Íslendingaþættir Tímans - 30.01.1970, Blaðsíða 6

/
MINNING
HJÓNIN FRÁ BREKKU,
Jón Bergvinsson og
Margrét Sigurtryggvadóttir
— Þessi minningarorð um Jón
í Brekku, hafa legið í skrifborðs-
skúffu um árabO. Kona hans, Mar-
grét Sigurtryggvadóttir, lézt á síð
ast liðnu ári. Ég hafði helgað þeim
smáþætti, hvoru um sig, og þyk
ir mér nú hlýða að þeir fylgist að.
Þ.G.
Jón Bergvinsson, fyrrum bónái
í Brekku í Aðaldal,
Hann andaðist í Fjórðungssjúkra
húsinu á Akureyri 19. maí s.l. eftir
örðuga sjúkdómslegu.
Jan fæddist að Húsabakka í Aðal-
dal 23. janúar 1886, sonur hjón-
anna Elínborgar Jónsdóttur og
Bergvins Þórðarsonar, en þar
bjuggu þau þá.
Jón var ungur er faðir hans tók
þann sjúkdóm, er þjiáði hann síð
ustu æviárin. Varð sonurinn þá
fyrirvinna hjá móður sinni og
reyndi því snemma á þrek og kjark
drengsins. Árið 1918 kvongaðist
Jón Margréti Sigurtryggvad. frá
Litlu-Völlum í Bárðardal. Bjuggu
þau þar síðan allan sinn búskap.
Nú býr í Brekku Yngvi Karl son-
ur þeirra og kona hans, Valfríð-
ur Hermannsdóttir. Jóni í Brekku
kynntist ég ekki fyrr en hann var
•kominn á efri ár. Ég átti heima
út við sjóinn, hann nær því innst
í dalnum. Hann var mikið eldri
en ég. Við áttum ekkert saman að
sælda, enda strjálar samgöngup
um sveitina. Ég vissi að bóndinn
í Brekku hét Jón og kona hans
Margrét, hafði heyrt að þau myndu
búa þar við fremur þröngan hag,
eins og margt bændafólk þá —
og þau ættu mörg börn í uppvexti,
Það var almæli að bóndinn Í
Brekku væri mikill afreksmaðuí
viðunandi svör og spurningar þess
líði út í endalausa þagnamótt.
Mun svo oft fara unz ijósið
og hið guðdómlega líf uppgötvast
í eigin hjarta og fólk opnast fyr-
ir dásemdum tilverunnar og get-
ur tekið undir með skáldinu, er
segir:
„Lífsgátan svarar aðeins með
sjálfri sér. Þú verður að sökkva
sjálfum þér niður í djúp hennar
og dvelja þar í vakandi undrun
eins og lítið barn. — Það, sem
mest er um vert, er það, að veg-
ur undrunarinnar er vegurinn til
Guðs.“------
Þennan göfuga veg hygg ég Ást
ríði hafa gengið. Jafnframt námi
sínu og starfi í London var hún
sífellt leitandi að andlegum og list-
rænum verðmætum óg eignaðist
góða vini, er voru henni andlega
skyldir. T.d. tók hún um skeið
þátt í fræðsluflokki, er fjallaði um
heimspeki og andleg mál.
Hún sótti að staðaldri úrvals
hljómleika og átti gott safn klass-
iskra tónverka. Hún var ljóðelsk,
kunni mikið af Ijóðum og las bók-
menntir íslenzkar og erlendar.
Með slíkum menningarverðmæt
6
um auðgaði hún bæði sitt eigið líf
og annarra.
Heim til íslands kom Ástríður
ávallt einu sinni til tvisvaT á ári
hverju, því að foreldrum sínum,
systur sinni, landi sínu og þjóð
inni hún heitt og var bundin
sterkum böndum.
Sumarið 1968 heimsótti ég Ást-
ríði í London og var bróðir minn,
Eiríkur, í fylgd með mér. — Ég
mun aldrei gleyma, hve fallega og
alúðlega hún tók á móti okkur.
En eftirminnilegast er mér
kvöldið, sem við fórum saman í
Festival Hall. Það var draumfag-
urt júníkvöld. Við gengum yfir
Waterloo-brúna upp að hinni glæsi
legu hljómleikahöll. Rúmlega 100
manna hljómsveit lék verk heims-
meistaranna, undir fráþærri stjórn
hljómsveitarstjórans. Úrvals píanó
leikarar komu fram, þar á meðal
Askenazy.
Við vorum öll innilega snortin
af töfrum tónaregnsins. Og Ástríð-
ur var svo létt og hamingjusöm.
Það var sem hin yndislega hljóm-
list og unaður vorkvöldsins lyfti
henni í andlegar hæðir, svo að yf-
irjarðnesk fegurð og gleði geislaði
frá henni.---------
Elsku Addý mín, þannig vil ég
alltaf minnast þín. I Ijóma þessa
júníkvölds vil ég hugsa um þig og
þakka þér fyrir allt.
Harmþrungnum foreldrum þín-
um og systur votta ég bjartanlega
samúð. En ég veit, að í hjarta síntt
og huga fylgja þau þér inn i feg.
urri heim, því að: „HiminvegU
ástin ratar“.
Og nú hefur þú verið leidd inn
í nýja hljómleikahöll — inn í nýj«
an ljósheim og Ijóðheim — inn 1
nýja jólagleði.
Og þangað langar mig að senda
þér 2 erindi eftir Grétar Fells úr
Ijóðinu Jólatrú:
Og jólaklukkur kalla
til kærleiks himinfjalla,
sem bíða, björt og heið,
og eru fyrir alla
hin eina rétta leið.
Að heirns og himna milli
með huga og kærleikssnilli
sé hægt að byggja brú, —
það undur enn ég hylli.
Það er mín jólatrú.
Svava Fells.
fSLENDINGAÞÆTTIR