Heimilistíminn - 17.04.1975, Blaðsíða 36

Ég skal sækja Melissu. Það er mál til komið að við
förum að koma okkur af stað.
— Af hverju lofarðu henni ekki að vera i nótt?
— Mér finnst það ekki nauðsynlegt.
— Nú ertu að leika mömmu aftur. Heyrðu nú,
barnið hefur átt sinn erfiðasta dag á ævinni. í
fyrsta sinn hef ur hún kynnzt raunverulegri sorg og
það með, að maður fær ekkert ókeypis í lífinu. Allt
sem við höfum er til láns og ef forlögin ... hann
brosti kuldalega .... — Ég nota þetta orð dálítið oft,
eru í góðu skapi, f áum við að hafa það svolítið leng-
ur. En ef við förum ekki varlega, þá, púff ... hnefi
hans féll niður á arinhilluna, svo klukkan titraði. —
Þá er það horf ið eins og dögg f yrir sólu.
— Það er vandalaust að skella skuldinni á eitt-
hvað jaf n óraunverulegt og forlögin. Candy dó eðli-
legum dauða. Hún dóaf barnsbörnum.... slikt gerist
á hverjum degi. Ef allt, sem fer úrskeiðis í lífinu á
aðveraaðkennaeinhverjum ógæfufugli í stað okk-
ar sjálfra, eigingirni okkar, er allt ósköp auðvelt.
Það er undir hverjum og einum komið að nýta sér
hæfileika sína sem bezt til að öðlast reynslu í líf-
inu. — Eða dauðanum, eins og í þessuJHfjellL -
— Melissa þarf að horfast í augu við hann líka
einhvern daginn. Alvarleg augun liðu yfir andlit
hans. — Stundum vorkenni ég þér ólýsanlega sagði
hún hægt.
— Slepptu því, sagði hann snöggt. — Ég kemst
ágætlega af án meðaumkvunar þinnar.
Hún beit á vörina, sneri sér við og rakst á Fran
Meitland i dyrunum þegar hún vár á leið út.
— Halló, sagði Fran brosandi. — Mér datt í hug
að þið væruð hér. Alvörusvipur kom á andlit henn-
ar. — Ég hitti Guy og hann sagði mér frá Candy.
Verslings Melissa. Er allt í lagi með hana?
Gaybrielle kinkaði kolli. — Hún er að gefa f olald-
inu. Ég var einmitt að fara að sækja hana til að fara
heim.
— Þess vegna kom ég. Mér datt í hug að hún hefði
kannske gott af að vera hjá okkur í nótt, eftir allt
þetta. Það er enginn skóli á morgun og ég held, að
henni líði betur hérna.
Gaybrielle hikaði og horfði áhyggjufull fram
f yrir sig. — David er búinn að bjóða okkur í leikhús-
ið annað kvöld. Hann verður fyrir vonbrigðum, ef
Melissa kemur ekki með.
— Enga vitleysu. Hann verður himinlifandi.
Nicholas brosti kaldranalega.
— Þarftu endilega að dæma alla eftir sjálfum
þér?
Hann gretti sig,— Ég sagði bara sannleikann. Ef
þú heldur að David hugsi einungis platónískt, ertu
skelfilega barnaleg.
— Hugsanir Davids Glennister koma þér ekki
við.
— Það veit ég, en það svarar ekki spurningunni.
Geturðu án þess að Ijúga haldið því fram, að hann
hafi aldrei látið í Ijósi þrá til þín?
Fran horfði á þau til skiptis. — Vertu nú rólegur,
Nick.
Hann sinnti ekki mótmælum hennar, því Gaybri-
elle sneri sér ''reiðilega að honum. — Ef þú
heldur að þú græðir eitthvaö á þvi að gera grin að
tilfinningum okkar Davids til hvors annars, eða
reyna að eyðileggja hlut, sem þú hef ur verið allt of
eigingjarn til að geta upplifað, get ég f ullvissað þig
um að það er tímasóun. Þú mátt vera eins kaldhæð-
inn og þú vilt, ef þú nýtur þess, en ég þarf ekki að
standa hér og hlusfa á þig. Þegar þú bauðst mér að
kaupa húsið, varð ég aðeins hissa. Ég var meira að
segja svo einföld að halda, að þú gerðir það vegna
Melissu, en nú veit ég betur. Þú ert algjörlega
tilf inningalaus, í garð alls og allra nema Nicholas
Cobham Courtney. Þú hefur kannske ímyndað þér
aðgeta hætt mig með því að segjast vilja selja Pedl-
ar's Fair og að ég mundi afþakka vegna ástæðunn-
ar að baki. Þú skalt ekki verða þeirrar ánægju að-
njótandi, Nick. Ef þú getur staðið við orð þín og selt,
kaupi ég húsið á því verði, sem þú setur upp. öll
umhyggjan, sem þú sýndir Melissu úti í hesthúsinu
áðan og orðin sem þú jóst yfir hana voru aðeins
látalæti, en ég skil ekki hvaða ánægju það veitir þér
að Ijúga að barninu mínu. Það versta við þetta er að
ég get ekki komið í veg f yrir að hún treysti þér, þyki
vænt um þig. Þú getur verið mjög sannfærandi þeg-
ar þú vilt það við hafa, Nick. Ég var álíka heimsk
sjálf og fékk að gjalda þess. Ef þú átt snef il af vor-
kunnsemi, þá slepptu takinu á Melissu núna, áður
en þú rýnir hana öllum hugsjónum. Hún andaði
djúpt og rykkjótt, hitta á ofsanum og með sviplausu
tilliti til Fran, opnaði hún dyrnar. — Mér þykir leitt,
að þú skyldir verða vitni að þessu, Fran. Það er allt-
af leiðinlegt að hlusta á rif rildi annarra. Þakka þér
fyrir að vilja hafa Melissu í nótt, en það er bezt að
hún komi með mér heim núna.
Fran stóð efins í dyrunum og vissi ekki, hvort
hún ætti að fylgja Gaybrielle eða vera hjá Nick,
sem leit út eins og hann gæti framið morð á hverri
stundu. Það fékk á hana að sjá hatrið blossa svona
upp milli þeirra. Þegar hún sá svipinn á Nick, beið
hún eftir sprengingu. Hann tók karöfluna af borð-
inu og slengdi henni inn í eldstæðið.
— Sú fær að kenna á því, sagði hún rólega og leit á
glerbrotin. — Þetta kallast sóun á góðu viský. Ég
hefði jarnan þegið glas.
Hann leit á hana. — Er ekki kominn nógur æsing-
ur á einum degi?
— Ef dæma má eftir svipnum á þér er þetta bara
rétt að byrja.
— Farðu, Fran.
— Og missa af því að sjá þig gera þig að fífli?
Nei, ég bít ekki á þetta. Hún skauzt f ram í ganginn
og læddist upp að símanum i svefnherberginu.
Nokkrum sekúndum síðar heyrði hún rödd manns
síns í hinum enda línunnar. — Logie? Geturðu
f leygt öllu frá þér og komið hingað yf ir í hvelli?
— Eitthvað að?
— Hmmmmm. Nick er að æsa sig.
— Er hann að drekka?
— Ekki ennþá, en mig grunar margt.
Logie Maitland blótaði. — Ég hef verið hræddur
um þetta. Reyndu að hemja hann þangað til ég kem.
Þegar hún lagði á, heyrði hún Nick kalla á frú
Bracegirdle.
36