Íslendingaþættir Tímans - 30.01.1970, Blaðsíða 23

eftirsóttur verkmaður. Stundaði
meir og meir vinnu utan heimilis:
Fór í ver, vann einnig við kola-
raám, sem á árum fyrri styrjaldar-
innar var rekið á Tjörnesi af rik-
inu og fleirum, hirti búpening fyr-
ir bændur o.s. frv. En kom heim
í Kvíslarhól ef á lá þar. Taldi sér
heimili á Kvíslarhóli allt til ársins
1924. Þá fluttist hann til Húsavík-
ur og hefur átt þar heima alla tið
síðan.
Hinn 10. nóvember 1924 kvænt-
ist Hólmgeir, Kristínu Sigurbjarn-
ardóttur. Hún fæddist á Hallbjarn
arstöðum á Tjörnesi 10. nóv. 1903.
Foreldrar hennar voru hjónin:
Una Jónsdóttir Sveinbjarnarsonar
bónda frá Landmótseli í Ljósavatns
hreppi og Sigurbjörn Guðnason
Þorkelssonar Torfasonar frá
Landamóti í Ljósavatnshreppi.
Sigurbjörn og Una bjuggu á
Hallbjarnarstöðum. Ennfremur á
Bangastöðum og Auðbjargarstöð-
um í Kelduhverfi og siðast á Sand-
hólum á Tjörnesi.
Kristín ber nafn ómmu sinn-
ar, konu Guðna, en hún va” al-
systir Sigurbjarnar skáids frð Fóta-
skinni, föður Ja'iobínu Johnson
skáldkonu í Vesturheimi. Góð
frændsemi hefur erið með þeim
Jakobínu og Kristínu og bréfasam-
band.
Fyrstu árin á Húsavík vann
Hólmgeir hvaða vinnu sem gafst,
en hafði þó venjulega aðaltekjur
sínar af sjósókn.
Um skeið átti hann með öðrum
5 lesta vélbát, er nefndur var
Sindri og gerði hann út.
Öðrum þræði stundaði hann ]dfn
an smíðar, bæði trésmíðar og múr-
verk.
Árið 1926 kom hann sér upp
íbúðarhúsi: Dvergasteini (syðsta),
sem nú er nr. 7a við Höfðaveg.
Árið 1938 tók hann próf i múr-
smíði og fékk meistarabréf í þeirri
iðn 12. des. 1938. Hefur hann mik-
ið unnið við byggingarstörf síðan,
ýmist sem yfirsmiður eða á veg-
um annarra svo sem fyrirtækisins
Fjalars h.f. á Húsavík. Komið hef-
ur það fyrir að hann hefur farið
til Reykjavíkur og Suðurnesja til
þyggingarstarfa.
Á Húsavik o/ í sveitum Þingeyj-
arsýslu hefur hann staðið fyrir
byggingum a.m.k 30 íbúðarhúsa
og fjölda peningshúsa. Yfirsmiður
var hann við b.yggingu frystihúss
Fiskiðjusamlags Húsavikur, þegar
það var reist upphafega.
Tún ræktaði Húlmgeir — eins og
fleiri Húsvíkingar —og hafði nokk
urn landbúnað alllengi, kú og sauð
fé. Að landbúnaðmum vann hann
í tómstundum með hjálp fjöl-
skyldu sinnar. Fóðraði hann fén-
að sinn mjög vel — og hafði af
honum góðar afurðir. En langur
varð oft vinnudagur hans vegna bú
skaparins. Nú er hanr, hættur bú-
skapnum fyrir allmörgum árum.
Árið 1951 fluttist Hólmgeir úr
sínu gamla íbúðarhúsi, Dverga-
steini, í nýtt og tízkuiegt íbúðar-
hús, sem hann byggði séi þá: nr.
7 við Stóragarð, — 183 ferm að
flatarmáli, 2 hæðir. Þar býr hann
nú og einnig tengdastmur hans
með sína f jölskyldu.
Hólmgeiri og Kristínu varð
tveggja barna auðið. Börnin eru:
Guðný, fædd 2. nóv. 1926, gift
Guðmundi Sigurjónssyni frá Fiat-
ey, pakkhúsdeildarstjóra hjá Kaup
félagi Þingeyinga. Þau eiga sjö
börn.
Björn, fæddur 25. febrúar J945,
kvæntur Hallfríði Jónasardóttur
frá Öndólfsstöðum í Reykjadal.
Hann stýrir útibúi Kaupfélags
Þingeyinga í Reykjadal. Björn er
stúdent frá Menntaskólanum á Ak
ureyri 1966.
Hjónaband Kristínar og Hólm-
geirs hefur verið ást.uki og sam-
vinna þeirra ug sambúð til fyrir
myndar. Kristín er smekkvís og
ákaflega starfsöm og ráðdeildar-
söm húsmóðir. Hún er mjög fín-
virk á hannyrðir. Heimilið er vel
búið, m. a. er þar vænt heimils-
bókasafn. Gestrisnistaður er þar
mikill, því hjónin eru vinmörg og
veitul. Kristín er annáluð fyrir
smekk og rausn við framreiðsiu
veitinga. Haft er eftir manní frá
Ameríku, sem var leiddur þar til
borðs: „Svona veizluborð ætti að
hafa til sýnis, — frysta það og
geyma. Þetta er á sínu sviði Iista-
verk“.
Þegar gætt er mannkosta Knst-
ínar, verður ekki sagt að Hólmgeir
hafi staðið einn í lífsbaráttunni.
Það verður aldrei fullkomlega skil
greint, hve mikinn hlut góðar kon
ur eiga oft í sigursæld manna
sinna.
Hólmgeii Árnason hefur alla
daga verið viðmót’sléttur, búið yfir
' - ff ' ~~ ’
góðlátlegri kímni, sönghneigður
og fús til glaðværðar. Vinfastur og
traustur félagi, hjálpsamur og
greiðvikinn. Hann er óbrinðull
samvinnumaður og hefur fjölda
ára átt sætj í fulltrúaráði Kaupfé-
lags Þingeyinga. Einnig hefur
hann verið kosinn ti’ þess að
gegna nefndarstörfum fyrir sveit-
arfélagið á Húsavík t.d. lengi í
byggingarnefnd.
Menn eins og hann eru hverri
byggð, sem þeir búa f mikilsvcrð-
ir. Þeir, sem fyrir málefnum
byggðanna standa, ættu sann-
arlega að gera sér grein fyrir því.
Við Hólmgeir höfum frá
bernskudögum lengst af verið ná-
grannar. Aldrei man ég til að í
kekki hafi kastazt okkai í milli.
Veit ég, að það er honum m;kiu
meira að þakka en mér, sem um
tugi ára lagði á hann mikil siöld
til sveitar, — fyrst á Tjörnesi og
síðan á Húsavík. Þesskonar á marg
ur, snnars ágætur maður, erfitt
með að þola.
í vináttu Hólmgeírs og konu
hans við mig og mína, hef ég
sannreynt, bæði á stundum gleði
og sorgar, manngildj þeirra hjóna.
Þessa vináttu verður seint hægt að
fullþakka.
Hólmgeir varð fyrir slysi í bygg
ingarvinnu fyrir nokxrum árum
og hefur endurtekið þjáðst nukið
af þeim sökum og orðið að fara
á sjúkrahús og til sérfræðinga.
En vegna sinnar þolnu og góðu
lundar og björtu lifsviðhorfa hefur
hann borið þetta vel, — og unnið
mikið eftir sem áður
Hólmgeir er mjög nærn þvi að
vera jafnaldri tuttugustu aldar-
innar. Hann er einn þeirra manna,
sem ísland má þakka stakkaskipti
þau, sem það hefur tekið á þess-
ari öld. Hann hefur með áhug.-i sía
um á öflum verðmæta, vinnufjöri,
fjölhæfni og fúsleik til umbóta og
nýbreytni, flýtt fvnr framförum í
húsakosti og aðstöðu til lífsþæg-
inda og hagsbóta á mörgurn svið-
um. En hann hefur ekki i grugg-
ugum leysingaflaumi ildarinn-
ar misst sjónar á fornum dyggð-
um: orðheldni, skyldurækni og
vinfestu.
Ég óska þess, að honum og fólki
hans verði aldurinn og öldin gifta-
rík áfram.
15. jan. 1970.
Karl Kristjánsson
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
23