Heimilistíminn - 17.04.1975, Síða 34

ekki viss um, að hann yrði jafnhrifinn af nýja
barninu og Lúsindu. Lúsinda var Lúsinda og
alveg sérstök i pabba augum, en nýja barnið
var bara... já, ekki neitt ennþá.
3. kafli.
Og svo kom Dabbi. Ekki með pomp og
prakt eins og Lúsinda heldur ósköp rólega.
Mamma vildi eiga hann heima.
Pabbi vildi það ekki og hann lýsti þvi með
mörgum fögrum orðum, hvað það væri mikið
betra að eiga börnin með lækna allt i kringum
sig og ljósmæður á hverju strái.
,,Svo eru þar lika súrefnistæki,” sagði hann.
,,Ég þarf ekkert súrefni,” sagði mamma.
,,Ég fæ nóg loft, ef glugginn er opinn.”
,,Þar er hægt að fá blóðgjöf,” sagði pabbi.
,,Ég þarf ekki að fá neitt blóð,” svaraði
mamma. ,,Ég er með hundrað prósent blóð.”
,,Og þar eru hitakassar, ef börnin fæstast
fyrir tímann,” hélt pabbi áfram.
,,Ég held, að þetta barn ætli alls ekki að fæð-
ast of snemma,” sagði mamma. ,,Það er bráð-
um kominn timinn. En ég er búin að tala við
Ijósmóðurina og hún segir, að ég megi vera
heima og ég er búin að tala við lækni og hann
segir að ég megi vera heima og svo ætla ég að
vera heima og eiga mitt barn sjálf.”
Pabbi gat ekkert sagt, þvi að mamma var
svo ákveðin. Hann vissi, að mamma myndi
standa við sitt, hvað svo sem hann eða aðrir
segðu. Yfirleitt var mamma einstaklega þæg
og góð og gerði allt, sem pabba fannst hún eiga
að gera eða svo hélt pabbi, en þegar mamma
tók svona sterkt til orða og var svona ákveðin,
vissi pabbi að hann yrði að láta undan og þvi
gerði hann það.
,,Jæja, jæja,” stundi pabbi. ,,Þá það. Þá
verðurðu heima.”
,,Þú getur tekið sumarfriiðþitt og hugsað um
okkur,” sagði mamma ánægð.
Pabbi var ekki jafn hrifinn. Hann leit i kring-
um sig og stundi. Að mamma skildi vera að
safna svona styttum, sem þurfti sífellt að
þurrka af! Hvað var þessi gamla klukka að
gera þarna upp á vegg? Hún sló á nóttinni og
vakti alla —ja, það var gott að rumska og telja
slögin ogvita.að það væri óhætt að halla sér
aftur smá stund, en allt þetta viravirki, sem
sett var á aumingja klukkuna! Snúnir stólpar,
útskorin brik, litlar fjalir! Hvernig entist
mamma til að þurrka rykið af öllu þessu
pirumpári?
Hann leit á bókaskápinn og andvarpaði. Það
þarf að hugsa um bækurnar, þó að gaman sé að
lesa þær.
Til hvers var annars verið að kaupa teppi? Á
þau sezt allskonar drasl og í þvi eru blettir.
Pabbi andvarpaði. Þá var betra að hafa
moldargólf og sópa yfir það með grófum kústi.
Og þó, ryksugur eru þarfaþing. Gæti hann ekki
ryksugað eldhúsgólfið og baðgólfið lika?
En uppþvotturinn! Færa mömmu mat i rúm-
ið og elda hann sjálfur. Þetta var skelfilegt.
Pylsur gat pabbi soðið og kartöflur og svo var
alltaf hægt að bjargast með dósamat þangað til
mamma kæmist á fætur.
En þvotturinn? Það var bleyjuþvottur og
venjulegur þvottur og svo sængurkonuþvottur
og það var vist eitthvað hræðilegt. Pabbi sá sig
i anda við straujárnið og hann brenndi sig i
huganum við hverja bleyjuna. Skelfing var
erfitt að vera til.
Húsverkin eru nefnilega eitthvað, sem eng-
inn tekur eftir að séu unnin, ef vel er að verið,
en allir sjá, ef ekki eru unnin.
,,Við fáum konu frá Heimilishjálpinni” sagði
mamma.
,,Ha?” spurði pabbi.
,,Hún verður frá 9 til 2 og gerir allt. Hún
kaupir i matinn...”
,,Það get ég nú!” sagði pabbi ákveðinn.
,,Hún hreinsar, þvær og eldar,” sagði
mamma. ,,Þð er nú gott, að við gátum keypt
sjálfvirka þvottavél. Þá getur hún stungið
þvottinum inn í hana á morgnana og hengt
hann upp.”
Pabbi stundi aftur. Nú var hann rétt byrjað-
ur að hlakka til þess að fá að þrifa og hugsa um
mömmu, Lúsindu og „það” aleinn! Mikið er
alltaf verið vont við pabba! Það er engu likara
en allir haldi, að þeir séu hreinn óþarfi.
,,Ég var nú farinn að hlakka til þess að sjá
um allt og hafa ykkur i friði út af fyrir mig,”
sagði pabbi.
„O, ætli maður viti það ekki,” sagði
mamma. „Þig hefur vitanlega langað til þess
að sjóða pylsur og hafa með þeim hráar
kartöflur.”
„Það er nú til eitthvað, sem heitir mat-
reiðslubók”, sagði pabbi drjúgur með sig. „Ég
man ekki betur, en þú eigir þó nokkrar.”
Það var líka alveg satt. Fyrstu vikurnar eld-
aði mamma ekkert nema veizlumat. Það var
veizlumatsbók, sem hún hafði keypt. Svo fór
pabbi að þreytast. Framhald
14