúla Hallssyni eru nokk-
uð löng meira en hálf öld, og
fyrstu kynni mín af honum voru
á þann veg, ég er sendur smali i
sveit í Biskupstungum á tiunda ári
öllum ókunur bæði fólki og ÖU-
um störfum sem viðkoma sveitalífi
átti að fylgja fjárrekstri til fjalls
um vorið minn karl ekki stór þá
stundina, sennilega hafa kindurnar
rekið mig meira, en ég þær, eftir
þessu hefur Skúli tekið, kom til
mín huggaði mig með mildi og
festu, traustið sem ég fékk frá hon
um hefur enzt mér alla okkar sam
veru, enda hafa leiðir okkar legið
mikið saman síðan, vepð s*man
við sveitarstörf, vegavinnu og
fleira. Þegar við hjónin byrjuðu bú
skap fluttum við til Keflavíkur i
leiguhúsnæði til Skúla og Ásdísar
höfðum við þar húsnæði í þrjú ár,
og minnumst við þar margra góðra
stunda í því sambýli, og erum i
nágrenni við þau í næstu 20 ár,
dagleg umgengni milli heimilanna
og féll aldrei skuggi á öll árin.
Vorum við hjá þeim hjónum á að-
fangadagskvöld Jóla þar til þaif
fluttu í annan bæjarhluta, þessar
stuadir vil’ég þakka þeim hjónum
i
báðum og ekki sizt velvild til
drengjanna minna. Ekki var Skúll
skólagenginn enda ekki haft að-
stöðu til náms, en hann var mjög
skýr maður, gjörathugull og i-
grundaði máli, flanaði ekki að
neinu, bókamaður mikill, las til
þess síðasta sér til fróðleiks og á-
nægju bæði bundið og Óbundið
mál, sérstaklega var hann hrifinn
af ferskeytlum, sem vel voru
kveðnar. Mér var oft óskiljanlegt
hváð hann var oft fljótur að læra
það sem hreif hug hans, enda
staka til reiðu þar sem við átti.
Skúli var mjög góður og skemmti-
legur heimilisfaðir og naut þess
aðbúnaðar, sem hans ágæta kona
Ásdis bjó honum og börnunum,
heimilið alltaf til fyrirmyndar frá
fyrstu tíð, gestrisni og glaðværð
var ríkjandi á heimilinu nóg um-
talsefni bækur vísa gamlar endur-
minningar, enda stóð heimilið sam
an af sterkum stoðum af þeim
hjónum, samtök og gagnkvæmur
skilningur til lífsviðhorfanna.
Minnzt hef ég áður veikinda Skúla
og voru þau orðin erfið síðustu ár-
in og stundirnar þá var hann líka
studdur af konu sinni af fórnfýsi
og sérstakri umönnun. Skúli Halls
son var glæsi- og snyrtimenni
í sjón, æfði íþróttir á yngri árum
fékk þar af styrk og þrótt, enda
framkoman óþvinguð og einarðleg.
Sumum sem ekki þekktu Skúla
fannst hann geta orðið hvassyrtur
og jafnvel óvæginn, en engan
skyldi undra sá maður sem ber á-
byrgð á lífsafkomu sinni um síð-
ustu aldamót, ungmenni að aldri
þyrfti að eiga eitthvað hjá sjálfum
sér ef ekki átti að verða undir í
baráttunni, ég held hann hafi ekki
viljað beita aðra órétti en sínum
málum hélt hann fram með ein-
urð og festu, en alltaf reiðubúinn
að það réði málum sem sannara
væri. Annars get ég lýst því hug
arfari, sera ég þekki bezt hjá Skúla
með smáatviki, ég átti að fóstra
eldri drenginn minn. Eitthvað lá
illa á honum þegar Skúli kom inn
til okkar, bregður Skúli sér þá í
helstlíki, og segir: komdu á bak vin
ur, þar með var drengurinn bú-
inn að taka gleði sína, þetta var
hans eðli að eyða hryggð þess
smáa. Hestamaður var Skúli og átti
góðhesta meðan hann var i sveit-
inni, og man ég margar gleðistund
ir, sem við áttum á hestum og
skemmtum okkur saman, en alltaf
var Skúli hættur leiknum þá
6
ISLENDINGAÞÆTTIR