Íslendingaþættir Tímans - 04.03.1970, Blaðsíða 7

Sigurður Jónsson
frá Brún
Við stönduimst ei örlaga
ógnþrunginn seið,
er æðir sem fijót anilli skara,
því mannsævi hverri er
markað sitt skeið
og myndirnar koma og fara
Við eigum hér skammsetinn
áfangastað,
og aidan úr ströndinni sverfur.
Þann minningin geymir,
sem mannsbragð er að,
en mannleysan gleymist
og hverfur.
'Þú fyrirleizt tízkunnar
formleysurót,
er flöktandi nútímann seiðir,
varst trúr þinni skoðun
og hirtir ei hót
um harðtroðnar alfaraleiðir,
en orðkynngi sagnanna undir
þér við,
þar uppsprettur höfugar sungu,
við stemmunnar þjóðlega
straumþunga nið
og stuðlaberg ísl'enzkrar tungu.
Sú trúin er mamniinum
tormetin gjöf,
er tjáð var í ræðu og letri,
að handan við dauða og
helkalda gröf
sé heimurinn friðsælli og betri.
Ég ætla þú dveljist þó
af og til samt
á íslenzkra fjalldala grundum,
á sporléttum fola, sem
tödtið er tamt,
og taumarnir leika í mundum.
MINNING
Sigfús Stefánsson
Fæddur 28. júlí 1878.
Dáinn 10. nóvember 1969.
Lyngið er fölnað, að
lindinni fjötrar þrengja
og lóukvakið heyrist ei
framar úr mónum.
Úr fjarskanum berast ómar
•lágstilltra strengja
og stöðugt fjölgar þeim blómum,
sem hyljast af snjónum.
Horfinn er vinur, en hugstæðar
minningar geymast
um höfðinglegt svipmót og
eigindir drengsins sanna.
Barstu í fari þann aðal, sem
eigi mun gleymast
í áranna róti og prófraunum
þrauta og anna.
Að mold ertu hníginn, en mann-
dyggð þín fölskvast eigi
né menningararfur sá, er
eftir var skilinn.
Vertu sæll, vinur — það bjarm-
ar af björtum degi
og bregður ljóma á sviðið
við þáttaskilin.
Veturinn hverfur, af lindinni
fjötrar þá falla
og fagrai’ berast raddir úr
litkuðum mónum.
Þá upp verður lokið dyrum
ljósprýddra halla
Og laufið, sem féll í haust kemur
grænt undan snjónum.
Jórunn Ólafsdóttir,
frá Sörlastöðum.
Sipröur Úiafsson, fyrrv. kolakaupmaður
Ég vll með linum þessum minn-
ast Sigurðar Ólafssonar, sem lézt
þann 27. f.m.
Sigurður stofnsetti kolaverzlun
sín síðla sumars árið 1932. Það var
hörð samkeppni í kolaverzlun á
Þessum byrjunarárum Sigurðar.
Smálest af kolum komst niður í
Þrjátíu og þrjár krónur og átti það
Verð að nægja til að koma ný-
græðingum stéttarinnar fyrir katt-
arnef, enda stóð þetta þrjátíu og
Þfiggja króna verð eigi undir nauð-
synlegum rekstrarkostnaði. Þessu
kollegabragði var sér í Iagi stefnt
fSLENDINGAÞÆTTIR
að Sigurði Ólafssyni, því hann var
éUtinn sá stóri þeirra smáu í
þessari fámennu stétt. Sigurður
stóðst þessa þrekraun og varð í
fararbroddi þessarar fámennu stétt
ar aHt þar til hann hætti sinni
kolaverzlun árið 1960, þegar hita-
veitu og oHuupphitun leystu kol-
in af hólmi.
Eftir að Sigurður hætti kola-
verzlun, hóf hann skrifstofustörf
við embætti saksóknara ríkisins,
þar starfaði hann til dauðadags.
Ættir Sigurðar kann ég ekki að
rekja, að öðru leyti en þvi, að Sig-
urður var borinn og barnfæddur
Reykvíkingur og tilheyrði aðli
Reykjavíkur, sem sé Vesturbæjar-
aðHnum.
Að lokum vil ég votta konu
hans, frú Guðrúnu Árnadóttur,
syni þeirra og bróður, svo og öðr-
um ættingjum, mína innilegustu
samúð. Það er huggun harmi gegn,
að með Sigurði er norfinn til feðra
sinna einn af betri sonum Reykja
víkur.
Blessuð sé minning hans.
E. Guðnasom.
7