NT - 06.05.1984, Blaðsíða 20

Er Danmörk
að fara
íhundana?
HUND-
URINN
KOMINN
í STAD
BARNSINS
>
• f
Texti: Dóra Stefánsdóttir
Myndir: Nanna Biichert
Sunnudagur 6. mai 1984 20
■ íslensk vinkona mín sem búið hefur í Dan-
mörku í mörg ár á gamlan bolabít. Sá er kominn
að fótum fram og neyðist hún líklega til að láta
aflífa hann fljótlega. Maðurinn hennar, Dani,
spurði hana eitt sinn að því hvers vegna hún fengi
sér ekki íslenskan hund þegar Boli gamli dæi
Drottni sínum. „Jamen dog“ sagði hún hneyksluð.
„Det ville være dyrplageri“.
Fyrir mig nýkomna að heim-
an var þessi setning lýsandi
fyrir ástandið í hundamálum
hjá hinni dönsku þjóð. Hundar
hafa öðlast hér annað hlutverk
en þeir hafa heima á ísa köldu
landi. Áhyggjufullir menn eru
farnir að tala um að þjóðin sé
að fara í hundana.
Mannfólkinu hér í landi er
tekið að fækka að því er mörg-
um finnst ískyggilega. Eftir
hundrað ár verður þjóðin
minni en helmingurinn af því
sem hún er núna. Ráðist er á
konur í blöðum, útvarpi og
sjónvarpi fyrir það að þær gefi
sér ekki tíma til að eiga börn.
Þær hafa varið sig með því að
þær hefðu ekki efni á því eða
aðstæður til þess.
Þörfin til að vagga iítilli veru
í örmum sér virðist hins vegar
ekki hafa minnkað. Og þá
koma gæludýrin til sögunnar.
Flestirfásérhunda. Hundarnir
öðlast síðan sama sess á heim-
ilunum og börn hafa á íslandi.
„Kom til mor“ heyrist oft úti á
götum þegar konunarnar
hropa á hundana sína. Svo
þegar hundurinn kemur er
hjalað lengi við hann, hann
ýmist ávítaður fyrir að fara
burtu eða honum hrósað fyrir
að koma aftur. Honum er bent
á að „mamma“ hafi haft af
honum miklar áhyggjur. Hann
verði að vera þægur og góður
annars verði „mamma“ leið.
Sé hann ekki því stærri er hann
síðan gjarnan tekinn í fangið
og borinn heim.
Langar og margar hillur
kjörbúðanna eru fullar af dýra-
fóðri. Hunda og kattamatur í
dósum tekur mest pláss. Reist
hafa verið fjölmörg hunda-
gæsluhús þar sem hægt er að
koma hundunum í fóstur með-
an eigandinn fer í frí. Það eru
til hundasjúkrahús, bæði fyrir
andleg og líkamleg veikindi,
hundauppeldisstöðvar og sér-
stakir dýrakirkjugarðar.
Gífurleg fjölbreytni
Þeir eru af öllum stærðum,
gerðum og litum. Þeir minnstu
varla stærri en nýgotnir kett-
lingar. Sá stærsti sem ég hef
séð er Sankti Bernharðs
„hvolpur“ sem dönsk hjón
eiga. Á jóladag stóð hann og
sleikti andlit gestanna sem sátu
í öðrum enda stofunnar og
dinglaði vingjarnlega rófunni
á meðan. Svo kröftuglega að
kúlurnar hrundu af jólatrénu
sem stóð í hinum enda stofunn-
ar.
Eigjendur hunda af aðals-
ættum eru afar hreyknir af
„börnunum" sínum. Sheffer-
ar, Labradorar og Bolabítar
ganga um við hlið eigenda
sinna. Bæði hundur og maður
með merkissvip. Blendingarn-
■ Þægilegt hundalíf. Eigandinn hefur búið sér til eða keypt sér stakan kassa á hjólið sitt fyrir vin sinn.