NT - 06.05.1984, Blaðsíða 8

■ „Já, nú \ar heppnin með manni...“ Hríngurínn með “Benz“
nwrkinu hefur ekkert misst af upprunalegum, dýrðarljóma, þótt
hann hafi viiist inn í Vökuportið. (NT-mynd Róbert)
* „Nú ættu hjólin að gera farið að snúast“ hugsar hann með
sérþessi._____________________ (NT-mynd Róbert)
■ Sá sem þarna kíkir „uppundir“ límúsínuna hefur þegar komið
auga á það sem þá félaga vantar. Nú er bara að opna húddið með
góðu eða illu, því það er pikkfast. (NT-mynd Róbert)
„0, veröld hve valt.,.“
Einu sinni voru þeir bónaðir og
kysstir og grátið yfir minnstu rispu
■ Galopnar vélarhlífar gapa
á móti okkur eins og ginið á
steinblindum fuglsungum í
hreiðri sem bíða eftir maðki
eða flugu. Hurðir sviptast upp
í stinningsvindi á fyrrum gljá-
brenndum drossíum, - það
mætti ætla að forsetinn stigi út
á hverri stundu. En út um
dyrnar kemur ekki annað en
svalur gustur og móttöku-
hljómsveitin er ískur í ryðug-'
um lömum, blístur í boginni
loftnetsstöng og hringl í örygg-
isgleri sem sprungið er í mill-
jón parta.
En enginn skyldi halda að í
þessu þanghafi bifreiðamenn-
ingarinnar sé ekkert líf að
finna. Hér og þar má skyndi-
lega sjá mannsfætur standa
undan háöldruðum Land-Ro-
ver eða Ford Galaxie og aftur-
endinn á enn öðrum stendur
upp úr vélarhólfinu á rauðmál-
uðum Fiat.
„Hingað koma eitt til tvö-
hundruð manns á dag og leita
sér að varahlutum,“ segir
Steinar Gunnsteinsson, einn
þriggja eigenda „Vöku“ uppi
við Stórhöfða, en hann hefur
starfað á þessum stað í tíu ár.
„Margir fá hérna hluti sem þá
vanhagar um fyrir mjög lítinn
pening, einkum ef þeir sjá
sjálfir um að ná þeim úr. Við,
veitum aðstoð ef um er beðið,
en þá hækkar líka verðið.“
Við göngum út fyrir. Þetta
er firnamikið port og því er
skipt í tvö hólf. í öðrum hluta
þess eru svonefndir „geymslu-
bílar,“ þ.e. bílar sem teknir
eru inn að beiðni hreinsunar-
deildar eða lögreglunnar, -
eða þá að beiðni lögfræðinga í
höfuðborginni. Eigendurnir
hafa lent í greiðsluþroti. Pá er
stutt út að Smiðshöfða númer
eitt, þar sem uppboðin eru
haldin.
í öðrum hluta portsins eru
svo gömlu jálkarnir sem ekki
mun úr þessu hlotnast sú virð-
ing að verða slegnir nýjum
eigenda. Pegar það hefur verið
úr þeim selt sem einhver veigur
er í munu menn koma og flytja
þá til niðurrifs niður í Sindra.
„Við flytjum varla færri en
40 bíla á hverjum laugardegi í
„Sindraportið," segir Steinar.
„Ætli við séum ekki búnir að
flytja svo sem þúsund bíla
þangað það sem af er þessu
ári. Já, bílarnir lenda hingað
þegar þeir eru búnir að vera, -
eða á aðrar bílapartasölur.
Stöku maður hendir bílnum
einfaldlega, - fer með hann
beint í Sindraportið."
Já, þannig fer um síðir fyrir
þessum glæsifákum sem menn
þrá og metast um. Þessum
hræjum sem staflað er hverju
ofan á annað, - einu sinni var
sparað fyrir þeim, þeir bónaðir
og kysstir, grátið yfir hverri
rispu....Ó, veröld hve valt
og vesalt og fánýtt er glysið þitt
allt,“ segir í sálminum.
En hann er ekki í svona
dapurlegum þönkum pilturinn
sem nú kemur á móti okkur.
Hann var einmitt að rekast á
það sem hann vantaði, - hring-
inn með hinu heimskunna
merki Mercedes-Benz. Hann
hafði komið auga á hvar hring-
urinn stóð fremst á húddinu á
gömlum jálk, þegar hann
keyrði fram hjá „Vöku“-port-
inu. Hefur hann kannske áður
gert reyfarakaup hér? Já, mikil
ósköp. Hann hefur náð hér í
hitt og þetta, sem bæði var
ódýrara og fékkst kannske
ekki í umboðinu þá stundina.
Við göngum áfram um port-
ið og virðum fyrir okkur grip-
ina á þessari merkilegu bíla-
sýningu, þar sem aldur sýning-
argripanna spannar a.m.k.
fimm áratugi. Gamli Chrysler,
líklega 1932, er dæmi um það.
Merkilegt að hann skuli ekki
vera farinn í „Sindraportið."
En líklega er skýringin sú að
hann er að miklum hluta úr tré
og því borgar sig varla og
höggva hann í deigluna.
En nýir bætast í skörðin í
stað þeirra sem fara. Utan
girðingar stendur flutningabíll
með lotlegum Skoda ofan á
þakinu á gömlum Fiat. Eigend-'
ur umræddra bílgerða geta
hugsað sér gott til glóðarinnar.
Keyrði ekki Konrad Adenauer einmitt ísvona kerru?
(NT-mynd Róbert)
Hvað eru þeir eiginlega að hugsa hjá „fornbílaklúbbnum?“
M „Cortina“ 1966 og „ Volkswagen“ taka lagið hátt uppi á hljómleikapalli og syngja: „Ó, góða gamla tíð...“
(NT-mynd Róbert)