Íslendingaþættir Tímans - 24.09.1977, Síða 7

tæmandi skil i stuttri grein, aöeins
minnast á þaö helzta. Þá er fyrst aö
nefna vinnuna og heimiliö. Vinnustaö-
ur hans á Landspltalanum var staöur
er Steingrimur naut sln á, ekki ein-
göngu viö aö lagfæra og endurnýja þaö
sem úr sér gekk, heldur og ekki slöur
til aö fegra Ikringum spltalann og ber
trjágaröurinn fyrir sunnan gamla
spítalann þess glöggt vitni. Heimakær
var Steingrimur, þar leiö honum bezt
hjákonu og sonum sinum. Steingrimur
varfjallamaöurerhaföinæmtauga og
djúpar tilfinningar fyrir ná ttdrufegurö
landsins, hvort heldur var I stórhrika-
leika öræfanna eöa gróöursæld dal-
anna. Myndavélina haföi hann ávallt
meö sér og tók myndir og þannig
undirbjó hann sig undir langan vetur
og bauö þá gjarnan kunningjum og
vinum til sin á köldum vetrarkvöldum.
A þeim kvöldum var gaman aö vera
leiddur i sól og birtu heima I stofu hjá
honum og tók hann þá fólk meö sér inn
i furöuheima Islands meö heillandi
frásögnum, þvi hann þekkti landiö og
sögu þess. Margt fleira mætti segja
um áhugamál hans en hér læt ég staö-
ar numiö.
Steingrimur var fæddur i Litlu-
Brekku I Geiradal. Foreldrar hans
voru Guörún Magnúsdóttir og Guöjón
Jónsson. Guöjón var bæöi bóndi og tré-
smiöur I sinni sveit. Steingrimur ólst
upp I foreldrahúsum til tuttugu ára
aldurs, en innritaöist þá f Hvitár-
bakkaskóla og stundaöi nám þar i þrjá
vetur. Varö slöan sýsluskrifari hjá
föröurbróöur sinum Ara Arnalds á
Seyöisfiröi i tvö ár, en flyzt þaöan til
Reykjavikur 1930 og hóf störf fyrst
sem skrifstofumaöur hjá Land-
spitalanum en siöar sem umsjónar-
maöur, eins og fyrr getur. Steingrimur
átti átta alsystkin, fjóra bræöur og
fjórar systur, einn uppeldisbrööur sem
var systursonur þeirra og var hann
ávallt tekinn I systkinahópinn. Tvö
systkini hans eru nú látin. Þau Jón og
Jóhanna.
Aö leiöarlokum langar okkur til aö
þakka Steingrimi og konu hans fyrir
dóttur okkar en hún er gift Þorsteini.
Þær tengdir uröu til þess aö ég og fjöl-
skylda min kynntumst þessu ágæta
fólki. Viö munum minnast Steingrims
um ókomna ævi. Þökkum honum hlýju
handtökin og mildu brosin sem hann
átti svo létt meö aö gefa. Konu hans,
sonum og ööru venslafólki vottum viö
dýpstu samúö.
Aöalheiöur Skaftadóttir,
Þorgrlmur Einarsson.
Fyrir rúmum sjö mánuöum komu
saman I boröstofu Landspitalans um
sjötiu starfsmenn hans til aö kveöja
umsjónarmann spítalans.Steingrim J.
Guöjónsson. Steingrimur haföi átt
sjötugs afmæli hinn 30. nóvember og
ætlaöi aö hætta störfum hjá Land-
spitalanum viö áramótin. Meö Stein-
grimi, á þessari kveöjustund, var, auk
starfsmanna Landspitalans, kona
hans, frú Margrét Hjartardóttir. Viö,
sem þá tókum þátt I þessu kveöjuhófi,
sem haldið var til heiöurs Steingrimi
og konu hans Margréti, héldum, aö nú
væri fram undan hjá Steingrimi nokk-
ur róleg ár og þægilegt ævikvöld, eftir
mjög erilsama og langa starfsævi hjá
Landspitalanum. En nú eins og svo oft
áöur er erfitt aö sjá fyrir þau atvik,
sem ráða örlögum, og ævikvöld Stein-
grims varö miklu skemmra en starfs-
menn hans höföu vonaö. Steingrimur
drukknaöi i Purkey á Breiöafiröi
mánudaginn 25. júlis.l. Var hann þar á
siglingu á báti sinum ásamt syni sln-
um Jóni, þegar þaö óhapp henti, aö
þeir feðgar féllu báöir Utbyröis. Vél
bátsins haföi veriö i hægum gangi, en
tók óvænt snöggt viðbragð á fulla ferö,
og þeir feögar óviðbúnir svo aö þeir
féllu Isjóinn samtimis. Báturinn hent-
ist siðan áfram stjórnlaust á mikilli
Gunnar Guðmundsson
Ég man þá stuttu daga — þær stundir er viö sátum
og stilltum okkar sálir á æöri vonarsvið,
svo lengi þannig unaö i yndi og ró viö gátum
og andar beggja trúöu á kærleika og friö.
En nú ert þú mér horfinn til himinblárra sala
og hörpusláttur engla þér bliöur fagnar þar,
við munum ekki framar um fegurö llfsins tala
og fullur trega leitar minn hugurþess sem var.
Ég hlutstaöi á orö þin sem áttu i kjarna sinum
þann ægisterka sannleik sem bindur gleði og sorg,
þú kveiktir skilning d júpan i dulum huga minum
og dreifðir björtu ljósi um myrka hjartaborg.
Þú hlúðir aö þvi smáa og baöst með bllöum rómi
um blessun fyrir alla og varöir hverja sátt,
sú auðlegð sem þú geymdir I andans ljúfa hljómi
var ávöxtur sem bar þér meö réttu á allan hátt.
Þin hugsun þræddi hrautir sem leiddu ljós ianda
og leiösögn þin og viti var jafnan birta sú,
þótt lífs sé vegur allur — þá eftir merkin standa
um ævi sem var fögur og byggö á sterkri trú.
Þótt tíminn væri stuttur — þá er svo margs aö minnast
og mynd þin verður alltaf Ihuga minum skir,
þvi betri manni er ekki neinn kostur á aökynnast,
aö kveöja þig er erfitt og tregi i huga býr,
Islendingaþættir
Svo einlæg gleði rikti I brjóstum okkar beggja,
þar bjuggu lifsins straumar viö önnurkjör en skort,
og mér er heilög skylda á leiöi þittaö leggja
þaö ljóö sem þó mun aldrei til hlitar veröa ort.
Rúnar Krlstjánsson.
7