Morgunblaðið - 19.09.2004, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. SEPTEMBER 2004 27
„Án þess að grafa undan því sem
ég geri þá tel ég ekki að það sem ég
skrifa sé nægilega gott til að kallast
skáldskapur. Það er ákveðin
skemmtun sem felst í að lesa þetta á
blaði. En ég er alltaf meðvitaður um
að þetta verður sungið og þá kemst
maður upp með ýmislegt. Rímið er
til dæmis ákaflega laust í reipunum
hjá mér eins og til dæmis „Orpheus“
og „orifice“. Það er í raun ekki góður
skáldskapur, en ég get sungið það
þannig að rímið passar. Ég ríma að
hætti rokkara.“
Indæla Björk
Þekkirðu eitthvað til Bjarkar?
„Nja, ég hitti hana einu sinni fyrir
mörgum árum á bar. Hún virðist
vera indæl manneskja, hreint in-
dæl.“
Cave glotti við tönn þegar hann
rifjaði upp kynni sín af Björk og lyfti
púkalegri augabrún og brosti síðan
út að eyrum eftir að hann sleppti
orðinu „indæl“.
Með látbragði sínu sagði hann svo
miklu meira en segulbandið ber vitni
um og það var engin leið til að fá
hann til að segja neitt meira um hina
indælu Björk.
„Þið Íslendingar hafið fleiri lista-
menn en Björk, hvað heitir klára
litla hljómsveitin... Sigur Rós. Þeir
eru soltið klárir er það ekki? Ég á
plöturnar þeirra en get samt aldrei
ákveðið mig hvort þeir eru leiðinlega
fallegir eða fallega leiðinlegir. Hluti
af mér er virkilega hrifinn af tónlist-
inni þeirra, þetta er sú guðdómleg-
asta lyftutónlist sem hægt er að
hugsa sér.“
Hefurðu lesið eitthvað eftir ís-
lenska rithöfunda?
„Nei, það held ég ekki, en ég á vin
sem er alltaf að segja mér að lesa
fornsögurnar ykkar.“
Ég segi Cave að hann ætti að lesa
Sjón sem semji mikið fyrir Björk og
hefði til dæmis samið og sungið lagið
„Luftgítar“ með Sykurmolunum, en
það var of nálægt Bjarkarumræð-
unum og í stað þess fór Nick að
segja mér hvað það hefði verið gam-
an á síðustu tónleikum sínum á Ís-
landi.
„Okkur finnst alltaf gaman að
spila á tónleikum þar, síðast spil-
uðum við tvenna tónleika í röð með
lítilli upphitunarhljómsveit [Hera
Hjartardóttir] sem var frábær. Ég
veit ekki hvað áhorfendum fannst en
okkur fannst þetta frábærir tón-
leikar.“
Eru uppi áform um að halda tón-
leika á Íslandi?
„Nei, það er ekkert á dagskránni
en ég myndi mjög gjarnan vilja spila
þar aftur.“
Enskt sveitasælupönk
Hvaða mynd kallar þessi nýja
plata upp í huga þinn, er það
drungalegt vetrarlandslag eða...
Áður en ég næ að klára þessa
asnalegu spurningu grípur Nick
fram í fyrir mér:
„Nei, ég sé fyrir mér vor, blóm að
springa út og lítil dýr að skoppa um.
Þetta er enskt sveitasælupönk og
ekkert annað.“
Hvað gerist nú þegar nýja platan
er tilbúin?
„Að setjast strax niður til að
semja aðra plötu heillar mig ekki.
Það er alltaf eitthvað sem skýtur
upp kollinum að lokinni plötu. Ég fæ
alltaf einhver áhugaverð tilboð um
að gera undarlega hluti eins og til
dæmis þegar Ridley Scott og Rus-
sell Crow báðu mig um að skrifa
handritið að Gladiator 2.
Ég er góður í að gera hluti fyrir
aðra. Marianne Faithfull hringdi og
bað mig um að semja fyrir hana
nokkur lög. Hún er með stórkost-
lega rödd og auðvitað var ég til í að
semja fyrir hana lög. Hún sendi mér
textann og ég samdi þessi lög á
þremur tímum. Það er gaman að
vinna fyrir aðra, því fylgir ekki sama
ábyrgð, það er bara að stunda sitt
handverk eða vinna heimavinnuna
sína og það er auðvelt.“
Segðu mér meira frá Gladiator 2.
„Ridley Scott og Russell Crow
höfðu lesið handrit að kvikmynd eft-
ir mig og þeir ákváðu að ég væri
maðurinn til að skrifa handritið að
Gladiator 2. Ég sagði þeim að ég
væri sko aldeilis sammála því og
þrem vikum síðar sendi ég þeim eitt-
hvað á blaði. Nú útkoman úr þessum
viðskiptum er nokkuð sem er á milli
mín, Ridley Scott, Russel Crow og
ruslafötunnar. Þetta gekk ekki alveg
upp, ég lét Maximus Deridius enda í
Víetnamstríðinu og svoleiðis. Hann
dó jú í fyrstu myndinni og því er
hægt að gera hvað sem er í seinni
myndinni.“
Skítabúlla í Hove
Því var fleygt í útvarpinu að þung-
lynt fólk lokaði sig inni og hlustaði á
þína tónlist, hvað finnst þér um það?
„Mér finnst það dásamlegt. Sér-
staklega ef mín tónlist getur hjálpað
fólki sem berst við þunglyndi. Fyrir
mig er þunglyndi gagnslaust, leið-
inlegt og steingelt ástand. Ég meina
þá alvöru þunglyndi, ég þekki það af
eigin raun og það er að vilja ekki
vakna, hanga á rúmbríkinni gjör-
samlega úttaugaður af öllu í kring-
um þig.
Ég hef mikla samúð með fólki sem
þannig er ástatt fyrir því ég hef ver-
ið greindur með geðhvarfasýki og
klínískt þunglyndi. Mér voru boðin
alls konar lyf við því en ég fór ekki
þá leiðina. Þetta eru bara helvítis til-
finningar, tilfinningar sem eru að
mestu leyti kjaftæði. Ég nota vinn-
una í stað lyfja og næ mér þannig
upp úr slíkum lægðum. Ég er ekki
þannig að ég skoði tilfinningar mín-
ar í hið endalausa, ég þekki þannig
fólk, sem er læst í eigin volæði og
endalaust að velta sér upp úr því. Ég
á erfitt með að umgangast tvenns-
konar manngerðir, það er fólkið sem
er síglatt og þá sem eru síleiðir, báð-
ar týpurnar eru ákaflega þreytandi.
Það er miklu skemmtilegra að vera
innan um fólk sem er ekki á kafi í
eigin tilfinningum. Ég held að eng-
inn myndi líða það ef einhver af
hljómsveitarmeðlimunum kæmi til
mín og segðist ekki geta unnið í dag
vegna þess að hann væri svolítið nið-
urdreginn. Við höfum um aðra hluti
að hugsa þegar við erum í vinnunni.“
Mér þykir Brighton vera und-
arlegur heimabær fyrir mann eins
og þig, veitir staðurinn þér inn-
blástur?
„Ég þarf bara ró og næði og skrif-
stofu með píanói. Sú skrifstofa gæti
verið hvar sem er, hún gæti þess
vegna verið norður á andskotans Ís-
landi.“
Þú ert meira en velkominn þang-
að ef þú hefur í hyggju að flytja.
„Nei, nei, ég bý hérna,“ segir
Nick og bendir út í loftið.
„Það heitir eiginlega Hove og það
er bara fullt af gömlu fólki.“
Semsagt ekki mjög rokkað?
,,Nja, það eru nokkrar, að mér
meðtöldum, annars flokks rokk-
stjörnur að væflast um. En fyrir
mér er staðurinn nákvæmlega eins
og Melbourne þar sem ég óx úr
grasi. Þetta lítur alveg eins út og til-
finningin er alveg sú sama nema að
það er ekki allt fullt af Áströlum.“
Þegar hér er komið í viðtalinu
skýtur almannatengslafulltrúi plötu-
útgefandans upp kollinum og segir
að við séum komnir langt framyfir
úthlutaðan tíma.
Cave er afslappaður og rólegur,
honum liggur ekkert á. Hann spyr
mig hvort ég bruni beint til Íslands
eða hvort ég geti skellt mér á
ströndina eða gert eitthvað sniðugt.
Ég spyr á móti hvort hann eigi sér
uppáhalds pöbb í Brighton eða
Hove?
„Já, það er lítil skítabúlla í Hove
sem heitri The Neptune sem er með
lítið svið úti í horni og þar spila
stundum lítil bönd. Þar getur verið
gaman að húka.“
Læðistu stundum upp á svið sjálf-
ur?
„Nei, það væri gaman, en sú staða
hefur aldrei komið upp,“ segir Nick
hugsi.
Það er eins og að ég hafi gefið
honum góða hugmynd að lokum.
Höfundur er ljósmyndari
og blaðamaður.