Íslendingaþættir Tímans - 07.09.1968, Blaðsíða 23
Svanberg
Pálsson
Siglufirði
Fæddur 26.9. 1919.
Dáinn 9.7. 1968.
Farinn, horfinn, frændi og vinur
falla táir, og hjartað stynur
ávallt þegar yfir dynur
ástvinurinn horfinn skjótt
dagur snýst í dimima nótt.
Man ég Ijúfu æskuárin
aldrei hrundu sorgartárin.
Engin blæddu svöðusárin
sólin skein um hæð og mó
i ungum hjörtum æskan bjó.
Æskan hvarf og árin liðu
okkar þroskastörfin biðu
brátt þér reynslusárin sviðu.
Sólin hvarf á bak við ský
og þrautabyrðin þung sem blý.
Löng og sár var sjúkdóms-
gangan
sælt var því um vordag langan
þegar blærinn blóma angan
breiddi yfir daii og fjöll
að liðin var þín ævi öll.
Hvíldu nú í kyrrð og næði
þó konu og vinum sárin blæði
legg ég þetta litla kvæði
sem liljukrans á beðinn þinn,
far vel kæri frændi minn.
Kveðja fró
Antoni Sigurbjörnssyni.
Björn Einarsson
Neistastöðum
26. 5 1902 — 8. 3. 1968.
Hann, sem yfir alUa ævi rjrður
einnig þekkir hag og kringumstæður
hefir komið hér.
Kvatt t'l fylgdar einn af okkar mönnnm
ættföður og hlífiskjöld með grönnum
haft á heim með sér.
Vantar nú í vaskra bænda röðum
vininn okkar: Björn á Neistastöðum
fyrir skildi skarð.
Hiklaus gekk til verks og vanda leysti
viðu alla góðum stoðum treysti
um sinn ættargarð.
Starfs af akri bjóst til brýnnar ferðar
beið ei þess að félli á þreyttar herðar
gleymska og hlímkalt haust.
Góðs manns ævi aldrei nemur staðar
áfram lífið sér um farveg hraðar
lætur ekkert laust.
Þekkti mun á myrkum degi og Ijósum
maður sem ei alltaf gekk á rósum
um sitt æviskeið.
Miðlaði öðrum gleði, harm sinn hýsti
hvar sem færi gafst til vegar lýsti,
benti barni leið.
Hljóðlát sorg um hugans farveg streymir,
ung eru afabörn.
Áfram streymir lífsins mikla móða
minningar um allt h'ð liðna og góða
nefna nafn þitt: Björn.
Það skín aftur árdagssól I heiði
— yrkir lífið skógarblöð á meiði —
geislum stráir geim.
Fæðist einn og annar líf'ð kveður
ást og guðstrú sigra harmaveður.
Heiman farið heim.
Hér skal cigi rætt um rúmið auða.
Rökum beitt um tilgang lífs og dauða
— skyggni óljóst er.
Næmum fingrum strjúkum kveðjustrenginn
stöndum þögul, hörmum liðsmann genginn.
Þökkum samfylgd þér.
Arnþór Árnason frá Garði
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
23