Íslendingaþættir Tímans - 24.01.1969, Blaðsíða 9

HALLA EINARSDÓTTIR
pædd 4. júlí 1914.
öáin 24. nóvember 1968.
^að kemur stundum fyrlr í lífi
^fekair mannanna barna, að okkur
®kortiir orð til að þakka samferða-
fólki, ástvini eða vitium, sem
overfa okkar jarðnesku srjónum
^-yndilega og óvænt, — hugljúf og
onietanleg kynni jarðHfsins. Þá flýj
óoi við til þagnarinnar, — öll orð
v|fðast óþörf. Við sendum þessum
vinl okkar helgustu hugsanir í
Þösuili bæn og þökk. Máttur bæn
arinnar er meiri en margur hygg-
Ur og okkur finnst sem ómótstæði-
Jogur kraftur beri hlýhug Okkar og
Pakklæti áleiðis til hins rétta að-
Ha.
Halla Einarsdóttir, ólst upp hjá
jnóður sinni Guðbjörgu Magnús-
oóttur, fyrst framan af ævi. Síðar
8‘ftist Guðbjörg, Pétri Sigurðssyni
* holungavík, sem var ekkjumað-
Ur- Hún tók að sér barnahópinn,
°g ailir sem þekkja hana vita að
Pptri móður hefðu þau vart fengið.
Halla minntist oft þessara elsku-
Iegu systkyna sem hún ólst upp
oieð, og sem án efa hafa gert til-
Veru hennar bjartari og hamingju-
nkari.
, Eftirlifandi manni sínum Kristj-
ani Leós, verzlunarmanni, giftist
Halla 1938 og reistu þau bú á ísa-
Hrði. Syni eignuðust þau tvo, þá
fvíburabræðurna Leó Geir jarðfræð
lng og Kristján Pétur, bygginga-
Verkfræðing. Þeir ólust upp við ást
unvhyggju foreldranna í rikum
jbaeli og launuðu þeim með af-
ourða árangri í náml. Kristján Péc-
Ur- er nú búsettur í Noregi, kvænt
Ur norskri stúlku og eiga þau ung-
an son. En Leó Geir, starfar við
raunvísindadeild Háskóla Íslands.
Halla átti drjúg ítök í félagsstarf-
Senii kvenna hér í bæ. Hún var í
sfjórn Hlífar árum saman og oft
fulltrúi á fundum Sambands vest-
f‘irzkra kvenna, og um skeið í vara-
sfjórn þess. Varaformaður í orlofs
nefnd Isafjarðar og innDjúps, var
huji og. — Halla var gáifiuð kona
sem skyldi til fuls hin ýmsu vanda
íslendingaþættir
mál lífsins. Hlýjan í viðmóti henn-
ar og framkomu bar vott um innri
þroska, sem sumir öðlast á langri
ævi, en öðrum er meðfætt. Hún gat
einnig verið með afbrigðum orð-
heppin i vinahópi, og komið öllum
í gott skap með sínum meinlausu
athugasemdum.
Þú hélzt á hafið breiða,
þín hönd var styrk sem fyrr.
Mót stríði stormaleiða
þú stýrðir góðan byr.
Svo heyrðist kallið: „Kom til
mín.“
Þig Kristur tók til sín.
Þó brimsins öldur brotni,
þig ber til sólarlands.
Þar dvelur þú hjá Drottnl
í dýrð og friði hans. •
Nú fyrir allt við þökkum þér,
þú ert ei lengur hér.
Góði vinur. Þú varst okkur kær
þó að viðkynningin væri ekki
löng. Þú komst hingað til Djúpa-
Ég átti því láni að fagna að
kynnast Höllu og fjölskyldu henn-
ar sérlega vel. Fyrstu kynni okkar
urðu þegar við bjuggum á Hlíðaj
vegi 3. Það vakti athygli mína þá
þegar, hve sannur heimilisfriðu-r
ríkti á því heimili. Birta og yluir
streymdi á móti manni svo álþreif-
anlega að það var eins og að anda
að sér hlýju vorlofti.
Haustið 1961 leigðum við stofu
hjá þeim hjónum, og vakti fyrir
mór að gera tilraun tiil smá iðn-
aðar í vefnaði, þar sem húsmæður
gætu lagt sinn skerf að mörkum
með því að vinna tíma úr degi. Ég
minntist á þetta við þau Höllu og
Kristján, sem þegar hvöttu mig, og
hefur Halla síðan verið Vefstofunni
ómetanleg stoð. Það kom í ljós,
fyrir utan fjölhæfni hennar á öðr-
um sviðum, að vefnaður lék í hönd
um hennar. Og þar eð smekkvisi
og vandvirkni fylgdust að, var hún
ein af mínum traustustu og beztu
vefurum.
Ég þakka þér Halla mín fyrir
hönd fjölskyldu minnar og annara
sem að fyrirtækinu standa, þau
vogs er þú réðist sem matsveinn
á m/b Sunnutind. Þá kynntumst
við þér fyrst,. Nokkur ár lágu leið-
ir okkar saman. Alltaf var gaman
er þú komast til okkar, því þér
fylgdi ætíð gleði.
Svo fórstu burt. En alltaf fenj*
um við þó einhverjar fréttir af þér,
þó að langt væri á milli. En svo
kom sorgarfréttin. Við spurðum:
„Fáum við þá aldrei að hitta þig
aftur?“ Það er ekki alltaf gott að
trúa því að vinur sé horfinn. Nú
þökkum við þér fyfir góð kynni
og víð viljum biðja guð að blessa
ástvini þína.
Á.S. Djúpavogi.
9
Einar Þorfinnur Magnússon
skipverji á m.b. Þráni NK 70