Heimilistíminn - 17.04.1975, Page 14

— En Kalulu og Kamba eru
vinir okkar, sagði Chili. — Þú
getur ekki gert þeim mein.
Það hafði oft gerst, þegar
hlébarðabörnin voru sérstak-
lega svöng, að hérinn og
skjaldbakan höfðu komið með
rætur og ber handa þeim.
Stöku sinnum höfðu þau meira
að segja verið barnfóstrur,
meðan Chili var úti á veiðum,
þvi Fidi fór sinna eigin ferða
og kom sjaldan heim með
nokkuð matarkyns.
— Vinir eða ekki vinir,
sagði hann fyrirlitlega. — Ég
er svangur og mig langar i
mat! Svo gekk hann út á slétt-
una.
Chili vissi ekki sitt rjúkandi
ráð. Hún gat ekki látið hann
borða vini þeirra, bara af þvi
hann var svo gráðugur og
nennti ekki að fara norður á
bóginn. Hún varð að hætta á
að vara hérann og skjaldbök-
una við, þótt hún vissi að Fidi
yrði bálvondur ef hann kæmist
að þvi.
Um leið og Fidi var kominn
úr sjónmáli, tók hún börnin
með sér og hljóp af stað að
leita að Kalulu. Hérinn sat á
uppþornuðum trjábol og nag-
aði gamla rót.
— Halló, Chili, sagði hann.
— Þú ert svei mér að flýta þér.
Hvað gengur á? Vantar litlu
skinnin rætur að naga? Ég
held, að það séu nokkrar góðar
hérna innan í.
— Ó, Kalulu, þú ert svo góð-
ur og vilt alltaf hjálpa, en ég
er ekki komin til að biðja um
mat. Ég ætla að aðvara þig.
Hún laut höfði skömmustuleg
og hérinn skildi, að hún vildi
vara hann við Fidi.
— Allt sem ég get sagt, er
að þú og Kamba skjaldbaka
eruð i hættu, sagði hún. — Þið
verðið að forða ykkur héðan
strax.
— Svona, svona, sagði Ka-
lulu. — Ég veit að þurrkarnir
eru erfiðir, en þar sem svo
margir vinir okkar eru farnir
norður, getum við komist af
hér, ef við förum varlega og
skiptum bróðurlega, þangað
til regntiminn kemur.
— Ég get ekki svikið mann-
inn minn, sagði Chili, — en ég
verð að vara ykkur við. Verið
svo góð að fara!
Skynsami, litli hérinn vissi
hvað Fidi var gráðugur. Fidi
vissi lika að allir gátu fengið
nóg, ef skipt var bróðurlega,
en hann vildi ekki deila neinu
með neinum. Hann vildi fá allt
sjálfur. Kalulu skildi, að Fidi
ætlaði að drepa þau til að
seðja sitt eigið hungur.
— Vertu ekki hrædd, Chili,
sagði hann, — þú varst hug-
rökk að þora að aðvara okkur,
en við Kamba finnum eitt-
hvert ráð. Við erum ákveðin i
að komast af hér, sagði hann
með áherzlu.
Síðar um daginn hitti hérinn
skjaldbökuna Kömbu. Hann
sagði henni hvað Chili hafði
sagt og svo sátu þau langa
stund og hugsuðu. Hvernig
áttu þau að leika á þennan
vonda og gráðuga Fidi?
— Við verðum að gefa hon-
um ærlega ráðningu, sagði
Kalulu. — Hann er vondur við
alla og veslings Chili og börnin
eru dauðhrædd við hann. Ég
held næstum, að hann mundi
éta sin eigin afkvæmi, ef hann
yrði nógu hungraður.
Kamba kinkaði dapurlega
kolli. Hún var vitur, gömul
skjaldbaka. — Já, en mér
finnst, að við ættum að gefa
Fidi eitt tækifæri enn. Það er
litiö þorp hinum megin við
sandhæðirnar, sagði hún og
benti i áttina. — Þar eru
margar hænur og ef við tækj-
um tvær og skiptum þeim
bróðurlega, ættum við öll að
hafa nægan mat.
— Áttu við að Fidi fái tæki-
færi til að deila með okkur eins
og vinur? spurði hérinn. — Jú,
— Við verðum að veita Fidi ráðningu, sagði hérinn Kalulu við Skjaldbökuna Kömbu.
14