Íslendingaþættir Tímans - 24.11.1971, Blaðsíða 9

auknu umferðaröryggi í landinu
og mikið hefir lagt af mörkum á
því sviði. Vinir hans og starfsfé-
lagar geyma um hann góðar minn-
ingar.
Sigurjón Sigurðsson.
t.
„Þú varst, góði, hvergi veill né
hálfur,
heill f orði og verki, sannleik
trúr, —
þína götu gekkstu og ruddir
sjálfur,
góður vinum, skjól og
hlífðarmúr.“
Guðmundur GuðmUndsson.
t
Lúður liaustsins hefir verið
þeyttur og boðar komu dauðans í
riki náttúrunnar. Sjá ekki menn-
irnir glögglega eigin sögn í dauða
og lífi náttúrunnar? Haustið flyt-
ur okkur flestum árstíðum betur,
boðskapinn um þá staðreynd, að
enginn ræður sínum næturstaö.
Inn í þennan hinn jarðneska
heim fæðumst við til mismunandi
langrar eða stuttrar dvalar. Jarð-
lífinu lifum við, í gleði og sorg,
meðlæti og mótlæti.
Þessa dagana horfum við á föln-
að blómskrúð og fjúkandi haust-
lauf. Um sálir okkar fer söknuð-
ur.
30. sept. s.l. kvöddum við góðan
vin, góðan samferðarmann, er
stráði ótal geislum á braut sína,
og gaf okkur ótal góðar stundir.
Um hann eigum við bjartar minn-
ingar. Eins og nærri má geta,
verða þau orð. sem hér ritast, eng-
in ævisaga.
Gestur Ólafsson fæddist að Ána-
brekku í Borgarhreppi í Mýrasýslu,
10. júnf 1906. Fósturforeldrar
hans voru þau hjónin, frú Guðlaug
Gísladóttir og Jón Bjarnason
bóndi, síðar að Þrándarstöðum í
Kjós. Frú Guðlaug var mikil ágæt-
iskona, atorka hennar og dugnað-
ur var frábær. Þau hjón voru sam-
hent um að gera bæ sinn vel þokk-
aðan, enda voru þau sérstaklega
vinmörg.
Fyrsta skólaganga Gests var hjá
fósturmóður sinni, sem hann unni
mjög mikið. Gestur var frekar hár
vexti, en vel limaður. Svipur hans
gerðarlegur og festulegur, allur
hinn karlmannlegasti.
Þrátt fyrir erilsamt embætti
sem forstöðumaður Bifreiðaeftir-
lits ríkisins, en við því tók hann
1962, var hann vinsæll og viðræðu
góður. Hann vildi að sérhver færi
feginn af sínum fundi. Gestur var
maður vel gefinn, hann las mikið,
var vel máli farinn, hélt fast við
efni málsins, hélt fast á sinni skoð-
un, en gat orðið þungur í skauti
ef að honum var veitzt. Gestur var
manna gestrisnastur og höfðingi
heim að sækja, glaður og reifur,
allra manna trygglyndastur. Hann
vildi allt fyrir vini sína gera. En
sviðinn var sár, ef þeir brugðust
trausti hans.
Gestur var tvíkvæntur. Böm
hans eru: Jón Már skrifstofumað-
ur hjá Vegamálastjóra og Guðlaug
flugfreyja Gunnarsdóttir, fóstur-
dóttir. Þau hafa nú misst framúr-
skarandi föður, hinn mesta frið-
semdarmann, varkáran og gætinn,
sem lét sér mjög annt um fram-
tíð þeirra.
Minningin um föður þeirra
mun verða þeim ylgjafi.
Gestur var afar blíðlyndur og
hændust afabörnin að honum,
þangað var yndislegt að flýja.
Eftirlifandi seinni kona hans er
frú Ragnhildur Þórarinsdóttir
gialdkera og útgerðarmanns i Vest-
mannaeyium Gíslasonar.
Frú Ragnhildur er at merkum
skaftfellskum ættum.
Þau hjón voru samhent um
mikla rausn og höfðingsskap. Á
heimili þeirra var gott að vera gest
ur.
Gestur var heilsuhrauatur mað-
ur, en hin síðari ár kenndi t.»nn
vanheilsu, þótt lítið léti liann á þVí
bera. Hann hafði stórbrotna höfð-
ingslund og viðkvæmt hjarta. All-
ir sskna hans, er. þeir mest sem
þekktu hann bezt.
Ég sendi eiginkonu hans, börn-
um, barnabörnum og tengdadóttur
og öðrum ástvinum hans mínar
dýpstu samúðarkveðjur. Ég bið
honum Guðs blessunar í hinum
nýju heimkynnum á „Paradísar-
sviðinu", sem hann var sjálfur
sannfærður um, að tæki við að
loknu þessu jarðlífi.
Helgi Vigfússon.
t
Ég þóttist fyrir átta árum kunna
á því full skil, hvað góður maður
er, en nú finn ég, er tengdafaðir
minn er lagður í mold, að svo var
ekki. Hann hefir dýpkað þetta mat
mitt. breytt því, gefið því nýtt inni
hald. Alla tíð kom liann upp að
hlið minnímeð fangið fullt af gjöf
um, fullt af Ijósi og reyndi að
kenna mér að velia. það á vefstól
morgundagsins. Nú finn ég, að ég
á þá ósk sonarbörnum hans, að
þau líkist afa, verði traust sem
hann, hreinskilin sem hann, eigi
tíma fyrir meðbræðurna eins og
hann, eigi þá lotningu og traust til
himnaföðurins, að enginn dagur er
svo niyrkur, að hann geti ekki
sent í hann ljós. sem svar við bæn
þess, er þorir að eiga von og kepp-
ir til hennar. Það var gaman að sjá
hann leiða þau, litlu börnin, á vit
fegurðar jarðar, sjá hann leiða þau
í helgidóminn, kenna þeim að
drúna höfði.
•Tá. nú veit ég livað er að hafa
átt vin, og í dag fyllir þökkin
brióst mitt vfir því að hafa kynnzt
Gesti. mér finnst. lífið betra, feg-
urð bess meiri. Ég gleðst með hon-
um á n'vium brautum, er þess full-
viss. að hann heldur bar áfram að
vera verkfæri kærleika Guðs.
Hafðu bökk vinur fvrir allt og
allt. Tengdadóttir.
f
Kveðia frá Fél. ísl hifreiðaeft-
irlitsmanna og starfsfólki bif-
r'iíðaeftivlitsins.
Þegar dagur var að kvöldi kom-
inn þann 20. ágúst sl., kvaddir þú
okkur, samstarfsmenn þína við Bif
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
9